மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க பரிசு சில நேரங்களில் ஒரு இழப்பீட்டு சமநிலை தேவை என்று தோன்றுகிறது. மார்செல் பிரவுஸ்ட் அவர் ஒரு உள்ளார்ந்த படைப்பாளராக இருந்தார், ஆனால் மாறாக அவர் மென்மையான உடல்நலக் குழந்தையாக வளர்ந்தார். அல்லது ஒரே திட்டத்தின் காரணமாக இருக்கலாம். பலவீனத்திலிருந்து, ஒரு சிறப்பு உணர்திறன் பெறப்படுகிறது, வாழ்க்கையின் விளிம்பில் ஒரு அபிப்ராயம், வாழ்க்கையின் இக்கட்டான சூழ்நிலைகளுக்கு ஆக்கப்பூர்வமான பரிசுகளை மையப்படுத்த ஒரு இணையற்ற வாய்ப்பு. இருப்பு.
ஏனெனில் பலவீனத்திலிருந்து மட்டுமே கிளர்ச்சி பிறக்க முடியும், அதிருப்தியையும் அவநம்பிக்கையையும் தொடர்புகொள்வதற்கான ஆசை. இலக்கியம், சோகத்திற்கு அழிந்த ஆன்மாக்களின் தொட்டில், தோல்வியுற்றவர்களின் பதங்கமாதல் மற்றும் நாம் உண்மையில் என்னவாக இருக்கிறோம் என்பதன் தெளிவான பிரதிபலிப்பு. 19 மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையேயான மாற்றத்தின் மத்தியில், ப்ரூஸ்ட் முதிர்ச்சி அடைந்தவுடன் தன்னைத்தானே விலக்கிக் கொள்ள தனது இளமையின் தூண்டுதலுக்கு சரணடைந்து, வேறு யாரையும் போல வாழ்வதற்கான தொகுப்பை எவ்வாறு தொடர்புபடுத்துவது என்பதை அறிந்திருந்தார்.
ப்ரூஸ்டின் காதலர்கள் அவரது சிறந்த தலைசிறந்த படைப்பைப் பெறுகிறார்கள் "இழந்த நேரத்தைத் தேடி" ஒரு நேர்த்தியான இலக்கிய இன்பம், மற்றும் சில தொகுதிகள் அந்த அற்புதமான இருத்தலியல் நூலகத்திற்கான அணுகுமுறையை எளிதாக்குகின்றன.
மறுபுறம், இருத்தலியல் தொனியில் புனைகதை எழுதுவதில் மிகப்பெரிய சிரமம் சாத்தியமான உண்மையான தத்துவ சறுக்கலில் உள்ளது. எழுத்தாளனை சிந்தனையின் கிணறுகளை நோக்கி இட்டுச் செல்லும் மற்றும் பாத்திரங்களையும் அமைப்புகளையும் தேக்கப்படுத்தும் இந்த மையவிலக்கு விசையைத் தவிர்க்க, உயிரோட்டத்தின் ஒரு புள்ளி தேவை, கற்பனையின் பங்களிப்பு அல்லது உற்சாகமான செயல் (சிந்தனை, தியானம் கூட செயலாக இருக்கலாம், அவை எந்த அளவிற்கு வாசகனை உணர்வுகளுக்கு இடையில், எப்போதும் நிலையானதாக இல்லாத காலவரிசையில் உள்ள உணர்வுகளுக்கு இடையே நகர்த்தவும்). அந்த சமநிலையில்தான் ப்ரூஸ்ட் தனது சிறந்த படைப்பான இன் சர்ச் ஆஃப் லாஸ்ட் டைமை உருவாக்க முடியும், அந்த நாவல்களின் தொகுப்பானது, சுவை அல்லது பலவீனம் மற்றும் இழப்பின் உணர்வு, சோகம் ஆகிய இரண்டு நூல்களால் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது.
இறுதியாக 49 வயதில் இறந்தார், இந்த உலகத்தில் ஒரு பணி அல்லது விதி இருந்தால், இந்த உலகில் அவரது பணி வெளிப்படையாக நன்கு மூடப்படும். அவரது பணி இலக்கியத்தின் உச்சம்.
மார்செல் ப்ரூஸ்டின் சிறந்த நாவல்கள்
ஸ்வான் சாலையின் கீழே
ஒரு இலக்கிய தொகுதியில், எப்போதும் ஒரு ஆல்பத்தில் நடக்காத ஒன்று, முதல் தொகுப்பு தொகுப்பின் சிறந்த ஒன்றாக இருக்க வேண்டும்.
இழந்த நேரத்தைத் தேடும் சிறந்த தொகுப்பைத் திறக்கும் இந்த முதல் நாவலில் அதுதான் நடக்கிறது. இந்த முதல் நாவலின் மந்திரம், சுயசரிதையை நமக்கு அறிமுகப்படுத்தி, அதைப் படித்து, நம்முடையதாக உணர வைக்கும் திறன்.
நமது சொந்த அனுபவங்களுக்கு நம்மை இட்டுச் செல்லும் அற்ப விவரங்கள், அதில் இருந்து ஆசிரியரின் கண்ணோட்டத்தில், அவருடைய அனுபவங்கள் மற்றும் நமது அனுபவங்கள், அவரது காதல்கள் மற்றும் வெறுப்புகள் ஆகியவற்றில் நம்மை மூழ்கடிக்க முடியும். வரம்புகளின் விரக்தியிலும், நம்முடைய சொந்த சூழ்நிலைகளை எதிர்கொள்ளும் தோல்வியின் உணர்விலும்.
ப்ரூஸ்ட் நம்மை அவனுடையவராக்குகிறார், மேலும் நாம் அன்றாடம் வழக்கமாக மறைக்கும் அத்தியாவசிய மனிதகுலத்தை ப்ரூஸ்ட் மூலம் கற்றுக்கொள்கிறோம். முதல் காதல், எளிய இரசாயன ஃப்ளாஷ் போன்ற விரைவான மகிழ்ச்சி.
பூக்கும் சிறுமிகளின் நிழலில்
அன்பை சமாளிக்க, அதன் வேதியியலைப் பற்றி, அதன் உண்மைக்கு மாறான மகிழ்ச்சியை மட்டுமே உருவாக்குகிறது, இழந்த நேரத்தைத் தேடும் தொகுப்பின் இந்த இரண்டாவது நாவலைப் பற்றி ஆராய்வதை விட சிறந்தது எதுவுமில்லை.
ப்ரூஸ்டின் இளமைப் பருவத்தில் காதல் நிழலானது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க உணர்வாக இருந்திருக்கலாம் என்பது உண்மைதான், அங்கு காதல் மற்றும் கவலை, காய்ச்சலுக்கும் நம்பிக்கையுடனும், எப்போதும் சிற்றின்பத்துக்கும் இடையே காதல் (அது என்ன? இன்றைய இளைஞர்கள் சொல்வார்கள்) ஒரு புள்ளியை வழங்கியது. வெடிப்பின் விளிம்பில்.
அதிலிருந்து, உணர்ச்சி மற்றும் உடல் ரீதியான அன்பின் நம்பிக்கையிலிருந்து, சில நேரங்களில் இதய துடிப்பு மற்றும் ஏமாற்றம், மறதி மற்றும் துரோகம் பிறந்து கட்டவிழ்த்து விடப்படுகின்றன. பொருளற்ற அல்லது அணைக்கப்படாத அன்பு மனித ஆன்மாவை அதன் இருப்பின் மகிமைக்கு அல்லது படைப்பின் மிக அதிகமான நரகத்திற்கு உயர்த்துகிறது.
காதலிலிருந்து கலை குடிக்கிறது ...
காலம் திரும்பப் பெறப்பட்டது
இந்த குறிப்பிட்ட தரவரிசையை இழந்த நேரத்தைத் தேடும் தொகுப்பின் அதே முடிவோடு முடிப்பது நியாயமானது. ஏனென்றால் இந்த சமீபத்திய நாவல் எல்லாவற்றையும் ஒன்றாக இணைக்கிறது, ஒரு அற்புதமான விதியைப் போல, ஒரு எழுத்தாளருக்கு கடவுளைப் போல எப்படித் தெரியும் என்று தெரியும். ஆனால், இல்லையெனில் அது எப்படி இருக்கும், முடிவு சீரழிந்து சோகமானது.
இலக்கிய அமைப்பில் அவருடன் வரும் அனைத்து கதாபாத்திரங்களுக்கும் மார்செல் வழங்குகிறார். தலைப்பைப் பற்றிய ஒரு முரண்பாடு. உண்மையில் மீட்கப்பட்ட நேரம் இருப்பின் முழு தந்திரத்தின் கண்டுபிடிப்பாக மட்டுமே புரிந்து கொள்ள முடியும். இனி அழகு அல்லது உந்துதல்கள் இல்லை, முதுமை எல்லாவற்றையும் எடுத்துக் கொண்டது, நோய் பதுங்கியிருக்கிறது.
இன்னும், யாரோ சுட்டிக்காட்டியபடி, மனச்சோர்வு என்பது சோகமாக இருப்பது மகிழ்ச்சி. மனச்சோர்வு அந்த காரணத்திற்காக துல்லியமாக நம்மைப் பிடிக்கிறது, இனி என்ன இருக்க முடியுமோ அது உண்மையில் இருந்ததை விட அதிக அழகைப் பெறுகிறது.
முந்தைய புத்திசாலித்தனம் புரிந்து கொள்ளப்பட்டதால், இந்த வீழ்ச்சி. வாழ்க்கையின் முடிவின் அருகாமையில் நினைவுகளை பிரகாசமாக்குகிறது மற்றும் நாம் எவ்வளவு உண்மையற்றவர்கள் என்பதைக் கண்டுபிடிப்போம், அதன் தவிர்க்க முடியாத பத்தியில் ஒருபோதும் கைப்பற்ற முடியாத தருணங்களைக் காட்டிலும் எப்போதும் கடந்த காலங்களிலும் கற்பனைகளிலும் வாழ விரும்புகிறோம்.
