நோபல் பரிசு வென்றவர்களில், இந்த வலைப்பதிவுக்கு கொண்டு வரப்பட்ட ஆசிரியர்களின் கடைசி நிகழ்வுகளில் விஷயம் நடக்கிறது என்று தெரிகிறது. இந்த முறை நமக்கு ஒரு கிடைக்கும் கிராசியா டெலெடா ஒருவகையில் ஈடுபட்டுள்ளது யதார்த்தவாதம் இரும்பு, புண்படுத்தும் கூட, முக்கிய விரக்தியிலிருந்து வெளிப்படும் மனச்சோர்வின் மீது கவனம் செலுத்துகிறது. ஏக்கத்திற்கு உணவாக ஒருவர் மகிழ்ச்சியாக இருந்த இடங்களுக்குத் திரும்பாமல் இருப்பது, இருப்பின் விசித்திரமான பாடல் வரிகளாக மாறுவதன் மூலம் முடிவடைகிறது.
எல்லாவற்றையும் மீறி திரும்பும் கதாபாத்திரங்கள், அல்லது விதியிலிருந்து தப்பிப்பிழைப்பவர்கள், இருப்பதற்கான ஒத்திகை, வாழ்ந்தவற்றின் தேய்மானங்களிலிருந்து ஒரு நிழல் போல இறப்பு. டெலிடாவுக்கு துயரம்தான் உச்சகட்ட சோகம். காவியத்தை வெல்வது அல்லது முக்கியத்துவம் இல்லை. இப்படி விவரிப்பது தெளிவின் வேதனைக்கு பதிலளிக்க வேண்டும். உலகின் பரிதாபமான படைப்பு சிந்திக்கப்படும் அந்த தீவிர இடம், ஒழுங்கு அல்லது இசை நிகழ்ச்சி இல்லாமல் ஒரு சிம்பொனியுடன்.
ஆனால் இந்த வகை இலக்கியத்தில் முரண்பாடு என்னவென்றால், எழுத்தாளரின் ஆடைகளை அவிழ்ப்பதற்கு ஆசிரியர் மிகவும் கொடூரமாக வலியுறுத்துகிறார் என்பது கூட, சீரழிந்த சமச்சீர்மை எல்லாவற்றையும் மீறி வாழ்க்கையின் அதிசயத்தை சுட்டிக்காட்டுகிறது. ஏனென்றால் விடை தெரியாத ஒவ்வொரு கேள்வியிலும் முதல் மற்றும் கடைசி இதயத்துடிப்பைத் தூண்டும் இறுதி மர்மத்தை நாம் கொண்டிருக்கிறோம். இதற்கிடையில், சலிப்பிலிருந்து நம்மை வெளியேற்றக்கூடிய மிகவும் சந்தேகத்திற்கு இடமில்லாத உணர்வுகள் அடிவானமாக கருதப்படுகின்றன.
கிரேசியா டெலெட்டாவின் சிறந்த 3 பரிந்துரைக்கப்பட்ட நாவல்கள்
எலியாஸ் போர்டோலு
வாழ்க்கையின் உணர்வை மாற்றுவதில் அதிகப்படியான ஆர்வம் ஏறக்குறைய எல்லாவற்றையும் ஏகபோகமாக்கும் ஒரு கதாநாயகனின் கண்ணோட்டத்தில் அதிக அளவில் நம்மை அடைகிறது. எல்யாஸ் போர்டொலுவின் முக்கிய எதிர்காலம் ஒரு போர்வையில், கடந்த காலத்திலும் எதிர்காலத்திலும் பின்வாங்கும் ஒரு கட்டத்திலும் ஒரு கட்டத்திலும் குவிந்துள்ளது.
தீபகற்பத்தில் நான்கு ஆண்டுகள் தடுப்புக்காவலுக்குப் பிறகு மீண்டும் நுரோவில், எலியாஸ் போர்டோலு இனி ஒரே மாதிரியாக இல்லை: வெளிறிய மற்றும் அக்கறையற்றவர், அவர் வந்த விவசாயச் சூழலில் அவரால் மீண்டும் ஒருங்கிணைக்க முடியவில்லை. தன் தந்தை மற்றும் அவரது சகோதரர்களுடன் டான்காஸ் குடும்பத்தில் கழித்த முந்தைய வாழ்க்கைக்கு திரும்ப முடியும் என்ற மாயை, அவர் தடைசெய்யப்பட்ட ஒரு பெண்ணை சந்திக்கும் போது அவரது வருகையின் அதே பிற்பகலில் மறைந்துவிடும்: அவரது சகோதரனின் காதலி.
அவர் தேடும் நல்ல அறிவுரைகள் அனைத்தையும் ஒப்புக்கொள்ள அவரைத் தள்ளவோ அல்லது அவரது உணர்வுகளை மறுபரிசீலனை செய்யும் மரியா மடலேனாவை கைவிடவோ போதாது. சமீபத்தில் கொண்டாடப்பட்ட திருமணங்கள் கூட விபச்சாரத்தைத் தடுக்க முடியாவிட்டால், எலியா தனது பாவங்களுக்குப் பரிகாரம் செய்து ஆசையிலிருந்து தப்பிக்க ஒரு சிறைச்சாலையாக ஆசாரியத்துவத்தைத் தேர்ந்தெடுப்பது மட்டுமே உள்ளது. இருப்பினும், எதிர்பாராத விதமாக அவரது சகோதரரின் மரணம் மற்றும் அவரது முறைகேடான மகன் பிறப்பு ஆகியவை மீண்டும் ஒரு இதயத்தை உடைக்கும் சங்கடத்துடன் அந்த இளைஞனை எதிர்கொள்கின்றன. டெலெடா கதாநாயகனின் உள் வேதனையில் கவனம் செலுத்துகிறார், அவருடைய உண்மையான பாவம் ஒரு ஆர்வத்தை அடக்கவில்லையா அல்லது அதை சுதந்திரமாக கட்டுப்படுத்துவதற்கு தைரியம் இல்லையா என்று நம்மை ஆச்சரியப்பட வைக்கிறது.
ஐவி
இருப்பு என்பது ஒவ்வொரு ஆன்மாவிலும் போராடும் அத்தியாவசிய உணர்ச்சிகளில் மட்டுமே ஆதாரபூர்வமானது. நன்மைக்கும் தீமைக்கும் இடையிலான இந்த இருவேறுபட்ட போராட்டத்தில் காதல் எப்போதும் வெற்றியாளராக இருக்க வேண்டும். மேற்கூறிய தெளிவு, நம் காலத்தின் வரம்புகள் மற்றும் நமது உடல் பற்றிய விழிப்புணர்வு மட்டுமே, தோல்வியே நன்மையின் இலட்சியத்திற்கு மிகவும் சாத்தியம் என்ற கருத்தை ஆதரிக்கிறது.
இந்த நாவல் கிராசியா டெலெடாவின் கதையில் மிக முக்கியமான ஒரு கருப்பொருளை சிறப்பு திறமையுடன் கையாள்கிறது: செயல்தவித்தல், முற்போக்கான சரிவு, காணாமல் போதல். டெச்செர்சி வீட்டில் எங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட வளிமண்டலம் கிராமப்புற இத்தாலிய பிரபுக்களின் பல குடும்பங்களின் சீரழிந்த சூழ்நிலையுடன் தொடர்புடையது, இது புதிய காலத்திற்கு ஏற்ப மாற்ற முடியாமல், வீணான மற்றும் மலட்டு தனித்துவமான அவர்களின் குறைந்துபோன பாரம்பரியத்தின் எச்சங்களை வீணாக்குகிறது.
இந்த மனச்சோர்வு சூழலின் மத்தியில், அன்னேசா, டெச்செர்சி குடும்பத்தின் பணிப்பெண் மற்றும் வளர்ப்பு மகள், இளம் வாரிசான பவுலுவின் தவறுகளையும் தவறுகளையும் அனுபவிப்பார், முன்கூட்டியே உட்கொண்டார் மற்றும் உலகில் தனது இடத்தை கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை தொடர்ச்சியான மாற்றத்தில். "ஐவி" பின்னர், நேர்த்தியான மற்றும் நன்கு வரையறுக்கப்பட்ட கோடுகளுடன், ஒரு கதாபாத்திரத்தின் கதையை அவரது உள் மோதலால் ஆழமாகக் குறிக்கப்படுகிறது, மேலும் கடினமான மற்றும் அடக்குமுறை வாழ்க்கைச் சூழலை எதிர்கொள்ளும் போது அன்பைத் தொடரும்.
அம்மா
மாற்றமுடியாத, இயற்கைக்கு எதிரான முடிவுகள் அவரால் எடுக்கப்பட்ட மற்றும் எதிர்காலம் நம்மை மாற்றும் முடிவுகளின் முன்னுதாரணம். ஆசாரியத்துவமும் அதன் ராஜினாமாக்களும் மற்ற காலங்களில் இருந்து இன்னொரு விஷயமாகத் தோன்றுகிறது, மனிதர் காரணமில்லாமல் தன்னைத் தானே மறுத்துக்கொள்ளும் போது, தார்மீக சுமைகளால் ஏற்படும் குறைபாடுகளுக்கு கடவுளுக்கு இடையே ஒரு சரியான எதிர் எடை, குற்ற உணர்வு மற்றும் அனைவரின் மறுப்பு எந்தவொரு தாண்டியத் திட்டத்தையும் நாம் பரவலாக்க வேண்டும் என்ற ஆர்வம்.
தனது வீட்டை விட்டு வெளியேறும் ஒரு இளம் திருச்சபையின் உல்லாசப் படிகள் மற்றும் அவள் தவறு செய்தாள் என்ற நம்பிக்கையில் அவரைப் பின்தொடரும் ஒரு தாயின் வேதனை. கடைசியாக தனது தொழிலின் பொய்யை ஒப்புக்கொண்ட ஒரு மனிதனின் நாடகம் இப்படித்தான் கட்டவிழ்த்து விடப்படுகிறது. கடந்த காலம், பாலோவை அக்னீஸுடன் பிணைக்க வழிவகுத்த அனைத்து நிகழ்வுகளுடன், நிகழ்காலத்தின் தேர்வில் கவனம் செலுத்திய ஒரு நிகழ்வின் வளர்ச்சியில் மீண்டும் மீண்டும் தோன்றுகிறது: அவரது வாழ்க்கையை ஆதரித்தல் அல்லது வெட்டும் பழக்கத்தின் பெயரில் அதை கைவிடுதல்.
தன்னையும் தனது கல்வியையும் காப்பாற்றுவதற்காக அவரது தாயால் தள்ளப்பட்ட பவுலோ, ஆர் மக்களின் எளிய ஆத்மாக்களுடன் பற்றிக்கொண்டார், மேலும் அவர்கள் மூன்று நாட்கள் மட்டுமே நடத்தும் ஒவ்வொரு குறைந்தபட்ச நிகழ்வையும் ஆசையிலிருந்து தடுக்கும் ஆசீர்வாதமாக பெறுகிறார். உலக இலக்கியத்தின் இந்த தலைசிறந்த படைப்பில், ஒரு தாய் மற்றும் அவரது குழந்தைக்காக அவள் தன் வாழ்நாள் முழுவதையும் தியாகம் செய்ததன் இருத்தலியல் அக்கறை கிரேக்க சோகத்தின் பேரழிவு தரும் தீவிரத்துடன் வெளிப்படுகிறது.
