Pak regjisorë sot janë në gjendje të ofrojnë një filmografi aq autentike sa Christopher Nolan. Sepse përtej dëshirave të natyrshme për efekte speciale (me tërheqjen e tij edhe të fokusuar në thelbin e filmit të ditës), Nolan e kupton gjithmonë argumentin e peshës dhe substancës si bazë. sine qua non. Ndonjëherë edhe mund të barazohet me këtë Kubrick që i befasoi të gjithë dhe të gjithë me përshtatjet dhe prezantimet e saj të diskutueshme. Sepse stafeta e regjisorëve gjenialë duhet të japin gjithmonë diçka mbresëlënëse në faturën përfundimtare.
Dhe është gjithashtu e vërtetë që Nolan po trofet me prodhime të shkëlqyera të suksesit të sigurt me baste të rrezikshme që përfundojnë duke tejkaluar edhe filmat e destinuar për arkat e mëdha. Mjeshtëria e Nolanit përputhet me atë dhunti për skenarë që duken të sofistikuar, por që mund të përkthehen në mënyrë të përkryer në hite masive.
Nuk ka dyshim se Nolan është një adhurues i madh i fantashkencës. Por për t'ia përcjellë atë shije CiFi çdo shikuesi, ky regjisor anglez di të rikrijojë atë dyfytyrësi midis të dallueshmes dhe asaj që mund të duket; mes të ardhmes dhe transhendentes. Një bashkësi e lumtur për të na prezantuar filma që magjepsin në prezantimin e tyre dhe që depërtojnë në sfondin e tyre.
3 filmat më të rekomanduar të Christopher Nolan
Ndëryjor
E DISPONUESHME NË NDONJË NGA KËTO PLATFORMA:Një nga ata filma të zbuluar si prodhime të shkëlqyera, por që tregojnë për klasikët e kinemasë së madhe, pavarësisht nga zhanri i tij. Skenar i vetë Nolanit me vëllain e tij Jonathan Nolan, së shpejti shfaqet si një vepër e konceptuar në mënyrë perfekte që në fillimet e saj si një histori për sekuenca filmike. planeti Tokë dhe udhëtimi; e shkuara, e tashmja dhe e ardhmja si ardhje dhe shkuarje në një tërësi që përshtaten së bashku si hallka që lidhin kozmosin, rrafshet, vektorët...
Planetë të rinj ku gjithçka ndodh me ritmin e lëkundjeve të veta në atë sfond të madh të zi, vrima krimbash që na udhëheqin nëpër hinka drejt pafundësisë. Ndërkohë ... ose më mirë ndërsa gjithçka, Toka po vdes dhe vetëm astronautët që kalojnë avionë të pamundur pranë Saturnit mund të jenë në gjendje të gjejnë një shtëpi të re për njerëzit.
Nga njerëzimi në tela te marrëdhënia midis babait dhe vajzës në të dyja anët e hapësirë-kohës. Matthew McConaughey është astronauti i zgjedhur me atë ngarkesë dramatike që tkurret shpirti kur merr mesazhe nga vajza e tij nga HOME.
Udhëtimi përfundon pothuajse ashtu siç fillon. Sepse koha varet vetëm nga vendi ku jeni. Vetëm në një kohë të papërcaktuar një mesazh mbërriti në kohë nga një orë e vjetër e aftë për të transmetuar shumë më tepër se koha. Personalja është e pariparueshme për astronautin përgjegjës për shpëtimin e njerëzimit. Dhe ndoshta kjo ishte e vetmja gjë që ia vlente. Por humbjet janë vetëm humbje kur nuk ka horizonte të reja apo vende të reja për të kolonizuar mes një apo një milion hënash.
Kujtim
E DISPONUESHME NË NDONJË NGA KËTO PLATFORMA:Një xhevahir me disa vite nën brez. Ndoshta filmi i parë në të cilin Nolan u shfaq si krijuesi në gjysmë të rrugës midis ekzistencializmit epik dhe pezullimit me ritëm të ngazëllyer. Një film i mrekullueshëm për thelbin e njerëzimit, identitetin, kujtesën….
Gjithçka ndodh në modalitetin flashback për t'u thelluar në këndvështrimin e vetë protagonistit, viktimë e mungesës së kujtesës dhe kurtheve të saj që, natyrisht, mund të përmbajnë një sekret të madh. Vendimet e protagonistit shënohen nga ajo që ai vetë është në gjendje të shënojë si kujtues.
Leonardi, protagonisti i sipërpërmendur i komplotit, ka një punë të madhe të papërfunduar. Dhe këtu historia merr nuanca të tensionit të veçantë. Sepse nëse një hetim kërkon përqendrim maksimal dhe kronologji të përsosur, Leonardi do të vëzhgojë atë që ndodh me të meta të mëdha, por edhe me një zgjuarsi të tepërt të zhvilluar që do ta drejtojë atë drejt një zgjidhjeje të mundshme të kauzës, pasi vetë komploti mbyllet si rrethi që është.
