Drita e Verës dhe Pas Natës, nga Jón Kalman Stefánsson

I ftohti është i aftë të ngrijë kohën në një vend si Islanda, tashmë i formuar nga natyra e tij si një ishull i pezulluar në Atlantikun e Veriut, në distancë të barabartë midis Evropës dhe Amerikës. Çfarë ka qenë një aksident unik gjeografik për të rrëfyer të zakonshmen jashtëzakonisht për pjesën tjetër të botës që e konsideron ekzotike, të ftohtë por ekzotike, gjithçka që mund të ndodhë në atë vend verash me dritë të pashuar dhe dimra të zhytur në errësirë.

Autorë të tjerë aktualë islandezë si p.sh Arnaldur Indriðason përfitojnë nga rrethanat për ta zgjatur atë noir skandinav si rrymë letrare “më të afërt”. Por në rastin e Jon Kalman Stefansson esencat narrative duket se lëkunden në rryma të reja. Sepse ka shumë magji në kontrastin mes të ftohtit dhe distancës nga bota dhe aromës njerëzore që bën rrugën nëpër akull. Dhe është gjithmonë interesante të zbulosh në thellësi se realizmi u shndërrua në një prezantim letrar, një roman me ngjyrime sigurie që afron veçoritë e vendeve të largëta.

Ndërtuar nga penelata të shkurtra, Drita e verës dhe më pas nata portretizon në një mënyrë të veçantë dhe magjepsëse një komunitet të vogël në bregdetin islandez larg trazirave të botës, por i rrethuar nga një natyrë që u imponon atyre një ritëm dhe ndjeshmëri shumë të veçantë. Aty ku të dukej sikur përsëriten ditët dhe një dimër i tërë mund të përmblidhej në një kartolinë, epshi, malli i fshehtë, gëzimi dhe vetmia lidhin ditët dhe netët, në mënyrë që e përditshmja të bashkëjetojë me të jashtëzakonshmen.

Me humor dhe butësi për dobësitë njerëzore, Stefánsson zhytet në një sërë dikotomish që shenjojnë jetën tonë: moderniteti kundrejt traditës, mistike kundër racionales dhe fati kundrejt rastësisë.

Tani mund ta blini romanin «Drita e verës dhe më pas nata«, nga Jon Kalman Stefansson, këtu:

vlerësoni postimin

Lini një koment

Kjo faqe përdor Akismet për të reduktuar spamin. Mësoni se si përpunohen të dhënat tuaja të komenteve.