ஒரு வளரும் எழுத்தாளர், பயிற்சியாளர் அல்லது மறைந்த கதைசொல்லியாக ஏதாவது சொல்ல காத்திருக்கிறேன், நான் எப்போதும் சில எழுத்தாளர்களை அவர்களின் விளக்கக்காட்சிகளில் அவர்களின் நோக்கங்கள், எழுதுவதற்கான உத்வேகம் ஆகியவற்றைக் கேட்க விரும்புகிறேன். ஆனால் வரி முன்னோக்கி நகரும் போது நீங்கள் அவர்களை சந்திக்க நீரூற்று பேனாக்கள் யாருக்காக என்று உங்களிடம் கேட்கிறார்கள்? நிலுவையில் உள்ள கேள்வியை அவர்களிடம் கேட்பது மிகவும் பொருத்தமானதாகத் தெரியவில்லை ...
சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி அதனால்தான் நாவலில் வெடிக்கும் குரல்வழியைப் போன்ற எந்தவொரு எழுத்தாளரின் நோக்கத்தின் மறைக்கப்பட்ட அறிவிப்புகளில் நான் ஆர்வமாக இருக்கிறேன். ஆனால் கதைத் தோற்றம், கேமியோ என்பதைத் தாண்டி, எழுதுவதற்கான காரணத்தை விளக்குவதற்கு, கதை சொல்பவர் வெற்றுப் பக்கத்தை எதிர்கொள்ளும் உலோகவியல் தருணம் இன்னும் சிறப்பாக உள்ளது.
ஏனென்றால், சில சமயங்களில் ஆசிரியர்கள் எல்லாவற்றையும் விளக்கி, ஒரு புத்தகத்தில் ஒப்புக்கொள்ளும்படி, அவர்கள் "எழுத்தாளர்களாக" இருக்க வழிவகுத்ததை ஒரு வாழ்க்கை முறையாக ஊக்குவிக்கிறார்கள். நான் சொல்வது போன்ற வழக்குகள் Stephen King "நான் எழுதும்போது" என்ற அவரது படைப்புடன், மிக நெருக்கமான ஃபெலிக்ஸ் ரோமியோவும் அவரது "நான் ஏன் எழுதுகிறேன்".
இரண்டு படைப்புகளிலும், ஒவ்வொரு எழுத்தாளரும் மிகவும் தனிப்பட்ட முக்கிய சேனலாக எழுதும் யோசனையைக் குறிப்பிடுகிறார், இது கணிக்க முடியாத வகையில் அதைப் பற்றி சொல்ல உயிர்வாழ்வது போன்றது. மேலும் இந்த விஷயத்திற்கும் வணிக ரீதியான விருப்பத்திற்கும் அல்லது கடைசி நிகழ்வில் அதிக ஆழ்நிலை ஆர்வத்திற்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை. நீங்கள் எழுத வேண்டும் என்பதற்காக எழுதுகிறீர்கள், இல்லையென்றால், அதை எப்படி சுட்டிக்காட்டுவீர்கள்? Charles Bukowskiஅதில் நுழையாமல் இருப்பது நல்லது.
உங்களிடம் ஏதாவது சுவாரசியமான அல்லது பரிந்துரைக்கும் விஷயம் இருப்பதாக நீங்கள் நம்பினால், தற்செயலாக ஒரு தலைசிறந்த படைப்பை எழுதலாம். எங்களிடம் Patrick Süskind, Salinger அல்லது Kennedy Toole உள்ளது. முதன்முறையாக மூவரில் யாரும் மாஸ்டர் பீஸ் சிண்ட்ரோம் குணமாகவில்லை. ஆனால் அவர்களிடம் சொல்ல இன்னும் சுவாரஸ்யமான எதுவும் இல்லை.
உங்களுக்கு விசித்திரமான விஷயங்கள் நடப்பதால் இது எழுதப்பட்டிருக்கலாம். அல்லது குறைந்த பட்சம் அது வாழ்ந்ததைப் பற்றிய கருத்து, கிங் தனது தொழிலை ஒரு புத்தகமாக ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தில் நமக்குக் கற்பிக்கிறார். அல்லது ஃபெலிக்ஸ் ரோமியோ நம்மைக் கோடிட்டுக் காட்டுவது போல், வெறித்தனமான அதிருப்தி மற்றும் பொதுத்தன்மையின் கடினமான உணர்விலிருந்து, வெகுஜனங்களின் கோரிக்கைகளின் கொந்தளிப்பிலிருந்து தன்னைப் பிரித்துக்கொள்வதற்கான ஆரோக்கியமான விருப்பத்தின் காரணமாக எழுதப்படலாம்.
முக்கிய விஷயம் என்னவென்றால், கதை வர்த்தகத்தின் நேரடி மற்றும் விரிவான ஒப்புதல் வாக்குமூலங்களிலும், "ஹாரி க்யூபர்ட் விவகாரத்தைப் பற்றிய உண்மை" இல் ஜோயல் டிக்கர் வழங்கியதைப் போன்ற சிறிய ஃப்ளாஷ்களிலும், எடுத்துக்காட்டாக, ஒவ்வொரு எழுத்தின் ரசிகரும் தன்னைக் காண்கிறார். அந்த அற்புதக் கண்ணாடியில், வெள்ளை நிறத்தில் கறுப்பு நிறத்தை வைப்பதற்கான சுவை அனைத்து உணர்வையும் தருகிறது.