Prestigji
E DISPONUESHME NË NDONJË NGA KËTO PLATFORMA:Një ditë do të rrisë përzgjedhjen time filmat më të mirë magjik. Sepse sigurisht që ka disa me një prekje të shekullit të nëntëmbëdhjetë, (koha e zgjimit më të njohur të shfaqjeve magjike), të shtuara në një botë ende trashëgimtare të miteve dhe bestytnive të vjetra, të cilat janë ndjellëse.
Përballja mes Bale dhe Jackman, e cila është e njëjtë me magjistarët Alfred Borden dhe Robert Angier, po tingëllon si rrotullimi i më të vështirëve të pamundur, si në nivelin e shfaqjeve të tyre, ashtu edhe në hile për të shkatërruar njëri-tjetrin. Ka momente kur parashikohet kthesa e madhe përfundimtare, sikur filmi të ishte edhe një tjetër truk i madh, me prestigjin e tij që pret të shfaqet, ashtu siç nuk do ta bënte asnjë magjistar.
Pasioni për magjinë, ambicjen, dashuritë e pamundura për arsyet më të padyshimta ... Një komplot në të cilin David Bowie kishte një vend edhe si Tesla. Film në të cilin nuk mund t'i heqësh sytë nga ekrani.
Filma të tjerë të rekomanduar të Christopher Nolan
Oppenheimer
Sigurisht që ishte magjepsëse. Ideja e shpikësit të bombës atomike si një komplot në duart e Nolan-it tregonte për një ekuilibër të përsosur midis veprimit dhe bazës morale. Natyrisht, në tre orët që zgjat filmi (të paktën në mënyrë që tashmë të tingëllojë si një blockbuster), ka momente yjore për t'u shijuar me atë nocionin e tragjikut që tregon diçka finaliste, për vetëshkatërrimin si mision njerëzor. , deri te largimi nga parajsa që hoqi dorë nga ndonjë Zot ose që u gjet thjesht për fatkeqësinë e vetë parajsës.
Puna është se Nolan arrin të bëjë një virtyt ngadalësimi. Ndoshta për të qenë në gjendje të tretet ngadalë aq shumë karaktere dhe aq shumë informacione që ekspertët e periudhës historike do të supozojnë sikur nuk ishte gjë tjetër veçse që një laik duhet të fusë në një moment. Vetëm Nolan mund t'i besonte një aktori si Murphy peshën e komplotit në të gjitha aspektet e tij. Nga intimiteti i nevojshëm që e ekspozon shkencëtarin si Ecce Homo në botë ndaj persekutimit dhe tensioneve politike nga të dyja palët. Vetë Murphy është bomba njerëzore që na afron më shumë me gjithçka që ndodhi në atë moment dramatik të qytetërimit tonë.
Në kohë lufte, fizikani brilant amerikan Julius Robert Oppenheimer (Cillian Murphy), në krye të "Projektit Manhattan", drejton provat bërthamore për të ndërtuar bombën atomike për vendin e tij. I tronditur nga fuqia e tij shkatërruese, Oppenheimer vë në dyshim pasojat morale të krijimit të tij. Që atëherë dhe për pjesën tjetër të jetës së tij, ai do të kundërshtonte me vendosmëri përdorimin e armëve bërthamore.
parim
E DISPONUESHME KËTU:Nolan gjithashtu ka veçoritë e tij pak më konfuze. Por edhe në sofistikimin e këtij propozimi për udhëtimin në kohë drejt apokalipsit apo akronisë së botëve paralele, Tito Nolan na lidh me atë vendosjen e përpiktë të skenarëve që vijnë e shkojnë si në një moviolë futuriste ku çdo gjë është e mundur.
A ka mënyrë më të mirë për të lënë botën, për një të çmendur të fuqishëm, sesa të marrësh gjithçka përpara. Fshirja e njerëzimit me një bombë atomike ndërsa ai është ngrënë nga kanceri i tij tingëllon si poezi poetike për djalin e keq që ka gjithçka stereotip. Gjithçka përveç dashurisë së një femre e cila ende e bën atë të hezitojë në vendimet e tij. Ajo është dobësia e tij kur vjen puna për të përmbushur planin e tij.
Ndërkohë, një protagonist pa emër, i shoqëruar nga Neil (Robert Pattinson) do të përpiqet në ardhjet e tyre të zgjidhë problemin për të cilin askush nuk është në dijeni, siç ndodh gjithmonë me heronjtë e mëdhenj të panjohur. Një skenë mashtruese e realitetit ku gjithçka mund të shkojë përpara ose prapa. Një ide magjepsëse që e bën kohën thjesht një melodi të aftë për të ndryshuar ritmin e botës. Një argument që ndonjëherë mund të na shpëtojë, por që përfundon duke na mahnitur.
3 komente për "3 filmat më të mirë të Christopher Nolan"