Dina novel tina louis landero Kami teras-terasan ningalian kacaangan paling caang tina karakter naon waé anu diwangun kalayan taliti, kalayan tujuan pikeun ngahontal bojong mahlukna. Unggal buku Landero énggal mangrupikeun presentasi anu jero ngeunaan protagonis anu ngalangkungan dipan kami pikeun ngalaan sagala rupa dirina. Carita ti jero ka jero, tina jero anu pernah dimanifestasi ku jalma dina masquerade umum sareng anu ngagaduhan empati kana ékséntrisitas sareng kabodoan urang, impian sareng kahoyong urang, saurna, sadayana ieu dibagi salaku manusa anu urang di payun béda-béda kaayaan anu ditepikeun ka urang.
Sareng dina ieu novel «Hujan Rupa» Kaayaan Jibril nyababkeun urang wawuh, ka rohangan anu anéh anu robih sareng ngarujuk kana kahirupan urang sadayana, kana sél masarakat modéren (sakumaha anu dijelaskeun ku sababaraha filsuf). Jibril, Aurora, Sonia, Andrea, Horacio ngorbit ngurilingan indung oktogarian anu karék ningali aranjeunna babarengan. Tapi masing-masing ngagaduhan alesan pikeun kuciwa, kusabab perasaan salah, hoream sareng ngahianat.
Henteu diragukeun, sanaos awal telat tina panggilan sastra na, Landero ngumpulkeun yén akumulasi sensasi sareng sudut pandang yén unggal panulis anu saé kedah janten narator janten tukang buku, sanggup nyintésis tina bédana budak leutik sareng déwasa anu tungtungna tiasa jarak ka jalma-jalma anu samemehna ngawangun persatuan anu teu tiasa dipecah.
Aurora nyaéta mahluk anu enteng, sanggup empati sareng saha waé, tapi, henteu tiasa mendakan tempat rapat antara duduluran anu ngan ngantosan naon waé bédana pikeun luncat pikeun milarian deui paséa anu lami. Jibril, anu teras nyobian nyandak kalungguhan, henteu nyerah dina upaya na ngadamel kabur pikeun pulih hakekat babarayaan anu pinuh ku adegan perselisihan anu bakal muncul deui ku jalan anu mimiti ti langit anu beuki hideung.
Sugan éta ngan ukur masalah maksa rapat anu nyababkeun indung pikeun mikir yén henteu sadayana sia-sia, yén kulawarga anu rusak tiasa muka cakrawala anyar nalika anjeunna henteu aya. Tapi unggal lanceuk ngagaduhan hal anu narik pisan pikeun dicarioskeun ka urang, sapertos kuring nyebatkeun, nalika urang ngupingkeun aranjeunna sapertos psikoanalis, nyobian nyusun teka-teki anu minimal tina sajumlah subyektivitas anu ngahudangkeun yén perasaan yén pésta ampir teu tiasa disemburkeun sapertos tatu anu bersih. Teras reuni tungtungna janten hitungan anyar kalayan akhir anu teu tiasa ditebak.
Anjeun ayeuna tiasa mésér novel Lluvia fina, buku énggal ku Luis Landero, di dieu: