Агар зарурате буд, ки муҳаббатро бо типологияҳо нишон диҳем (дар ниҳоят он дар ҳолати бадтарин ҳолати зеҳнӣ ва ҳатто ахлоқии мо маҳкум мешавад), Холлингшурст Сипас ӯ дар рӯъёи ҳомосексуалӣ дар бораи он муҳаббате, ки интизори тамғакоғазҳо аст, сухан мегӯяд. Чизе монанди он чӣ мекунад Сара Уотерс бо романҳои пур аз эротизм лесбиянҳо.
Шояд аз рӯи параметрҳои дигар асарҳои ин ё он муаллифон ҳолати эротикии худро паст карда, ба ҳолати таърихии худ таваҷҷӯҳ кунанд. Аммо он чизест, ки чизе аз стандартҳои "муқаррарӣ" фарқ мекунад.
Бошад, ки он метавонад, Холлингшурт назар ба латифаи ҳамҷинсгароҳо бештар аст, ки ҳама чизро фаро мегирад. Зеро дар ниҳоят дар ҳама романҳои ӯ ҳавасҳо, шиддати ҷинсӣ ё эротикизм ба як сюжет ҳамроҳ мешаванд, ки чизи бештаре дорад. Дар бораи ҳаёт дар ҷанбаҳои мухталифи он, ки байни юмор ва фоҷиа сарчашма мегиранд, донистани он, ки чӣ тавр фош ва ҷойгир кардани аломатҳои қодир ба моро ба он вохӯрии бовафо бо кӣ буданамон ва чӣ корҳое, ки мо дар ин гузаргоҳи зудгузар аз саҳна анҷом медиҳем, нишон медиҳад.
Беҳтарин 3 романи тавсияшаванда аз ҷониби Алан Холлингшурт
Писари бегона
Вақт ё хотираҳо зиёда аз вақт (бо он ки ин фарқият идеализатсия, мифология ва меланхолияро дар бар мегирад) баъзан ба назар мерасад, ки дар аксе, ки тасодуфан пайдо шудааст, дар накҳати ба мо ногаҳон зарба мезанад ...
Аммо беҳтар аст, ки шеъри дастнависе, ки аз зебоӣ ва камоли як муддати тӯлонӣ дар саодати мутлақ нигоҳ дошта шавад, беҳтар аст. Аз он ҷо, тасаввуроти ҳама метавонад дубора эҷод кунад, фарз кунад ... Ва ҳамин тавр афсона торафт калонтар мешавад. То он даме, ки ҳама чиз дар атрофи оятҳо давр мезанад, чунон ки онҳо абадӣ ҳастанд.
Тобистони соли 1913 Ҷорҷ Соул, як донишҷӯи Кембриҷ, бармегардад, то чанд рӯзро бо оилааш гузаронад ва меҳмоне биёрад. Сесил Баланс, аристократ ва шоир. Ин ду дӯст ошиқанд, пинҳонӣ, мувофиқ ба замон. Сесил пеш аз рафтан дар дафтари автографи хоҳари Ҷорҷ шеъре менависад, ки барои як насл афсонавӣ хоҳад шуд, шеъре, ки аз Дафни хеле ҷавон ё Ҷорҷ илҳом гирифтааст, маълум нест.
Ва сирру асрори он рӯзи истироҳат ба як воқеаи афсонавӣ табдил хоҳад ёфт, ки дар тӯли аср аз ҷониби мунаққидон ва тарҷумонҳо бо тарзҳои гуногун, дар афсона дар бораи васваса ва сирри Сесил ва муаммои хоҳиш.
Парвандаи Sparsholt
Романи бузурге, ки дар насаби мушаххаси худ ҳаракат мекунад, байни ҳавасҳо, рӯйдодҳои таърихии тағирёбанда, муҳаббати пинҳонӣ, зинда мондан ва эҳсоси ҳама чиз ҳамчун давра, такрори ҳаёт ҳамчун акси ба абадият ишора мекунад.
Дар моҳи октябри соли 1940, Дэвид Спаршолти зебо ҳамчун донишҷӯ ба Донишгоҳи элитаи Оксфорд меояд. Вай ба табақаи болоӣ тааллуқ надорад, аммо ӯ бо як гурӯҳи ҷавонони мансабдорони баланд дӯстӣ хоҳад кард, ки як маҳфили адабӣ таъсис додаанд, ки ният доранд ба онҳо нависандагони маъруф ба монанди Оруэлл, Стивен Спендер, Ребекка Уэст ё падари якеро даъват кунанд. аз онҳо, AV Dax.
