Është e vështirë të kujtosh Morgan Freeman i ri para ekranit. Sepse aktori në thelb ka qenë gjithmonë i njëjti. Një lloj gjesti hieratik për të rritur që, megjithatë, është i aftë të transmetojë një mori emocionesh. Pa dyshim, ne po përballemi me një dhuratë të lindur që, nga vështrimi ynë, mund të na komunikojë të gjitha llojet e motivimeve më të thella psikologjike dhe emocionale.
Ndoshta ai nuk është prototipi i aktorit kryesor të cilit t'i besohet evolucioni i plotë i një komploti. Por Freeman përfundon të jetë plotësuesi më i mirë për të gjitha llojet e roleve kryesore, më të dedikuara për një mbiaksion të mundshëm. Unë i referohem asaj histrionics hollivudiane që përsërit epikat e largëta në çdo skenë. Ndërsa kjo ndodh, Freeman luan rolet e tij si shtylla kryesore e të gjithë komplotit. Diçka si roli i basistit në çdo grup rock.
Ndonjëherë Freeman fiton rëndësi dhe gjithashtu vjen tek ne falë anës së tij të kameleonit që mund të variojë nga vetë Zoti te një udhëtar në kohë, ose miku mbi supin e të cilit qan pikëllimet ose komanda e lartë ushtarake që nxjerr ashpërsi dhe sekrete të patregueshme. Një mori regjistrash për një aktor orkestral gjithmonë të kërkuar në produksione të mëdha.
3 filmat më të rekomanduar të Morgan Freeman
Burg i përjetshëm
E DISPONUESHME NË NDONJË NGA KËTO PLATFORMA:Red, personazhi i luajtur nga Freeman është ai që na tregon këtë histori të bërë në Stephen King nga historitë e vogla të mëdha. Ato që mund të jenë thjesht romane të shkurtra, por aq të mëdha saqë përfundojnë në kinema për të qenë kryevepra. Me të cilin protagonizmi është absolutisht i Rrjetit që zbërthen gjithçka që na ndodh.
Është ai që sheh Andy Dufresne (Tim Robbins) të mbërrijë në burg dhe mezi jep një qindarkë për mbijetesën e tij. E kundërta i ndodh kur të nesërmen e sheh të kalojë pragun e qelisë herët. Diçka në atë djalosh tërheq vëmendjen e Redit. Disa afrohen fillimisht për të ofruar bizneset e tij të zakonshme në hije dhe atë miqësi që shijohet në pije të vogla.
E kuqja përfundon të jetë hija e Andit. Sepse Red shpejt zbulon se i riu ka më shumë aftësi drejtuese dhe më shumë kapacitet se kushdo nga ata që janë të mbyllur në atë burg. Asgjë nuk është e lehtë për Andin. Një biznesmen i njollosur nga një krim i errët pasioni që bie më shumë si komplot se çdo gjë tjetër.
Por Andi u bë njeriu i mrekullueshëm që ishte, dhe Red e di se edhe ai mund të ngrihet nga hiri. Kjo ose fundoset përpara kërcënimeve të vazhdueshme që rri pezull mbi të mes të burgosurve që dëshirojnë favoret e tij dhe burgjeve të etur për hakmarrje të papërshkrueshme.
Fundi i filmit është epik. Sepse Morgan Freeman, Red, mund të largohej nga rruga si një personazh tjetër në histori që del shumë vonë nga burgu. Pasi të institucionalizoheni, nuk keni asnjë biznes atje. Por kur Red e pret më së paku, lirimi i tij me kusht rishikohet dhe ai del në rrugë. Atje Red është askush dhe vetëm dikush si Andi, i cili i shpëtoi epike hakmarrjes me pikën e tij një kohë më parë. Monte Kristo përmes, ju mund ta shpëtoni atë…
Shtatë
E DISPONUESHME NË NDONJË NGA KËTO PLATFORMA:Nën stigmën e shkollës së mesme që do të vriste këdo tjetër, Morgan Freeman tregon një dorëheqje që vendos një karrige në termat e atij interpretimi pa bujë, preciz, kirurgjik. Diçka si detyrë e ndihmës mesfushorit që i jep të gjithë golat sulmuesit.
Ngjitur me Brad Pitt ishte e pritshme që Freeman të delegonte pamje nga afër dhe të tilla. Por asgjë nuk duhet ta ketë zili rolin e tij kundër atij të një peshkaqeni tjetër të distancave të shkurtra siç është Kevin Spacey. Humori i krimbur i Spacey-t ka po aq tërheqje në këtë film sa toger Somerset i cili mishëron një Freeman me gjeste që duket se mbajnë peshën e botës pas vitesh përballë të keqes.
Një kryevepër e pezullimit dhe e krimit të gjitha në një. Për shkak të komplotit, sigurisht, por edhe për shkak të asaj fortësisë që historia ka nga roli kryesor i Pitt-it deri në atë pikë kur Virgilio drejton Danten për dore, ndërsa ata shkojnë thellë e më thellë në unazat e ferrit që mund të përfundojnë si spirale të pafundme. largohu për askënd...
Vera e jetës së tyre
E DISPONUESHME NË NDONJË NGA KËTO PLATFORMA:Çuditërisht, ky është një nga filmat në të cilin Morgan Freeman ka prezencën më të madhe, por që ndodh të jetë një interpretim shumë i largët i zhanreve të tij të përsëritura me një ton më të errët. Ky film është ekzistencialist, intim, i spërkatur me ato pika humori dhe shprese tipike për filmat e lehtë për t'u grisur. Nuk është një film i shkëlqyeshëm, por gjithmonë dëshironi të gjeni më në fund plakun e mirë Morgan Freeman në krye të një komploti, të çdo lloji.
Pas vdekjes së gruas së tij, është hidhëruar shkrimtari Monte Wildhorn (Morgan Freeman), i cili ka humbur besimin te bota dhe te vetja dhe ngushëllimin e gjen vetëm te alkooli. Nipi i tij, i shqetësuar për të, i ka gjetur një vend për të kaluar pushimet: shtëpinë e verës së një miku të tij muzikant: kushti i vetëm është që ai të kujdeset për qenin.
Atje ai takohet me Charlotte O'Neil (Virginia Madsen), një e divorcuar tërheqëse që përpiqet të fillojë një jetë të re, dhe tre vajzat e saj: Flora gjashtëvjeçare, Finnegan dhjetë vjeç dhe Willow pesëmbëdhjetë vjeç. Marrëdhënia juaj me ta do t'ju kujtojë atë që gruaja juaj ju thoshte: "Kur një derë mbyllet diku, një tjetër hapet diku tjetër".
3 komente në “3 filmat më të mirë nga i madhi Morgan Freeman”