தொடர்புகொள்வது ஒரு பரிசு. மொழி ஒரு கருவி. பிரெஞ்சு எழுத்தாளர் ரோலண்ட் பார்த்ஸ் se adentró hasta lo más profundo del lenguaje en busca del significado último del verbo, del sustantivo, del adjetivo… de todos los tipos de palabras y unidades lingüísticas. Pero también fijó su visión panlingüistica sobre el sonido desde el que nace el lenguaje (entonación o volumen) o del signo a través del cual también hacemos lenguaje y, por tanto, comunicación.
La cuestión es hacer tratado pero con ese ánimo divulgador que nos hace sentir que, como no podía ser de otro modo, el asunto del lenguaje y la comunicación va con todos nosotros. Recordemos eso del don y la herramienta con lo que iniciaba este post… Si tienes las herramientas y conoces su valor, la comunicación se convierte en ese don hecho arma con la que convencer, persuadir o transmitir como un eco allá donde las emociones interpretan lo dicho o escrito como música para la razón.
எனவே ரோலண்ட் பார்த்ஸ் ஒரு வகையானவர் தத்துவவாதி metalingüístico que nos conduce a una sabiduría muy particular donde podemos descifrar etimologías a la vez que encontramos un apego especial a todas esas palabras llegadas como desde la prestidigitación. Porque antes de la palabra no hay nada. Y en cuanto se despierta el primer susurro podemos reconvertir la realidad en torno a quien nos escucha. Porque nuestras palabras transforman una realidad subjetiva que en esencia es cómo se nos cuenta en mayor medida de lo que pueda o no pueda ser.
ரோலண்ட் பார்த்ஸின் சிறந்த 3 பரிந்துரைக்கப்பட்ட புத்தகங்கள்
மொழியின் கிசுகிசு: சொல்லுக்கும் எழுத்துக்கும் அப்பால்
உள் குரல் விருப்பத்திற்கான படியைக் குறிக்கிறது. உள் கிசுகிசுப்பு, அரிதாகவே கேட்கக்கூடிய வதந்தியைப் போன்றது, தொடர்புகொள்வதற்கான நமது ஆர்வத்திற்கும் அவ்வாறு செய்வதற்கான நமது திறனுக்கும் இடையில் அமைந்துள்ளது. எல்லாமே அந்த ஓசையில்தான் பிறக்கிறது. எழுத்தாளர் தனது புத்தகத்தின் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தைத் தொடங்கவிருக்கும் போது கலந்துகொள்வது முதல் மோசமான சர்வாதிகாரியை வெளிப்புறமாக வெளிப்படுத்துவது வரை சத்தம், குழப்பம் மற்றும் பயத்தை ஏற்படுத்தியது.
El susurro denota un ruido límite, un ruido imposible, el ruido de lo que, por funcionar a la perfección, no produce ruido; susurrar es dejar oír la misma evaporación del ruido: lo tenue, lo confuso, lo estremecido se reciben como signos de la anulación sonora. Y en cuanto a la lengua, ¿puede susurrar? Como palabra parece ser que sigue condenada al farfulle; como escritura, al silencio y a la distinción de los signos: de todas maneras siempre que da demasiado sentido para que el lenguaje logre el placer que sería el propio de su materia. Pero lo imposible no es inconcebible: el susurro de la lengua constituye una utopía.
என்ன வகையான கற்பனாவாதம்? அது அர்த்தமுள்ள இசை. நமது பகுத்தறிவு சொற்பொழிவுகளால் அறியப்படாத, முன்னோடியில்லாத இயக்கத்தில் குறிப்பானிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட மொழி, கிசுகிசுப்பானது, அந்த காரணத்திற்காக அர்த்தத்தின் அடிவானத்தை விட்டுவிடாது: பொருள், பிரிக்கப்படாத, ஊடுருவ முடியாத, பெயரிட முடியாத, இருப்பினும், தொலைவில் வைக்கப்படும். ஒரு மாயம் … இன்பத்தின் மறைந்து போகும் புள்ளி. மொழியின் கிசுகிசுவைக் கேட்கும்போது நான் கேள்விப்படுவது அர்த்தத்தின் சுகம், அந்த மொழியின், எனக்கு, நவீன மனிதன், என் இயற்கை.