Писари ӯ Эверт Дакс яке аз дӯстоне хоҳад буд, ки ба магнитизи Спаршолт ҷалб карда мешаванд, дар ҳоле ки ҳамҷинсгароӣ бояд ба таври пинҳонӣ зиндагӣ мекард. Дар ҳоле ки Лондон аз дӯзахи Блиц азоб мекашад ва ояндаи кишвар номуайян аст, Оксфорд як навъ бемаънӣ аст, ки дар он ҷавонон лаззатҳои фарҳанг, дӯстӣ ва хоҳишро меомӯзанд, зеро медонанд, ки онҳоро дар ҳар лаҳза даъват кардан мумкин аст.
Аммо ин танҳо ибтидои ин романи азим ва шӯҳратпараст аст, ки зиёда аз ним асри ҳаёти Бритониёро дар бар мегирад ва тавассути се насл то рӯзҳои мо расида, фрескои ҳайратангези таърихиро эҷод мекунад. Азбаски Спаршолт издивоҷ мекунад ва соҳиби писар мешавад, Ҷоннӣ, ки рассоми бонуфузи тахассусӣ дар портрет хоҳад шуд, бо як ҷавони фаронсавӣ ишқи ошиқона хоҳад дошт ва сипас духтаре бо номи Люси хоҳад дошт ... Ва бо онҳо доираи васеи персонажҳо пайдо мешавад, ки онҳо тағиротро дар муносибат, урфу одат, сохторҳои иҷтимоӣ ва ахлоқи ҷинсӣ дар ҷомеа инъикос мекунанд.
Ин роман бо насри шево ва печида ва қобилияти фаҳмиши мушоҳида кардани муносибатҳои инсонӣ ва наздикии одамон навишта шудааст, ин роман бори дигар истеъдоди бузурги адабии Алан Холлингхерст, яке аз нависандагони муҳими бадеии ҳозираи Бритониёро нишон медиҳад.
Китобхонаи ҳавз
Романи беэҳтиётии нависанда. Агар Холлингшурст метавонад ягон асари худро "сабукфикр" номад. Зеро бешубҳа, онҳо ҳамеша романҳои хеле мураккаб буда, дар қабатҳои гуногун ва нозукиҳои худ кашф карда мешаванд. Ошкоро ҳамҷинсгароён дар робита ба муҳофизате, ки ин ҳолати ҷинсӣ талаб мекунад, беҳтаринаш табиӣ шудани ҷинсият аст, ки бар зидди ҳама чиз ва ҳама аз инерсияи оддӣ пеш меравад, ки роҳи дигаре барои ҷустуҷӯи муҳаббат вуҷуд надорад, ба ҷуз аз оне, ки дар дохили, ва кӯшиши беақлона аз гомофобия вуҷуд надорад.
Уилям Беквит як ҳамҷинсгаро ва аристократ аст, ки бисту панҷ сол дорад. Ишқбозӣ дар ҳоҷатхонаи ҷамъиятӣ ҳаёти лорд Нантвичро, ки ҳамҷинсгаро аст, аммо хеле пир аст, ки шӯҳратҳои гузаштаро ба ёд овардааст ва аз сактаи дил гирифтор шудааст, наҷот медиҳад.
Онҳо пас аз чанд рӯз боз вомехӯранд. Лорд Нантвич, як мақоми пешини Crown дар Африқо, ки Роналд Фирбанк ва дигар чеҳраҳои пешбари фарҳанги ҳамҷинсгароёни англисро мешинохт, мехоҳад, ки Беквит ҷавон тарҷумаи ҳоли худро нависад. Ӯро ба хонааш даъват мекунад ва рӯзномаҳояшро ба ӯ месупорад.
Китобхонаи ҳавзӣ ҳамчун як солномаи хурсандибахш ва баъзан талхи ҳаёт ва фарҳанги ҳамҷинсгаро дар Англия, ки дар он гузашта ва ҳозира ашёи хоҳиш, фетишҳо, рамзҳои махфӣ, одатҳо ва урфу одатҳои шаҳвонӣ ва муҳаббатро нишон медиҳанд, кушода мешавад.
