அழுக்கு யதார்த்தவாதம் இரண்டு அம்சங்களைக் கொண்டுள்ளது, மிகவும் நிஜலிஸ்டிக் தலைமையிலானது Charles Bukowski o பெட்ரோ ஜுவான் குட்டரெஸ் மற்றும் இரண்டாவது அதிக க்ளெய்ம் அர்த்தங்களுடன் ஏற்றப்பட்டது டோபியாஸ் வோல்ஃப். வித்தியாசம் என்பது ஒருவிதமான முழு மறுப்பு அல்லது மாறாக, அதிருப்திக்கு எதிராக போராடுவதற்கான ஒரு முன்மொழிவு, நம்மையும் சேர்த்து நம்மை மட்டுப்படுத்தும் எல்லாவற்றிற்கும் எதிராக விவாதிப்பது. ஆனால் இதற்காக, வோல்ஃப் ஒரு முழு ஏமாற்றுக்காரர்களை எங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தும் பொறுப்பில் இருக்கிறார், ஒருவேளை என்ன இருக்கிறது என்பதற்கான பிரதிபலிப்பு ...
இருப்பினும், இறுதியில் இது நிகழ்ச்சிகளைப் பற்றியது. இலக்கியம், எந்த வகையாக இருந்தாலும், இறுதியில் ஒரு கதையை மட்டுமே சொல்கிறது. மேலும் இந்த நோக்கம் ஆசிரியருக்கும் வாசகருக்கும் இடையில் பாதியிலேயே செல்கிறது. எழுத்தாளர் தனது கதாபாத்திரங்களின் உரையாடல்களுக்கும் வாசகர் புரிந்துகொள்ள விரும்புவதற்கும் இடையில் அவ்வப்போது தெளிவுபடுத்த விரும்புவதிலிருந்து, அந்த விளக்க சுதந்திரத்தின் இடைவெளி உருவாக்கப்படுகிறது. அது வேறு வழியில் இருக்க முடியாது.
உண்மை என்னவென்றால், சில சமயங்களில், தோல்வி மிகவும் வெளிப்படையாக வெளிப்படும் போது, சிறந்த சுய உதவி குரு கூட துன்புறுத்தப்பட்ட ஆத்மாவின் குறைந்தபட்ச நேர்மறையை வெளிப்படுத்த முடியாது, டோபியாஸ் வோல்ஃப் கதாபாத்திரங்கள் தப்பிக்க டூம் என்ற முறுக்கப்பட்ட கற்பனையை மட்டுமே விட்டுச்செல்கிறது. அவர்களுக்கு என்ன நடக்கிறது என்பதற்கும் அவர்களின் மகிழ்ச்சியற்ற தன்மையை இன்னும் மோசமாக மறைக்கக்கூடிய மக்களின் சராசரிக்கும் இடையிலான பொருந்தாத தன்மை.
அவர்களின் கற்பனைகளிலும், அவர்களின் பிரமைகளிலும் கூட, வுல்ஃப் கதாபாத்திரங்கள் நம் காட்டில் மிகவும் உண்மையானதாக மாறிவிடும், ஏனென்றால் அவை எதையும் மறைக்கவோ அல்லது வடிகட்டவோ இல்லை. அப்படியிருந்தும், ஓநாய் அந்த விமர்சன நோக்கத்தை செருக முடிகிறது, அது வாசகரின் பக்கத்தை மிக உறுதியுடன் அடையும்.
டோபியாஸ் வோல்ஃப் எழுதிய முதல் 3 பரிந்துரைக்கப்பட்ட புத்தகங்கள்
இந்த பையனின் வாழ்க்கை
சில புத்தகத்தில் Stephen King எழுதும் விஷயத்தில், விபத்துகள், நோய்கள் மற்றும் குறைபாடுகளால் பாதிக்கப்பட்ட தனது குறிப்பிட்ட குழந்தைப் பருவத்தை அவர் வெளிப்படுத்தினார். ஒரு எழுத்தாளரிடம் நீங்கள் பக்தியை உணரும்போது, சுயசரிதைக்கு இடையேயான புத்தகங்கள், இந்த விஷயத்தை புராணமாக்குவதற்கு மாற்றும் புள்ளியுடன் (நாம் நம்முடைய நல்ல நேரத்தை இலட்சியமாக்கும்போது இது நம் அனைவருக்கும் நிகழ்கிறது), அவை ஏன் எழுத்தாளரின் உற்சாகமான சாகசங்களாக மாறும்.
இந்த வழக்கில் டோபாஸ் வோல்ஃப் தனது கதாபாத்திரத்தின் டிரான்ஸ்கிரிப்டில் அவரது குழந்தை பருவ காலங்களைப் பற்றியும் கூறுகிறார். வோல்ஃபின் குழந்தைப் பருவம் மற்றும் இளமைப் பருவத்தின் விசித்திரமான நாட்கள் சாகசத்தின் மிருதுவான பிரகாசத்துடன் தோன்றுகின்றன, பின்னர் கருப்பு நிறத்தை வெள்ளை நிறத்தில் சித்தரிக்கின்றன, இது ஏதோ உயர்ந்ததாக எழுதப்பட்ட விதி போல, இறுதியில் அது விளிம்பில் ஒரு வாழ்க்கைக்கு சாட்சியாக இருந்தது.
அமெரிக்க கனவின் மறுபக்கத்திற்கு அடிபணியாமல் இருக்க தேவையான தைரியம் அதிகம் உள்ளது, அங்கு ட்ரம்பே லோயிலுக்குப் பிறகு வளர்ந்து வரும் அமெரிக்காவில் யாரும் அடையாளம் காண விரும்பாத கனவுகளின் கதாநாயகர்கள் வாழ்கின்றனர். ஆனால் அதிகப்படியான மற்றும் கஷ்டங்களுக்கு இடையில் தேவையான சமநிலையும் உள்ளது. பாசமும் மனிதாபிமானமும் எப்பொழுதும் வறட்சியில் வாழ்கிறது. ஏனென்றால், உங்களுக்கு நேர்மாறாகத் தெரிந்தால் மட்டுமே நீங்கள் அதிருப்தி அடைய முடியும், வசதியான வாழ்க்கையின் நடுவில் சில உண்மையான மகிழ்ச்சியை ஒருபோதும் காண முடியாது.
பழைய பள்ளி
எழுத்தாளரின் உள்நோக்கங்கள் ஒன்றாக முடிவடைகிறது என்றால், இந்த நாவல் கதைசொல்லியின் உள் திருப்பங்கள், யதார்த்தம் மற்றும் புனைகதைகளுக்கு இடையில் உள்ள கண்ணாடிகள், மற்றவர்கள் கற்பிப்பதற்கு முன் ஆடையைக் கழிக்கத் தீர்மானித்தனர். அல்லது ஒருவேளை நான் என்னவாக இருக்க வேண்டும் என்று மற்றவர்கள் விரும்புகிறார்களோ ...
புனித எழுத்தாளரின் அங்கீகாரத்தை அடைய ஒரு இளம் எழுத்தாளர் எவ்வளவு தூரம் செல்ல முடியும்?அவரது உயரடுக்கு பள்ளியில் பொருந்துவதற்கு தீர்மானிக்கப்பட்ட, கதைசொல்லி தனது வகுப்புத் தோழர்களுடன் ஒன்றிணைந்து அவர்களுடன் தனது இலக்கியத் தொழிலை நனவாக்கக்கூடிய இடத்திற்குப் போட்டியிட கற்றுக்கொண்டார். ஆனால் வழியில், அவர் தன்னைப் பற்றிய உண்மையைச் சொல்லக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.
வோல்ஃப் ஒரு இளம் எழுத்தாளரின் பார்வையை நம்மிடம் கேட்கிறார்: நாம் யார்? நாம் நினைக்கும் நபர், நாம் மற்றவர்களுக்குக் காட்டும் நபர் அல்லது மற்றவர்கள் நம்மை கற்பனை செய்யும் நபர்? இந்த சிறுவனின் வாழ்க்கையில் நம்மை திகைப்பூட்டிய தலைசிறந்த உரைநடை மற்றும் உணர்ச்சி நுணுக்கத்துடன், தோபியாஸ் வோல்ஃப் உண்மைக்கும் புனைகதைக்கும் இடையிலான மங்கலான எல்லையை எதிர்கொள்கிறார். இலக்கியத்தின் கவர்ச்சியான தன்மை பற்றிய ஒரு நாவல்.
இங்கே எங்கள் கதை தொடங்குகிறது
மற்ற கதைகளின் தொகுதியுடன் பனியில் வேட்டைக்காரர்கள், டோபாஸ் வோல்ஃபின் குறுகிய கதையின் இந்த மாதிரிகளில், அவரது கதையின் சரியான தொகுப்பை நாம் காண்கிறோம். பின்புலத்தில் சுருக்கமும், வடிவத்தில் சுருக்கமும் ஆனால் எப்போதும் குறியீடுகள் மற்றும் யோசனைகளிலிருந்து இரட்டை வாசிப்புகள், அவற்றை உடனடியாக நமது நோயுற்ற பார்வையில் இருந்து அகற்றும்.
பொய்களில் தங்களைச் சுற்றியுள்ள உலகத்திற்கு அர்த்தத்தை மீட்டெடுக்கும் குழந்தைகள், ஒருவருக்கொருவர் புரியாத சகோதரர்கள், பாலைவனத்தில் ஒரு பயணத்தின் போது பிரிந்த தம்பதிகள், அண்டை நாடுகளை உளவு பார்க்கும் பெண், பயண வேட்டையில் இறங்கும் நண்பர்கள் அது மட்டுமே தவறாக முடியும் அல்லது ஒரு சிப்பாய் தனது தாய் இறந்துவிட்டதாக அறிவிக்கப்படுகிறார். இந்த கதைகளில் உள்ள அனைத்து கதாபாத்திரங்களும் அன்றாட சூழ்நிலைகளை எதிர்கொள்கின்றன, இருப்பினும் அவை அசாதாரணமானவை. வோல்ஃப் தனது இலக்கிய வாழ்க்கையின் உச்சத்தில், வாசகர்களைத் தூண்டவும், ஆச்சரியப்படுத்தவும், மாற்றவும் ஒரு சிறந்த கதையின் அற்புத சக்தியை நிரூபிக்கிறார்.
