Asgjë si letërsia për të zbuluar ato qenie të veçanta që padyshim banojnë mes nesh.
Mendimi për Olivier Messiaen si një personazh letrar mund të afrohet me supozimin e imagjinimit të Grenouille, nga romani Parfum, duke zbuluar misterin e dhuratës së tij nuhatëse, atë kapacitet shqisor shumë mbi botën e tij gri.
Vetëm gjëja Olivier Messiaen ishte dhurata e dëgjimit. Përndryshe me paralele të ngjashme në të gjithë botën si gri ose më shumë se mjedisi i zymtë i romanit të madh nga Patrick Suskind.
Olivier u urdhërua nga Lufta e Dytë Botërore në frontin e betejës së Francës në 1940. Dhe atje ai u kap si i burgosur. Më paradoksale nga të gjitha ishte se, gjatë burgosjes nga nazistët, ai kompozoi Kuartetin e tij të famshëm për Fundin e Kohës. Dhe është se tragjiku, i thyer, i mjerë dhe i keqi gjithashtu mund të gjejë një lloj sublimimi në litarin e ngushtë të elasticitetit ose dëshpërimit.
Mario Cuenca-Sandoval i drejtohet këtij aspekti të mirënjohur të autorit, por në fund ai nuk ndalet së romanizuari jetën e tij pasi ata meritojnë t’i ndodhin kësaj klase personazhesh të mëdhenj në histori të cilët arrijnë në atë pikë të trillimit lartësitë e madhështisë më të madhe që realizon realizmi bruto jo gjithmonë të lejojë.
Pra, autori kompozon një rrëfim brilant në të cilin ai përzier pasionin ornitologjik të Olivier, përkushtimin e tij fetar dhe, mbi të gjitha, muzikën. Për një gjeni të lindur si Olivier, muzika është një kanal superior komunikimi. Gjuha ka të metat e saj, muzika jo, tingulli mund të jetë i plotë dhe të marrë ngjyra të reja që ngjyrosin emocionet tona.
Kur një muzikant ka atë aftësi për të deshifruar magjinë e veçantë të tingujve, ne thjesht duhet të dëgjojmë muzikën e tij, atë gjurmë hyjnie që lëviz midis valëve të ajrit, duke pezulluar emocionet dhe ndjesitë, duke përballuar arsyen dhe inteligjencën, duke e tejmbushur atë me virtyti i abstraktes, i paprekshmes ...
Mund ta blini librin Dhurata e etheve, romani i ri nga Mario Cuenca Sandoval, këtu: