Тако ҳаштод-тоқ, ки ӯ ба даст Уилям Берроуз Онҳо далели возеҳи онанд, ки вақте ки шумо тавонистед Худоро бо ҳар гуна аз ҳад зиёд тарк кунед, шумо худро ноаён месозед ва дигар намемиред, магар ҳамчун пирамарди пок. Агар шумо ба ман бовар накунед, фаромӯш накунед Буковский, ки қариб ба синни ҳаштод расидааст, дар як даъвати доимӣ ба тиб.
Парвандаи Бурроус нисбат ба парвандаи Буковский боз ҳам бадтар аст. Агар баъзан як осори муайяни инсоният аз осори адабии дуввум ҷудо карда шавад, дар Бурроуз ҳама чиз торикӣ ва инкор аст. Муқаддима ба оқибатҳои охирин, нигилизм ва ҷустуҷӯи худкушӣ (ки ба назараш ҳуҷайраҳои он муқобилият мекарданд, ки ба ҳама гуна саҳмҳои зӯроварӣ тобовар буданд).
Дуруст аст, ки гарчанде ки тамоюли поён дар роҳи ҳалокат дар Берроуз хуб қайд карда шуда буд, марги ҳамсараш Ҷоан Волммер онро боз ҳам коҳиш дод. Дар қисми калон, зеро ӯ шахсе буд, ки мағзҳои худро дар як бозии девона берун кард. Он чизе ки рӯй дод, ҳеҷ гоҳ комилан возеҳ набуд. Аммо ин далел ӯро то абад ҳамроҳӣ мекард.
Ва ҳанӯз, ӯ навишт. Ё шояд маҳз аз ҳамин сабаб. Ҳеҷ кас наметавонад дар байни гумроҳӣ ва девҳо зиндагӣ кунад, бе он ки баъзан барои бесабаб тиреза ҷустуҷӯ накунад. Дар ғазаб ва нафрат, ки дар ҳар як ҷумла, дар ҳар як нақшаи печида ва ҳар саҳнаи бадахлоқона навишта шудааст, Берроуз каме зинда монд.
3 Романҳои тавсияшуда аз ҷониби Уилям Берроуз
Хӯроки нисфирӯзӣ
Нависандагони фантастика ба мо дистопия, ояндаро, ки инсон атрофия ва бегонагӣ кардааст, пешкаш мекунанд ... Бурроуз чунин мешуморад, ки ҳозира аллакай ҳамон дистопия аст, ки аз он гурехтан ғайриимкон аст. Дарки ҷаҳоне, ки дар лабиринт баста шудааст.
Хулоса:"Нисфирӯзии бараҳна", яке аз романҳои афсонавӣ дар адабиёти амрикоӣ, фурӯ рафтан ба дӯзахи маводи мухаддир ва мазаммати даҳшатовар ва сардона, хаёлпарастона ва галлюсинатсионии ҷомеаи имрӯза, ҷаҳони бе умед ва оянда аст. Бурроус тирҳои худро бар зидди динҳо, артиш, донишгоҳ, ҷинсият, адолати фасод, фиребгарони қаллобӣ, мустамликадорӣ, бюрократия ва психиатрия, ки аз ҷониби доктор Бенуэй, манипулятори бузурги виҷдон, коршиноси назорати умумӣ, нишон медиҳад.
"Китоби зебоии бузург бо ҳисси ваҳшиёна ва марговар, мисли андозҳо тағирнопазир ва ҳалнашаванда. Бурроуз ягона нависандаи амрикоӣ аст, ки эҳтимолан дорои нобиға аст. "
Юнки
Он Бурроуз аз лаҳзаи расидан ба истифодаи ақл то рӯзҳои охирини ӯ ҳамчун октогени нафратангез дар болои фоҷиабор қарор дошт. Аммо ин ҳама маънои онро надорад, ки дар баъзе мавридҳо аз ӯ юмори комилан сиёҳ ҷорӣ мешавад, ин ҳам дуруст аст.
Ханда ройгон аст ва вақт аз вақт он метавонад аз сахтгиртарин, маккор ё бадтарин ба вуҷуд ояд. Хусусан дар зеҳне, ки ҳеҷ гуна филтри ахлоқӣ ба мисли Бурроуз надорад.
Ҷӯраҳои Берроус низ наҷот нахоҳанд ёфт, зеро онҳо ба онҳое монанданд, ки ба мо (азони мо) ва онҳое, ки пайравӣ кардаанд, монанданд. Гӯшти бефоида, санге, ки дар кӯча, дар панҷараҳо мегузарад, то бубинад, ки чӣ мешавад, он чиро, ки ӯ сайд мекунад. Мастонро дар метро ғорат мекунанд ва боварӣ доранд, ки онҳо ҳангоми ба охир расидани он то абад парвоз кардаанд. Зеро ашхос бешубҳа ҳар рӯз зиндагӣ мекунанд. Ҳар як насл ба нашъамандони худ саҳм мегузорад.
Оне, ки Бурроуз дар ин роман тасвир мекунад, дучанд наҷот ёфтааст, зеро он аз кормандоне иборат аст, ки аз Ҷанги Дуюми Ҷаҳонӣ зинда берун омада буданд (ман онро осеб надода будам, чӣ сафсатае). Онҳо майдонҳои минаи шахсии худро дар бағал доранд. Ин бародарии харобшудаест, ки дар дигар унвонҳои он рӯзҳо низ пайдо мешавад, масалан дар "Одами бозуи тиллоӣ", романи Алгрен ва филми Синатра. Ҷӯгиҳо дар ҷомаи сафед ва амрикои кӯҳна. Мо дар костюмҳои костюмӣ ва бастаҳои фаннӣ будем, дар ниҳоят, вақте ки онҳо аз дасти модарони худ истеъмол карда шуданд. Аммо вақте ки ман ин романро мехондам, онҳо ҳанӯз ҳам хурӯс ва печка доштанд.
Дар шӯхиҳои Берроуз, ман дар назар дорам, ки ба тарзи гуфтани он, адабиёт ҷараён мегирад, ки на аз Берроуз, балки аз замони ӯ хоҳад буд. Бурроуз фавран ба навиштаи дигар мегузарад, вай намегузорад, ки худро ба дом афканад, ба ҷуз аз худаш ва чизҳое, ки аллакай ба он дохил шудааст. Ин китоб нисбат ба дӯстонаш наздиктар аст. Дар он сокинони Роҳи Керуак ва Ҳолли Гинсберг зиндагӣ мекунанд. Аммо як марди дӯстдошта дӯст надорад ва Берроуз нависандаи танҳоӣ буд.
Квир
Дар як канори азим, ки Бурроуз онро баъдан ҳамчун "Интерзона" муаррифӣ хоҳад кард ва он аз Мехико то Панама дарбар мегирад, худогоҳи нависанда Ли матои муҳаббати худро дар атрофи Аллертон, як ҷавони номаълум, ҳамчун як мард бепарво мебофад. ҳайвон Вай дар ҷойҳои торафт бадтар сайр мекунад ва дар он экскурсияҳо ба мо юмори хеле сиёҳи худро медиҳад.
Ли бо дӯсти худ дар ҷустуҷӯи ayahuasca, як маводи мутлақе, ки қодир аст назорати куллии майнаҳоро ба даст орад ва ба ҳамин далел аз ҷониби Русия ва Иёлоти Муттаҳида тамаъ шудааст ... ва ҳар як дӯстдор. Шумо медонед, ки бо Allerton шумо наметавонед чизеро, ки мехоҳед, пайдо кунед, аммо шумо наметавонед аз он даст кашед. Дар ин роман, он манзараи галлюцинаторӣ, ки олами хусусии Уилям Берроуз аст, бори аввал пайдо мешавад.
