இது இருபதாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்ப வருடங்கள், வயலட் தனது அன்பான கணவருடன் தனது மாளிகையில் வசதியாக வாழ்ந்தார்... இங்கிலாந்தில் இருந்த கிங் எட்வர்ட் VII இன் இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் ஒரு பெரால்ட் கொண்டு செல்லப்பட்ட கதை இப்படித்தான் தொடங்கும். பெரால்ட் ஏற்கனவே இருக்கும் நரம்பை வரைய முடியும் என்பது போல் மிகவும் நேர்மையான இளவரசி கதையை ஆழமாக ஆராய முடிந்தது என்பது எங்களுக்கு மட்டுமே தெரியும்.போ ஒவ்வொரு காட்சியையும் ஒரு இருண்ட கதையாக மாற்ற வேண்டும்.
ஒருவேளை அதனால்தான் வயலட் தனது ஆளுமையை இருட்டடிப்பு செய்கிறாள், விசித்திரக் கதைகளின் புத்தகத்தைப் பற்றிய பைத்தியக்காரத்தனமான ஆர்வத்தால் பாதிக்கப்பட்டு, அவளுடைய கணவர் தனது மதிய விடுமுறைக்கு கடன் கொடுக்க மறுத்து, கிராமப்புறங்களைக் கண்டும் காணாத ஜன்னல் முன் தேநீர் கொடுக்கிறார்.
எந்தவொரு ஆவேசமும் ஒரு மாயைக்கு வழிவகுக்கும். தனிமையின் மூலம் பகுத்தறிவை மறுசீரமைப்பதற்காகவும், டிமென்ஷியாவை ஒரு நோயாகக் கருதுவதற்குக் குறைவாகக் கொடுக்கப்பட்ட அறிவியலின் சிகிச்சைகள் மூலமாகவும், தன் எலும்புகளை சானடோரியத்தில் கண்டுபிடித்து முடிக்கும் நல்ல வயலட்டுக்கு இது நடக்கும். இப்போது இருக்கலாம்.
ஆனால் வயலட் சுழலில் இருந்து தப்பித்து வீட்டிற்குத் திரும்புகிறார் (ஒருவேளை அதிலிருந்து விலகியிருப்பது அவளுக்கு தேவையான இரசாயன சமநிலையை அளித்தது). இருப்பினும், ஒரு அந்நியன் அவரது வீட்டிற்கு வந்துள்ளார், அவர் சந்தேகங்களை மீண்டும் எழுப்புகிறார், மேலும் அவர் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்படுவதற்கு முன்பு அவளைப் பாதித்த மோசமான ஆவேசத்தை விட மோசமாக சறுக்குகிறார்.
வயலட் தனது மனநோய் கட்டத்தில் ஏதாவது கற்றுக்கொண்டிருக்கலாம். குறைந்த பட்சம் அது அவளை விழிப்புடன் வைத்திருக்கும் மற்றும் பைத்தியக்காரத்தனத்தின் தவறான பிரதிபலிப்புகளிலிருந்து உண்மையைப் புரிந்துகொள்ள முயற்சிக்கும் சிறந்த மனநிலையில் இருக்கும்.
அந்த வீட்டில் தன்னை விட புத்திசாலிகள் யாரும் இல்லை என்று அவள் உண்மையில் முடிவு செய்யும் அளவிற்கு, அந்த வீட்டில் நடக்கும் அனைத்தும் ஒரு கொடூரமான திட்டத்தால் இறுதியில் அவனது சொந்த வாழ்க்கையுடன் முடிவடையும் என்பதற்கான அறிகுறிகளின் வெளிச்சத்தில். .
நீங்கள் இப்போது நாவலை வாங்கலாம் புத்தக சேகரிப்பாளர், ஆலிஸ் தாம்சனின் சமீபத்தியது, இங்கே: