«Ҷодугарӣ ҳамчун Як садсола садсола, мисли шадид Хонаи Рӯҳҳо, монанди монументалӣ Ана Каренина«
Романе, ки қодир ба ҷамъбасти ҷанбаҳои он аст Габриэль Гарсиа Маррез, ки Isabel Allende ва аз Толстой, ба универсалии ҳарфҳо ишора мекунад. Ва ҳақиқат ин аст, ки барои ноил шудан ба ин комёбӣ роман аллакай аз беш аз ҳазор саҳифа сар мешавад. Албатта, дар як роман ин қадар истинод ба илҳомбахши дараҷаи аввал синтез кардан осон нест.
Савол дар он аст, ки агар муаррифии бомбгузорӣ ниҳоят ба кори ин нависандаи ҷавони олмонӣ мувофиқат кунад ...
Ҳеҷ чизи беҳтар аз анҷом додани як машқи самимӣ дар дохили худписандӣ барои кӯшиши гуфтани ҳикоя бо далелҳо нест. Пайдоиши гурҷии худи муаллиф барои пайдо кардани як навъ риштаи дурдасти муваққатӣ хизмат мекунад, ки дар он ҳама чизро асоснок кардан мумкин аст, ҳатто баъд аз як аср. Байни сарбории генетикӣ, гунаҳкорӣ ва интиқоли пораҳои рӯҳ аз як насл ба насли дигар мо ризқи тавсифиро меёбем. Зеро мо асосан аз об дар органикӣ ва дар гузашта дар ҳама чизҳои дигар иборатем. Ҳамин тавр, вақте ки мо романеро мефаҳмем, ки сабабҳои одам буданашро шарҳ медиҳад, мо бо сабабҳои худамон пайваст мешавем.
Ва шояд ба ҳамин сабаб аст, ки ин роман дар муқоиса бо зуҳуроти мухталифи реализм, аз ҳама боло то замин то ҷодугарии абадӣ бо Габо алоқаманд дар таърихи адабиёти умумибашарӣ бо баъзе романҳои дигар муқоиса карда мешавад.
Мо аз Гурҷистон дар соли 1917, пеш аз он ки онро Иттиҳоди Шӯравӣ хӯрд, сафар кардем. Дар он ҷо мо бо Стасия, зане вохӯрдем, ки орзуҳои шикаста дорад ва муҳаббати шикастаи инқилоб, ки дар ҷумҳурӣ хотима меёбад.
Ва он гоҳ мо то соли 2006 ба пешвози Нитса рафтем, ки аз авлоди он Стасия, ки бо тақдираш рӯ ба рӯ буд, вохӯрдем. Фосилаи байни зиндагии Стасия ва Нитса ҳамчун саҳнае пур аз ҳикояҳои ҷолиб, асрор ва гуноҳ ҳисобида мешавад.
Ҳамеша як ангезае вуҷуд дорад, ки тиҷорати нотамоми як оиларо ба охир мерасонад. Зеро сохтани таърихи шахсӣ барои пешравӣ бе бори гарон муҳим аст. Ин ангеза хотима меёбад, ки ҷияни Нитса, духтари саркаш бо номи Брилка аст, ки тасмим гирифтааст аз ҳаёти нафасгирифтаи худ фирор кунад, то дар ягон ҷои дигари Аврупо гум шавад, ки ба монанди муосир, имкониятҳо ва тағироти зиндагӣ садо медиҳад.
Бо шарофати ин ҷустуҷӯ барои Брилка, ки комилан Нитсаро дар бар мегирад, мо ба ин композитсияи ҳаётан муҳим дар сояи рӯҳҳои дирӯз дохил мешавем. Трагикомедия, ки бешубҳа он дурахшони классикии реализми русиро бо эҳсосоти дигар дурнамои адабӣ, ки дар воқеъ афтодаанд, танҳо дар соҳилҳои дигар паҳноҳои адабӣ оббозӣ мекунад.
Ҳоло шумо метавонед романи "Ҳаштумин умр" -ро, ки китоби бузурги Нино Ҳаратишвилиро дар инҷо харида метавонед, дар инҷо дастрас кунед:
Салом Ҷон, unde pot sa cumpăr cartea tradusă în Română? Stau în Amsterdam…Бо эҳтиром, самимона
Bună, Rea, nu știu dacă această carte traducere în română мебошанд. Îmi бас rău
Салом, Хуан.
Чӣ баррасии олӣ, ташаккури зиёд барои мубодила.
Ҳақиқат ин аст, ки мо онро дӯст медоштем. Ин як ҳикояи пурқувватест, ки ба мо имкон медиҳад, ки Гурҷистонро хубтар шиносем, кишваре, ки таърихи онро ба таври муфассал намедонистем, аммо воқеан ҷолиб аст. Илова бар ин, роман кори бузурги ҳуҷҷатгузорӣ нишон медиҳад.