Diane Setterfield எழுதிய 3 சிறந்த புத்தகங்கள்

சில சமயங்களில் பெஸ்ட்செல்லர் நிகழ்வு சில சிறந்த எழுத்தாளர்களுக்கு நியாயம் செய்து முடிக்கிறது, அவர்கள் மிகவும் கவர்ந்திழுக்கும் இலக்கிய பிரபஞ்சத்தில் இணையான பயிற்சியுடன் கதைகளைச் சொல்லும் உள்ளார்ந்த அன்பை சுருக்கமாகக் கூறினர். இது வழக்கு டயான் செட்டர்ஃபீல்ட் திறன் மற்றும் பிரபலமான அங்கீகாரம் ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான தற்செயலானது கதை புலமை மற்றும் பொழுதுபோக்கு திட்டத்திற்கான மிகவும் பிரபலமான ரசனைக்கு இடையிலான இடைநிலைப் புள்ளியைத் தேடுகிறது.

வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், நாவல் அடிப்படையில் என்னவாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் அதன் வளர்ச்சியில் பிரதிபலிப்பை அழைக்கலாம், படிவத்திலிருந்து மிகச்சிறந்த படங்களை மீண்டும் உருவாக்கலாம் அல்லது புனைகதை, விமர்சனம் மற்றும் மனித பரிணாம வளர்ச்சிக்கு இணையான நாளாகமமாக பணியாற்ற முடியும். நம்மைச் சுற்றியுள்ளவற்றைப் பற்றிய அதிக புரிதலுக்கான கற்பனை.

நிச்சயமாக, மேற்கூறியவை அனைத்தும் டயானால் வெளிப்படுத்தப்பட்ட ஒரு யோசனை அல்ல, ஆனால் வாசிப்பை வெற்றிகரமாக அணுகும் போது இது நிச்சயமாக இந்த வழியில் தொகுக்கப்படலாம். கதை எண் 13, தீர்க்க முடியாத பதற்றத்தை பராமரிக்கும் நாவல் மனித ஆன்மாவைச் சுற்றி, நம்முடைய கடைசி நாட்களில் நாம் அனைவரும் எழுதக்கூடிய அந்த பெரிய புத்தகத்திற்கான மிகப்பெரிய ரகசியங்களைக் கொண்டிருக்கும் திறன் கொண்டது.

ஆசிரியரின் நிரம்பிய கலாச்சாரத் திறனுக்கும், எந்தவொரு வாசகருக்கும் தனது எழுத்தை அனுப்பும் மிகவும் பிரபலமான அம்சத்தின் அவசியமான பொறுப்பிற்கும் இடையே இந்த வெளிப்படையான சமநிலையை அடைய, டயான் தனது முதல் நாவலுக்கு பல வருடங்களை அர்ப்பணித்து தொடங்கினார். தொகுப்பு அடைந்தவுடன், சரியான ரசவாதம், டயான் நமக்கு வழங்கக்கூடியது எல்லா கண்ணோட்டங்களையும் மிஞ்சும்.

டயான் செட்டர்ஃபீல்டின் சிறந்த 3 பரிந்துரைக்கப்பட்ட புத்தகங்கள்

கதை எண் பதிமூன்று

ஐந்து ஆண்டுகள் அதன் அனைத்து நாட்களும் மணிநேரங்களும். அனைத்து வகையான வாசகர்களையும் திருப்திப்படுத்த இந்த நாவலை எழுத டயான் அர்ப்பணித்த காலம் அது.

கதாநாயகன், விடா குளிர்காலத்தின் உருவம், ஒரு பழங்கால எழுத்தாளர், அதன் கடந்த காலம் தன்னைத்தானே பின்வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறது, அந்த தொலைதூர குற்ற உணர்வு, ஏக்கம் மற்றும் இரகசியங்களால் எடுத்துச் செல்லப்பட்டது.

இருத்தலைத் தூய்மைப்படுத்தும் செயல்முறையில், திருமதி வின்டர் மார்கரெட்டுடன், அவளது இளம் பிரதிபலிப்புடன், இலக்கியத்தின் மீதான அதே ஆர்வத்துடனும், வாழ்வின் அனைத்து பாவங்களுக்காகவும் பரிகாரம் செய்யக்கூடிய அந்த நேரச் சுமையைச் சுத்தப்படுத்திக் கொண்டாள். அது ஆன்மாவிற்கான ஒரு அற்புதமான பயணமாக நம் முன் திறக்கிறது.

ஏனென்றால் நாம் அனைவரும் ஒரே விருப்பத்தோடு, ஒரே சிறிய அல்லது பெரிய துரோகங்களிலிருந்து பாவம் செய்கிறோம். ஏனென்றால் நாம் அனைவரும் ஒரே மாதிரியான தோல்விகளால் பாதிக்கப்படுகிறோம், அதே இழந்த சொர்க்கத்திற்காக ஏங்குகிறோம்.

விடாவைப் பொறுத்தவரை, விடாவின் அத்தியாவசிய உண்மையைக் கண்டுபிடிப்பதை நோக்கி வாசிப்பதை நிறுத்த முடியாமல் தனது சொந்த உள்ளுணர்வின் பிரதிபலிப்பால் ஆச்சரியப்படும் ஒரு வாசகருக்கு சரியான கொக்கி என எல்லாமே ஒரு மர்மத்தின் இழையுடன் சேர்ந்துள்ளது. இருப்புக்கான ஒரு உருவகம் ஒரு குறிப்பிட்ட சஸ்பென்ஸ் உடையது.

ஒரு அத்தியாவசிய புத்தகம், ஏனென்றால் நாம் அனைவரும் திருமதி வின்டர் போன்ற நாவலாசிரியர்கள், எங்கள் உண்மைகள், நமது அரை உண்மைகள் மற்றும் நமது முழுமையான கற்பனைகளுடன் ...

ஒரு காலத்தில் ஸ்வான் டேவர்ன்

முரட்டுத்தனமான மற்றும் மந்திரத்திற்கு இடையில் ஒரு கதையை முன்வைப்பதற்கு கதையின் லேசான தன்மையை சுட்டிக்காட்டுவது அதுதான். பழைய ஸ்வான் டேவர்ன், தேம்ஸின் மூடுபனிக்கு மத்தியில், அதன் சுவர்களுக்குள் பல நூற்றாண்டுகளாக கடந்து சென்ற மிகவும் கவர்ச்சிகரமான கதைகள், அந்த கடைசி கலாச்சாரம் போன்ற பிரபலமான கலாச்சாரத்தில் அறியப்பட்ட எல்லாவற்றிற்கும் உறுதியான சான்றாக இருக்க கடைசி கோட்டையைப் போல. எந்த சிறிய அல்லது பெரிய இடத்தின் உள் வரலாறு எழுதப்பட்டுள்ளது.

ஆனால் வரலாற்றின் இரவு என்பது நூற்றாண்டு இடத்திற்கு எந்த இரவும் அல்ல. இரத்தம் தோய்ந்த ஆண் பெண்ணின் கைகளில் ஒரு குற்ற நாவலைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது, ஆனால் கதையின் கடந்து செல்வது அருமையான, புராண மற்றும் மாயத்தை கூட உரையாற்றுகிறது.

இவை அனைத்தாலும், மிகவும் மகிழ்ச்சியான மற்றும் பண்டிகை முதல் மிகவும் கெட்ட மற்றும் இருண்ட வரை அனைத்தையும் விளக்குவதற்கு மந்திரம் நிறைந்த அந்த பிரபலமான கற்பனையானது உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. தெளிவான குறிப்பு நேரம் இல்லாமல் ஆனால் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் சுவையுடன், தொலைந்த பயணியால் கொண்டு செல்லப்பட்ட இறந்த பெண் சமீபத்தில் தொலைந்த பெண் அல்லது நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு காணாமல் போன மற்றொரு பெண் இருக்கலாம் என்ற அனுமானத்திற்குள் நுழைகிறோம்.

பெண் இறந்திருக்கலாம் அல்லது இல்லாதிருந்தாலும், நாம் ஒரு கலிடோஸ்கோபிக் உலகில் முன்னேறும்போது எல்லாம் கண்டுபிடிக்கப்படும், இதில் கதாபாத்திரங்களின் தொகை ஒரு யதார்த்தத்தை மாயாஜாலமாக உருவாக்குகிறது, இதில் மூடநம்பிக்கை, பாரம்பரியம் மற்றும் திறன் ஆத்மாவைப் படிக்க பெஸ் போன்ற உன்னதமான கதாபாத்திரம் அவர்கள் ஒரு புராண முடிவுக்குச் செல்கிறார்கள்.

நேரத்தைத் துரத்திய மனிதன்

மரணம் அதை ஆழ்நிலைக்கு உட்படுத்தும் நிகழ்வை குறிக்க முடியுமா? சில நேரங்களில் குழந்தைப்பருவம் மற்றும் இறப்பு போன்ற இரண்டு கருத்துக்கள் ஒன்றாக சேர்ந்து ஒரு அந்நியமான சூழ்நிலையை உருவாக்குகின்றன, அதன் குழந்தை பற்றிய கருத்தை புரிந்துகொள்வது மிகவும் வித்தியாசமான கோணங்களில் இருந்து, சாதாரணமாக இருந்து கண்டிப்பாக முன்னறிவிக்கப்பட்டதாக இருக்கும்.

வில்லியம் பெல்மேன் மற்றும் ஒரு பறவையை பத்து வயதாக இருந்தபோது ஒரு ஸ்லிங்ஷாட்டால் கொல்லும் திறனைப் பொறுத்தவரை, அது பல ஆண்டுகளாக அவருக்கு எதிராகத் தெரிகிறது. மரணம் என்பது அந்த "எளிய" பறவையின் பழிவாங்கும் வில்லியத்தை மையமாகக் கொண்ட ஒரு முன்னிலையாகும்.

மேலும் வில்லியம் தனது கடைசி இதயத் துடிப்புகளில் தனது வாழ்க்கையைப் பற்றிக் கூறும்போது, ​​வயதான காலத்தில் இனி உங்களுக்குச் சொந்தமில்லாத அந்த விசித்திரமான நேரத்துடன், அரிவாளின் சரியான சார்புடன் ஸ்லிங்ஷாட்டின் அதிர்ஷ்டமான காட்சியை இணைக்கும் மன பரிணாமத்துடன் நாங்கள் வருகிறோம். மரணம். அவரது வாழ்வின் ஒவ்வொரு தருணத்திலும் பழிவாங்கும் தீவிரத்தன்மையுடன் அவரது சுற்றுப்புறங்களில் துரிதப்படுத்தப்பட்டது, அதில் வில்லியமின் உடைக்கமுடியாத விருப்பத்திற்கு செழிப்பு அதன் வழியில் செல்ல விரும்புகிறது. டிம் பர்டன் திரைப்படங்களுக்கு எடுத்துச் செல்லக்கூடிய ஒரு வகையான கட்டுக்கதை.