3 китоби беҳтарин аз Аврора Вентурини

Барои он ки нависанда бошед, шумо бояд онро хуб хонед, дар расми нишон дода шудааст Аврора вентурини. Porque la narradora en ciernes que se entregó a la literatura en su rol de traductora acabó por escribir esa gran obra cuando sus días ya palidecían. Lo cual viene a demostrar asimismo otra cosa; que uno puede decidir ser escritor cuando quiera, a los veinte o a los ochenta y cinco. La cuestión es haber acopiado las lecturas suficientes como para saber contar eso que irrumpe intensamente desde el fuero interno.

Илҳоми як нависандаи машҳур аз Аргентина ҳамон тавре ки ҳаст Мариана Энрикес, a la que seguramente trasladaría esa noción de la literatura como extrañamiento, como espejo deformante, donde cada cual puede observarse con esa curiosidad de la despersonalización, del miedo o de la carcajada.

Pero aún manifestándose como novelista a tan tardía edad, lo cierto es que Venturini ya había roto por las letras propias más allá de las traducciones. En su momento fue poesía y desde los remotos versos de su juventud acabó llegando una escritora diferente, no tan reconocida como otras grandes plumas en castellano, pero cargada de significado y excelencia narrativa.

Беҳтарин 3 романи тавсияшудаи Аврора Вентурини

Амакбачаҳо

Cuando uno espera tanto para poner negro sobre blanco su primera novela, el pasado se echa encima como una pegajosa tormenta de verano. Solo que en esta ocasión todo es para bien. Porque en el tortuoso regreso a lo que Aurora Venturini dejó atrás en su vieja patria, las imágenes llegan con una intensidad insospechada, con humor y melancolía en un extraño coctel jugoso y desconcertante.

Чаҳор зан то абад дар холигӣ ​​давр мезананд. Аввалин романи октогенарӣ, ки барандаи ҷоиза аст Аврора Вентурини. Ҳикояи ташаббус дар солҳои 1940 муқаррар шудааст, ки ҷаҳони пуртазоди як оилаи камбизоати синфи поёнии шаҳри Ла Платаро боз мекунад. Нимаи байни тарҷумаи ҳоли гумроҳӣ ва машқҳои беасоси этнографияи маҳрамона, Лас прима як романи беназир ва аслист, ки наср дорад, ки ба ҳама анъанаҳои забони адабӣ хатар эҷод мекунад.

Агар ҳикояе, ки дар ин романи ҳайратангези Аврора Вентурини гуфта шудааст, дар Техас гузошта мешуд, бешубҳа, дар он психопатҳои қотил, рӯда ва хун фаровон мебуд. Ин тавр нест, хушбахтона барои хонандагон, сарфи назар аз он, ки дар оилаи ситораҳои он қотилон ва кушторҳо, фоҳишаҳо, лавозимот, ақли солим ва як мокиёне ҳастанд. Ҳамчунин муаллими санъати тасвирӣ, шогирди барҷаста ва омӯзгори модар.

Аура Вентурини ҷомеаи ҷавонии худро дар солҳои XNUMX -ум дар Ла Плата (Аргентина) тақсим мекунад, як оила аз занҳо иборат аст ва комилан номувофиқ аст, ки қобилияти аҷиби пеш рафтанро нишон медиҳад, то қаҳрамон тавонад рассоми машҳур шавад. Юна, ровӣ, дар шахси аввал солҳои омӯзиш ва такмилдиҳиро бо ҳисси коррозиву юмор ва бидуни кандакорӣ нақл мекунад. Амакбачаҳо он кашф ва тақдиси муаллифи онро дар синни ҳаштоду панҷ сол тахмин мекард: албатта, агар роман хуб бошад, ҳеҷ гоҳ дер намешавад. Дар ин ҳолат он аъло аст.

Дӯстдухтарон

Агар шумо хоҳиши хондани мукофотҳоро дошта бошед, дар ин қисмати нав шумо аз назари "ором" -и қаҳрамонони он лаззат мебаред.

Рассоми ҷавон Юна Риглос, қаҳрамони Лас прима, ҳамчун зани тақрибан ҳаштодсола бармегардад, ки аз ёди гузаштаи муваффақ ва дар танҳоӣ, ки аз сабаби нофаҳмиҳо, ки ба сифати дӯстӣ мувофиқат мекунад, ҳаловат мебарад. Онҳо "дӯстоне" ҳастанд, ки дари хонаи истиқоматияшро дар Ла Плата мекӯбанд ва Юна чизҳои доштааш ва камбудиашро ба онҳо нақл мекунад. Аммо дар ин хореографияи занони танҳоӣ, ки бо ҷустуҷӯи як меҳру муҳаббат сафарбар карда шудаанд, пайдо кардани ҳисси дӯстӣ душвор хоҳад буд.

"Як роман бар зидди ниятҳои нек: на пирӣ ва на хоҳарӣ сенарияҳои оддии зиндагӣ нестанд" навиштааст Лилиана Виола дар муқаддимаи ин нашр. Аммо, Аврора Вентурини, ки ба услуби худ содиқ аст, бори дигар идора мекунад, ки байни фантастика ва гумроҳиро сахттар кунад ва пирии Юнаи аз ҳад зиёд, худхоҳона ва ғайримуқаррариро қадр кунад. Лас амигас як романи чопнашудаи Аврора Вентурини аст, ки монологест, ки вай пас аз муваффақияти Лас прима ба навиштан оғоз мекунад ва солҳои дароз корашро идома додааст. Tusquets Editores кори яке аз ровиёни бунёдии адабиёти муосирро барқарор мекунад.

Роҳҳо

Ҳикоя барои нависанда онамизм аст, аммо барои хонанда оргазм имконпазир аст. Азбаски кӯтоҳӣ шуморо ҳамчун як баҳри баҳр мекашад, вақте ки шумо менависед, вақте ки шумо онро хонда истодаед, ба мавҷҳо ба баҳр меоварад. Портретҳои Аврора Вентурини дорои онанд, ки ман намедонам, ки чӣ гуна намирандагии хурд байни декадентсия ва ҷалоли мавҷудият вуҷуд дорад. Бо алоқаҳои афсонавӣ ва орзуӣ, ҳар як ҳикоя ин аст, ки дар роҳи ҳама чизҳое, ки дар ин муддати кӯтоҳ рӯй дода метавонанд, қадам занад. Зеро агар не, вагарна чаро он ҳисоб карда мешавад?

"Вариантҳо дар бораи мусоҳиб Ле Диабел" унвони яке аз бобҳои ин китоби ҷолиб аст, ки дар он Аврора Вентурини дар хати тунуки байни хоб ва бедорӣ, байни девонагӣ ва ақл, ё дурусттараш, байни ҳаёт ва марг алоқаманд аст он лаҳзаҳои вартаи мавҷудияти фавқулоддаи ӯ, ки дар он ҳис мекард, ки вақти тарк кардани ин ҷаҳон фаро расидааст. Ва аммо, бо калимаҳо ҳамчун силоҳи асосӣ мубориза бурдан, вай дар синни 90 -солагӣ нишон медиҳад, ки чаро навиштаи ӯ (ҳамон тавре ки ҳаёти ӯро гуфтан аст) метавонад бо мусоҳиб Ле Диабл рӯ ба рӯ шавад ва дар бозӣ ғолиб ояд.