வழக்கு அன்டோனியோ தபூச்சி இது அவரது கதாபாத்திரத்தால் ஈர்க்கப்பட்ட ஒரு சுயசரிதை மற்றும் அவர் தனது சொந்த படைப்பிற்கான வளமான களமான சிலையின் உட்புறங்களைத் தேடுவதில் கண்டுபிடிக்கிறார்.
நிச்சயமாக, நல்ல மரத்தை யார் அணுகினாலும்... அந்த அயராத பக்தி பெர்னாண்டோ பெசோவா அது ஒரு சிறந்த ஆசிரியர் மற்றும் ஒரு சிறந்த மாணவர் என்ற முறையில் அவருக்குள் சில சிறந்த படைப்பு தொடர்புகளை எழுப்பும்.
அதை தவிர தபுச்சி மற்றும் பெசோவாவின் தற்செயல் நிகழ்வு இது பல புத்தகங்கள் மற்றும் போர்த்துகீசிய மேதை பற்றிய பல விளக்கங்களின் கற்பனை இடத்திற்குள் நடந்தது.
எனக்கு எப்போதும் நடப்பது போல், பாடல் மற்றும் உரைநடையை சுருக்கமாக எழுதக்கூடிய எழுத்தாளர்களின் வழக்கு ஒரு வரையறுக்கப்பட்ட துறையாக எனக்கு முன் தோன்றுகிறது, அதில் நான் வெறும் கதையை மட்டுமே மதிக்கிறேன் மற்றும் மற்றவர்களுக்கான படங்கள் மற்றும் குறியீடுகளின் அற்புதமான உலகில் நுழைவதை விட்டு விடுகிறேன். , உந்துதல் மற்றும் இசைத்தன்மை.
புள்ளி அது தபுச்சி நல்ல நாவல்களை எழுதினார் நான் இந்த இடுகையில் கவனம் செலுத்துவேன் ...
அன்டோனியோ தபுச்சியின் சிறந்த 3 பரிந்துரைக்கப்பட்ட புத்தகங்கள்
பெரேராவை வைத்திருக்கிறது
இந்த இத்தாலிய எழுத்தாளரின் வெளிப்படையான போர்த்துகீசிய ஆவி பெசோவாவை மத்திய தரைக்கடல் பீசாவிற்கு இட்டுச் சென்ற சில வகையான மறுபிறவிகளைத் தூண்டுகிறது. ஆனால் இறுதியில் ஒவ்வொரு இதயமும் ஒவ்வொரு ஆன்மாவும் அதன் தோற்றத்திற்குச் செல்கின்றன.
இந்த சிறந்த நாவல் மிகவும் உண்மையான போர்த்துக்கீசிய டபுச்சியை பழைய ஐரோப்பாவில் முடிவற்ற மோதலில் 1914 இல் முதல் உலகப் போரில் தொடங்கி 1991 ல் பால்கன் போர் வரை நீடித்தது. போரின் நிழல்.
ஆனால் நீங்கள் அதைப் பற்றி குளிர்ச்சியாக நினைத்தால், 20 ஆம் நூற்றாண்டு ஐரோப்பாவில் இருந்தது. பெரிய மோதல்களுக்கு இடையே மறக்கப்பட்ட உள்கதைகளை, மக்கள் எப்போதும் கிளறி, புரட்சி செய்து, ரத்தம் கசிந்து இறக்கும் அனுபவங்களைச் சொன்ன ஒரு பத்திரிகையின் பிரதிநிதி பெரேராவை இப்படித்தான் கண்டோம்.
பெரேரா 1938 இல் லிஸ்பனில் வாழ்கிறார், அவருக்குப் பின்னால் பல வருட சர்வாதிகாரம் மற்றும் இன்னும் பல. அட்லாண்டிக் பெருங்கடலுக்கு ஃபடோஸ் பாடும் போர்த்துகீசிய ஆன்மாவின் சாராம்சம் மற்றும் அதன் சொந்த எதிர்காலத்தை மறுக்கும் உலகத்தைப் பற்றிய அந்த மனச்சோர்வுக் கருத்து பெரேராவிடம் உள்ளது, ஏனெனில் அது இறுதி வரை தன்னைத்தானே நிறைவேற்றும் தீர்க்கதரிசனத்தில் இன்னும் நிறைய துன்பங்களை அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதை அது அறிந்திருக்கிறது. 74 இல் சர்வாதிகாரம்.
பெரேரா அந்த அபாயகரமான சாரத்தால் ஆனது மற்றும் மான்டிரோ ரோஸி அவரது ஏக்கப் பயணத்தில் அவருடன் சேர்ந்து, ஒரு பத்திரிகை குழுவை உருவாக்கி, அது அவர்களின் வாழ்க்கையையும் ஒரு முழு நாட்டின் இருப்பையும் பின்னிப் பிணைக்கிறது.
கோரிக்கை. ஒரு மாயை
உண்மை என்னவென்றால், போர்ச்சுகல் போன்ற ஒரு இடம் மிக நெருக்கமாக இருப்பதால், அதன் மக்கள் மற்றும் இடங்கள் தங்கியிருக்கும் அனைத்து செல்வங்களையும் நாம் ஒருபோதும் அறிந்து கொள்ள முடியாது.
லிஸ்பன் வழியாக, அதன் செங்குத்தான தெருக்களுக்கு நடுவில், எங்கள் மீது தூறல் மழையுடன் ஒரு நடைப்பயணத்தில், ஒரு பாரம்பரிய போர்த்துகீசியர் ஒரு கேள்விக்கு திறமையாக பதிலளித்தார், ஸ்பானியர்களுக்கும் போர்த்துகீசியர்களுக்கும் இடையிலான வேறுபாடுகள் பற்றி எனக்கு முழுமையாக நினைவில் இல்லை. அவர் என்னிடம் எளிமையாகச் சொன்னார்: இது வெறும்... போர்த்துகீசியமாக இருப்பது கடினம்.
அவர் ஒரு கஷ்டத்தைக் குறிப்பிடுவது அதன் கடினத்தன்மையாலோ அல்லது அதிநவீன தனித்துவத்தாலோ என்று எனக்குத் தெரியாது. முக்கிய விஷயம் என்னவென்றால், இந்த நாவல் உங்களை லிஸ்பனில் என் போர்த்துகீசிய நண்பரின் சொற்றொடர் போல விசித்திரமாக வைக்கிறது.
முன்மொழியப்பட்ட புனைகதை அந்நியப்படுத்தப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் அது அட்லாண்டிக்கைப் பார்க்கும் ஒரு தனிமையான சூரிய அஸ்தமனத்தைப் போல, அங்கிருந்து மிகவும் தவறவிட்டதாக உணர்கிறது, எந்த கப்பலும் புதிய உலகங்களுக்குச் செல்லவில்லை.
லிஸ்பன் என்பது மக்களிடையே தனிமையின் மந்திர உணர்வு. மேலும் இந்த நாட்குறிப்பு லிஸ்பனை நீராடும் மந்திரம், ஏக்கத்தின் தீவிர உணர்வுகள் மற்றும் சாத்தியமற்ற சந்திப்புகள் ஆகியவற்றை உங்களுக்கு உணர்த்துகிறது ...
டமாசெனோ மான்டீரோவின் தலை இழந்தது
நான் இந்த புத்தகத்தை ஆரம்பித்தபோது, நாவலின் அடித்தளமாக இருந்த ஒரு தீர்க்கப்படாத வழக்கு என தலை துண்டிக்கப்பட்டது என் ஊரிலிருந்து ஒரு பழைய வழக்கை நினைவூட்டியது. அதனால் சில காட்சிகள் மற்றும் நீதி மற்றும் ஆயிரம் காரணங்களுக்காக ஒத்திவைக்கப்பட்ட கருத்து எனக்கு நெருக்கமாகிவிட்டது.
பத்திரிக்கையாளர் ஃபிர்மினோவின் முதல் யோசனை என்னவென்றால், நாம் அனைவரும் இருக்கக்கூடிய அந்த மோசமான வாசகர்களைக் கைப்பற்றுவதற்கான ஒரு மோசமான வழக்கை அவரது சொந்த நகரத்திலிருந்து மீட்டெடுப்பதைத் தவிர வேறில்லை. அவரது இளம் வயது இருந்தபோதிலும், இறந்தவருக்கு என்ன நடந்தது என்பது பற்றி ஃபிர்மினோவுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் நினைவு இருக்கிறது, அதன் தலை ஒருபோதும் தோன்றவில்லை. இப்போதுதான் அவர் தனது செய்தித்தாளில் வளரக்கூடிய ஒரு நல்ல அறிக்கையை மட்டுமே தேடுகிறார்.
தபுச்சியின் மற்ற படைப்புகளைப் போலவே, அதன் உட்புறங்களில் மிகவும் தீவிரமான லிஸ்பனை நாங்கள் கண்டுபிடித்தோம், இந்த முறை Oporto அதன் மcesனங்கள், அதன் பொய்கள், அதிகாரத்திற்கான மனச்சோர்வு மற்றும் வன்முறையை நியாயப்படுத்துதல் ஆகியவற்றில் அந்த முக்கியத்துவத்தைப் பெறுகிறது.
ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் முன்னால் உண்மையைத் தேடுபவர்கள் எப்போதும் இருக்கிறார்கள். எப்போதும் மதிப்புக்குரியது எது என்பதை அறிய நீங்கள் பொது மயக்கத்திலிருந்து எழுந்திருக்க வேண்டும்: கண்ணியம்.
ஃபிர்மினோ இளைஞர் மற்றும் வழக்கறிஞர் லோட்டன் ஒரு மூத்தவர், அவர் இன்னும் கோபமாக இருக்கிறார் மற்றும் அவருக்கு உண்மையையும் நீதியையும் தட்டி எழுப்ப வேண்டும்.
