แง่มุมร้อยแก้วของหลัก กวี Zagajewski นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นจากความตั้งใจที่จะจัดเตรียมวิสัยทัศน์ที่ประดับประดาของโลก ไม่ว่าจะอยู่ในความคิดที่น่าเศร้าที่ว่ามีเพียงกวีเท่านั้นที่สามารถระเหิดไปสู่ความรู้สึกผิดและความเจ็บปวดอันไม่มีตัวตน
และแน่นอนว่าผู้ที่ร้อยแก้วมากกว่าร้อยกรองมักจะเก็บหนังสือที่มีย่อหน้าที่รัดกุมและรัดกุมกว่าเสมอ มากกว่าแค่บทสั้น ๆ ของบทกวีปัจจุบัน งดงาม แม่นยำ และสามารถเข้าใกล้นิรันดรได้เช่นเดียวกับการที่ข้าไม่สามารถรับรู้ถึงความดื้อรั้นที่ดื้อรั้น
แต่ Zagajewski มีพรสวรรค์ในการพูด ไม่ต้องสงสัยเลย และในความพยายามของเขาที่จะสร้างสรรค์ชีวิตใหม่ โดยจะชี้ไปที่เรียงความจากประสบการณ์และอภิปรัชญาจากความทรงจำ เขาเสนอหนังสือให้กับพวกเราซึ่งไม่มีอำนาจในเนื้อเพลง และใช่แล้วที่ trova, ท่วงทำนองหรือกลอนที่เสื่อมโทรมมาถึงเพื่อฟาดฟันผู้อ่านที่ประหลาดใจในผลงานของเขา
หนังสือแนะนำ 3 อันดับแรก โดย Adam Zagajewski
ในความสวยงามของผู้อื่น
ความงามอยู่เสมอคนต่างด้าว เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับนักกวีที่จะต้องเป็นเช่นนั้น เพราะเมื่อความงามเข้าใกล้และกลายเป็นของคุณเอง คุณจะละลายทุกอย่างเป็นโคลนหรือละลายเป็นควัน เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งที่มีชีวิตอยู่สามารถถูกทำให้เป็นอุดมคติในทางที่ดีขึ้น อย่างน้อยที่สุดเพื่อเขียนเกี่ยวกับสิ่งที่หายไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าใช่ ความงามที่ทิ้งไว้เบื้องหลังจะไม่หวนกลับ
หนังสือบันทึกความทรงจำและไดอารี่ In the Beauty of Others ถือเป็นผลงานชิ้นเอกของ Adam Zagajewski นักเขียนชาวโปแลนด์ร่วมสมัยผู้ยิ่งใหญ่ในปัจจุบัน เขียนด้วยร้อยแก้วที่ยอดเยี่ยมโดยนักเขียนร้อยแก้วและกวีผู้ยิ่งใหญ่ นี่เป็นหนึ่งในหนังสือที่สามารถดึงดูดผู้อ่านตั้งแต่หน้าแรก
การป้องกันบทกวีและการทำสมาธิในประวัติศาสตร์ รูปภาพของเมืองที่มีชีวิตและรูปคนที่มีชื่อเสียงและไม่ระบุชื่อ บทความเล็ก ๆ เกี่ยวกับหัวข้อใหญ่และการรวบรวมคำพังเพยซึ่งสามารถรวบรวมได้ที่นี่และที่นั่นในระหว่างการอ่าน อัลบั้มโคลงสั้น ๆ ที่ผู้เขียนทำซ้ำและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการประพันธ์โดยกวีคนโปรด
โน้ตที่ขอบหนังสือที่อ่านอย่างเข้มข้น ความประทับใจที่เกิดจากความกระตือรือร้นในการฟังงานดนตรีหรือการไตร่ตรองภาพวาดโดยปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่: ทั้งหมดนี้ ?? และอีกมากมาย ?? th ในความงามของผู้อื่น
สองเมือง
ยุโรปแห่งศตวรรษที่ XNUMX ก่อให้เกิดการเดินทางโดยอัตลักษณ์ที่แปลกประหลาดระหว่างผู้คน ประสบการณ์ของ Zagajewski ให้ภาพแห่งความแปลกประหลาดอย่างสมบูรณ์เกี่ยวกับความสามารถของมนุษย์ที่จะทำให้คนต่อไปของเขาแปลกแยกโดยบังเอิญ
ในปี 1945 เมื่อ Adam Zagajewski อายุได้สี่เดือน บ้านเกิดของเขา (Lvov) ถูกรวมเข้ากับสหภาพโซเวียต และครอบครัวของเขาถูกบังคับให้ย้ายไปยังเมืองที่เคยอยู่ในเยอรมัน (Gliwice) ซึ่งโปแลนด์เพิ่งผนวกเข้าไป ในยุโรปที่โดดเด่นด้วยลัทธิเผด็จการ ความขัดแย้ง และการถอนรากถอนโคน ผู้คนเหล่านั้นที่พลัดถิ่นโดยไม่เต็มใจก็กลายเป็นผู้อพยพที่ยังคงไม่เคยออกจากประเทศของตน
จากประสบการณ์ดังกล่าว ภาพสะท้อนที่ชัดเจน จริงใจ และกล้าหาญนี้ ซึ่งพยายามรวมสองขั้วที่เมืองทั้งสองนี้เป็นตัวแทนเข้าด้วยกัน นั่นคือ พื้นที่ที่เป็นตำนาน แม้ว่าจะดูอบอุ่นและเป็นกันเองอย่างน่าประหลาดใจก็ตาม และของความเป็นจริงที่ไม่เป็นมิตรและไม่เอื้อเฟื้อซึ่งรู้ดี ถ้ามันเป็นตัวแทนเชิงสัญลักษณ์ของความตึงเครียดทางบทกวี
พูดเกินจริงเล็กน้อย
การพูดเกินจริงเล็กน้อยซึ่งเป็นงานส่วนตัวที่สุดของ Zagajewski ไม่ใช่อัตชีวประวัติที่จะใช้ แต่เป็นข้อความที่หยาบคายและเป็นคำพังเพย ไดอารี่ชนิดหนึ่งที่ไม่มีลำดับเวลาซึ่งกวีแบ่งปันกับตอนผู้อ่านของประวัติศาสตร์ส่วนตัวของเขา (จากโลกที่สอง สงครามและการเนรเทศครอบครัวของเขาหลังจากการยึดครองโปแลนด์ที่งานศพของโจเซฟ บรอดสกี้ในเมืองเวนิส) เชื่อมโยงกับความประทับใจในประวัติศาสตร์ของยุโรป สงครามและอุดมการณ์ ตลอดจนวรรณกรรมและศิลปะที่บ่งบอกถึงอาชีพการงานของเขามากที่สุด
กวีนิพนธ์เป็นการพูดเกินจริงเล็กน้อย ตราบใดที่เราไม่ได้ทำให้เป็นบ้านของเรา เพราะมันจะกลายเป็นความจริง และเมื่อเราละทิ้งมัน - เพราะไม่มีใครสามารถอยู่กับมันได้ตลอดไป - มันกลับเป็นการพูดเกินจริงเล็กน้อยอีกครั้ง และสำหรับ Zagajewski กวีนิพนธ์ก็คือการกระจัดกระจายของของจริงเพียงเล็กน้อย ซึ่งทำให้ชีวิตสามารถแปรสภาพเป็นงานศิลปะได้
