தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்பட்ட மேதை ஓவியம் அல்லது இசை போன்ற இலக்கியங்களிலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ள பிற படைப்புத் துறைகளில் மிகவும் பொதுவானது. உள்ளே இருக்கலாம் என்பதால் சொல்கிறேன் ஜியோவானி பாபினி ஒரு வான் கோ சாப்பிடலாம். பாபினியின் மேதைச் சான்றுகளை நிரூபிப்பதில் அவரே அதிக முயற்சி எடுத்தார் ஜார்ஜ் லூயிஸ் போர்கஸ், சீக்கிரம் பாபினியில் கண்டவர், சாத்தியமில்லாத புத்திசாலித்தனத்தின் அபூர்வ காட்சியை.
ஏமாற்றமளிக்கும் அரசியல் தொடர்புகள் மற்றும் உடனடி லேபிள்களுக்கு அப்பால், மிகத் தெளிவான மற்றும் சுவாரசியமான முறையில் அவரது நாட்களை பதிவு செய்வதில் பாபினியை விட சிறந்தவர்கள் யாரும் இல்லை.
ஏனெனில் பாபினி கதாபாத்திரத்திற்கு அப்பால், சிந்தனை மற்றும் கற்பனையின் அற்பத்தனத்திற்கு மேல் பரிசளித்த ஆவியின் மாறி முத்திரையின் மிகவும் மாறுபட்ட சுவைகளை நாம் அவரது படைப்பில் காணலாம். நையாண்டியாக மாறுவேடமிட்ட ஒரு விமர்சன நோக்கத்திலிருந்து, பகடியிலிருந்து ஒரு மனோதத்துவ விருப்பம் அல்லது நாத்திக நம்பிக்கையிலிருந்து ஒரு மாய நோக்கம் வரை.
எந்த வயதினரும் வாசகருக்கு ஆச்சரியம். அவாண்ட்-கார்ட் அன்றும் இன்றும். பாபினியின் நூல்வரிசையில் தொலைந்து போவது என்பது ஒரு சிறந்த கதைசொல்லியின் தெளிவின் படிக நீரில் புதிய இலக்கியங்களைக் குளிப்பாட்டுவதாகும்.
அவர் ஆசிரியராகப் படித்தார், ஆனால் ஒரு நூலகத்தில் பணிபுரிவதற்கு முன்பு சில ஆண்டுகள் பணிபுரிந்தார், அங்கு அவர் மிகவும் ரசித்த புத்தகங்களுடன் தன்னைச் சூழ்ந்தார். அப்போதுதான் அவர் ஒரு எழுத்தாளராக தனது வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார், மேலும் அவர் சிறுகதைகள் போன்றவற்றைச் செய்தார் தத்துவஞானிகளின் அந்தி (1906), இதில் அவர் தத்துவத்தை விமர்சிக்கிறார் காண்ட், ஹெகல் o ஸ்கோபன்ஹவுர் மற்றும் சிந்தனையாளர்களின் மரணத்தை அறிவிக்கிறது; ஒவ்வொரு நாளும் சோகம் o பார்வையற்ற விமானி (1907), அதில் அவர் எதிர்காலம் மற்றும் நவீனத்துவத்தின் அம்சங்களைக் குறிப்பிடுகிறார்.
ஜியோவானி பாபினியின் சிறந்த 3 பரிந்துரைக்கப்பட்ட புத்தகங்கள்
கோகு
இந்த ஆர்வமுள்ள நாவலின் அடி மூலக்கூறு என்னவென்றால், பல திறமையான மனங்களைக் கொண்ட நாம் எப்படி இவ்வளவு பின்வாங்கினோம்? அதைத்தான் கோகின்ஸ் அறிய விரும்புகிறார். மேலும் அது பணத்திற்காக இருக்கும். உலகின் தொகுப்பை நோக்கி தனது சொந்த திட்டத்தை வகுப்பதில் கோகின்ஸ் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. ஒரு சாக்குப்போக்கு, ஆசிரியர் தன்னை வாக்கியங்களின் சிறந்த படைப்பாளியாக முன்வைக்கிறார், ஒவ்வொரு கோகின்ஸ் நேர்காணலையும் மறக்க முடியாத மேற்கோள்களுடன் அவருக்கு முன்னால் நடக்கும் கதாபாத்திரங்களுடன் துன்புறுத்துகிறார்.
ஆனால் Goggins தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது தீர்வைத் தேடும் பரோபகாரர் அல்ல. அப்பாவித்தனத்தில் தொலைந்துபோன சக மனிதர்களை அவர் காணக்கூடிய வாய்ப்பின் உச்சியில் இன்னும் அதிகமாக உணரக்கூடிய ஞானத்திற்காக ஏங்கும் இழிந்தவர் மட்டுமே. குறைந்த பட்சம் Goggins அதை ஒப்புக்கொள்கிறார், உலகில் நன்மைக்காக வேலை செய்யும் ஆடம் ஸ்மித்தின் கண்ணுக்கு தெரியாத கை எதுவும் இல்லை. மேலும் அவர் நல்ல ஸ்மித்தின் முன்னறிவிப்புகளுக்கு நல்ல நம்பிக்கை கொடுப்பவர்களில் ஒருவராகக் கருதப்படலாம். ஆனால் கேள்வி அதுவல்ல.
கோகின்ஸ் முக்கியமான விஷயம் என்னவென்றால், அவரைப் போன்ற பிற மனிதர்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பதை அனைவரும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று தெரிந்து கொள்வதுதான். லெனினுடன், எடிசன் அல்லது பிராய்டுடன், ஐன்ஸ்டீனுடன் அல்லது அவர்களுடன் இப்படித்தான் பேசுகிறோம் கோம்ஸ் டி லா செர்னா. ஒருவேளை அந்த மற்ற புத்திசாலிகள் உங்களிடம் சொல்வது உங்களை நம்பவே இல்லை. ஆனால் கருத்துகளை சேகரிப்பதே முக்கிய விஷயம். ஏனென்றால், இவையெல்லாம் வெடித்துச் சிதறும்போது, உலகம் சாம்பலாகும்போது, அது எப்படி நடந்திருக்கும் என்பதை அறிய விரும்புகிறான் கோகின்ஸ்.
பார்வையற்ற விமானி
பாபினியின் வித்யாசம் அந்த மாதிரியான தொகுப்புதான் இலக்கியமாக அமைந்தது என்றால், அவர் எப்படி கதை அல்லது கதை வடிவில் பிரசங்கம் செய்யாமல் இருக்க முடியும்? அருமையானதை மையமாகக் கொண்ட ஒரு தொகுதியைச் சேர்ப்போம், நாங்கள் வேறு வேலையை அனுபவிப்போம். டினோ புசாட்டியின் மாஸ்டர் மற்றும் எட்கர் ஆலன் போவின் சீடர், "பாபினின் கதைகள் போவின் கருப்பொருள்களின் பயங்கரம் அல்லது நோயுற்ற தன்மையைப் பிரதிபலிக்கவில்லை என்றால், அவற்றில் விசித்திரமும் மனோதத்துவ பிரதிபலிப்பும் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ கேலிக்கூத்து மற்றும் கிண்டலுடன் நடத்தப்படுகின்றன என்பது தெளிவாகிறது. ஆச்சரியம், குழப்பம் மற்றும் குழப்பம் ஆகியவற்றின் பெரும் விளைவை வாசகருக்கு ஏற்படுத்துவதில் முடிவடையும் ஒரு அற்புதமான சஸ்பென்ஸ் நடைமுறையுடன்.
இந்தக் கதைகள் அனைத்திலும், "பாபினியின் காரமான நகைச்சுவையால் மூடப்பட்டிருக்கும்", சந்தேகத்தில் இருந்து வெளிப்படும் மனச்சோர்வு பிரதிபலிக்கிறது. இதைத்தான் போர்ஹேஸ் குறிப்பிட்டார்: "இந்தக் கதைகள் மனிதன் தன் சோகத்திலும் அந்தி நேரத்திலும் சாய்ந்த தேதியிலிருந்து வந்தவை...".
எல் டையப்லோ
தவறு செய்த புள்ளிவிவரங்கள். நல்லது, நன்மை அல்லது கடவுள் என்பதை விட அதிகமான கதைகளின் கதாநாயகன். பேய் மற்றும் விபரீதங்கள் மீதான ஈர்ப்பு, ஒரு ஆப்பிளின் குழந்தைத்தனமான சோதனையிலிருந்து, வலி மற்றும் பைத்தியக்காரத்தனத்திற்கு முன் கிறிஸ்துவின் கடைசி விருப்பம் என்று பிசாசின் பைத்தியக்காரத்தனமான கூற்று வரை மனிதனுடன் இணைந்து வாழ்கிறது.
பாபினி அவனைப் பற்றி பேசாமல் இருப்பது எப்படி? பிசாசுக்கு உருவமும் பொருளும் கொடுக்க நிறைய மை தடவப்பட்டிருந்தாலும். போ போன்ற பல எழுத்தாளர்கள் ஏற்கனவே அவரை முறுக்கப்பட்ட வாசகர்களுக்காக உயிர்த்தெழுப்பிய போதிலும். நாம் அனைவரும் ஒரு கட்டத்தில் பிசாசை வணங்குகிறோம். நாம் செய்ய வேண்டியதைச் செய்யாவிட்டால், அல்லது இந்த உலகத்தின் வழியாக நாம் கடந்து செல்வதில் நாம் தலையிட வேண்டும் என்று தூண்டப்பட்டதைப் போல நாம் செயல்படாவிட்டால் இறுதியில் நமக்கு என்ன காத்திருக்கிறது என்பதை அறியும் நோயுற்ற உண்மைக்கு மட்டுமே.
பிசாசு எங்கே இருக்கிறான், அவனுடன் யார் பேசுகிறார்கள் என்பதை பாபினி நமக்குக் கற்றுக்கொடுக்கிறார். தீமை என்பது நமது வீண்பெருமைகளும் திரிக்கப்பட்ட ஆசைகளும் வெறுப்பாகவும் வெறியாகவும் மாறும் ஒரு பெரிய பிறை. இந்தப் புத்தகத்தைப் படிப்பது, லூ ரீடின் பாபினி பதிப்பைப் போலவே, அந்த புகழ்பெற்ற திருப்பத்தை காட்டுப் பக்கத்திற்கு எடுத்துச் செல்கிறது, அதே இசைக் கூர்மையுடன், அவருடன், டெவில் உடன் ஒவ்வொருவருக்கும் சாத்தியமானதை விட அதிகமான ஒப்பந்தத்தைக் கண்டுபிடிப்பதை நோக்கி.