வெளிப்படையானது மற்றும் மழுப்பலானது: படங்கள், சைகைகள் மற்றும் குரல்கள்
மொழியின் அகநிலை புரிதல் ஒரு செய்தியை அனுப்புபவரிடமிருந்து தப்பிக்கும் விளக்கங்கள், தவறான புரிதல்கள் மற்றும் பிற சறுக்கல்களின் முழு பிரபஞ்சத்தையும் உருவாக்குகிறது. ஆர்வமாகவும் முரண்பாடாகவும், இந்த வரம்பு மொழியின் செழுமையாக உள்ளது, ஆசிரியரின் கூற்றுப்படி, நமது சொந்த சூழ்நிலை நிலைமைகளின் பார்வையில் அல்லது, ஒருவர் விவாதிக்கக்கூடிய வரிகளுக்கு இடையில் அந்த வாசிப்புக்கு உள்ளூர் என்று சொல்லலாம். மூடல் அல்லது மழுங்கிய பொருள் குறுக்கிடும்போது அபத்தம் என்ற நிலைக்கு.
வெளிப்பாட்டின் எந்தவொரு முயற்சியிலும் நாம் மூன்று நிலைகளை வேறுபடுத்தி அறியலாம்: தகவல்தொடர்பு நிலை, அர்த்தத்தின் நிலை, இது எப்போதும் ஒரு குறியீட்டு நிலை, அறிகுறிகளின் நிலை மற்றும் ரோலண்ட் பார்த்ஸ் முக்கியத்துவம் என்று அழைக்கும் நிலை.
ஆனால் குறியீட்டு அர்த்தத்தில், அறிகுறிகளின் மட்டத்தில் எஞ்சியிருக்கும், இரண்டு சற்றே முரண்பாடான அம்சங்களை வேறுபடுத்தி அறியலாம்: முதலாவது வேண்டுமென்றே (இது ஆசிரியர் சொல்ல விரும்பியதை விட அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ இல்லை), ஒரு அகராதியிலிருந்து பிரித்தெடுக்கப்பட்டது போல. சின்னங்களின் கண்ணோட்டம்; இது ஒரு தெளிவான மற்றும் காப்புரிமை அர்த்தமாகும், இது எந்த வகையான விளக்கமும் தேவையில்லை, அது கண்களுக்கு முன்னால் உள்ளது, வெளிப்படையான பொருள்.
ஆனால் இன்னொரு அர்த்தம் இருக்கிறது, சேர்த்தது ஒன்று, புத்தி ஒருங்கிணைக்க முடியாத, பிடிவாதமான, மழுப்பலான, பிடிவாதமான, வழுக்கும். பார்தேஸ் அதை மழுங்கிய உணர்வு என்று அழைக்க முன்மொழிகிறார்.
எழுத்தின் மாறுபாடுகள்
உண்மையில் 1973 இல் ரோலண்ட் பார்த்ஸ் எழுதிய ஒரு கட்டுரையின் தலைப்பு, எழுத்தின் மாறுபாடுகள், அனைத்து கண்ணோட்டங்களிலிருந்தும் கேள்விக்குரிய நிகழ்வை உள்ளடக்கிய உரைகளின் தொகுப்பாக அதன் ஆசிரியரால் வழங்கப்படுகிறது: இலக்கணம் மற்றும் மொழியியல் போன்ற தலைப்புகள், நிச்சயமாக, ஆனால் Benveniste, Jakobson அல்லது Laporte போன்ற ஆசிரியர்களும் ஒரு கோட்பாட்டு மொசைக்கைக் கட்டமைத்தனர். இந்த விஷயத்தில் பார்த்ஸின் சொந்த பிரதிபலிப்புகள் பற்றிய குறிப்புகள் அல்லது ஹசெட் அகராதிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டதைப் போன்ற அசாதாரணமான கருத்துகள் கூட இடம்.
Desde su perspectiva de semiólogo, Barthes contempla la escritura no como un procedimiento que utilizamos para inmovilizar y fijar el lenguaje articulado, de naturaleza siempre fugitiva. Muy al contrario, para él la escritura rebasa considerablemente y, por así decirlo, estatutariamente, no sólo el lenguaje oral, sino también el lenguaje mismo, si lo encerramos, como quieren la mayoría de los lingüistas, en una pura función de comunicación. La reflexión que se establece a partir de aquí es, como siempre en el caso de Barthes, tan atrevida como transgresora, pues acaba convirtiendo sus propios textos en un acto creativo mucho más allá del análisis erudito.
