Nata e Pothuajse Gjithçka, nga Víctor del Arbol

Titulli tashmë kap ndjesinë e një parandjenje fatale që qeveris këtë roman kriminal. Fati komploton për të tërhequr dhe gërshetuar shpirtrat e thyer të personazheve që ndajnë të kaluarën e zymtë dhe ekzistencat e zymta. Personazhet janë shumë të ndryshëm në planin e vërtetë, ai që fokusohet në rolet shoqërore, origjinën dhe përkushtimin. Por ai realitet bie në plan të dytë ndërsa zbulojmë se si të gjithë ata ndajnë një perspektivë të ngjashme boshe mbi botën. Mungesat, traumat, humbjet, dhuna, zhgënjimet. Ndjenja tragjike është ajo që na bën të shohim personazhet si shokë shpirti në atë rrafsh të ekzistencës subjektive, shumë përtej rrethanave të veçanta dhe rrugës së vërtetë të përshkuar.

Nëse karakteri i Germinal Ibarra po të mos ishte polici, historia do të kalonte për një roman dramatik me thellësi mahnitëse, me botët e veçanta të personazheve të tij duke ripërcaktuar realitetin e secilës skenë. Turizmi ekzistencial në zemër të natyrës në Kosta da MorteMe I përshtatshëm vetëm për dashamirët e letërsisë më të hollë; ku lindja e diellit, trimëria e detit, mjegulla e dendur ose qetësia e heshtur e një qyteti dramatizohen nga personazhi-udhëzues në detyrë, i cili përballet me përvojën intensive në atë hapësirë ​​ku mendimet dhe ndjenjat e tyre notojnë duke transformuar gjithçka që ju rrethon.

Pavarësisht gjithçkaje, komploti përparon lehtë në një mënyrë befasuese. Fituesi i Pemës di të përmbledhë peshën përshkruese ekzistenciale (peshën në drejtim të gravitetit që magnetizon personazhet me të kaluarën e tyre), me lehtësinë e një veprimi që rrëshqet falë shumë çështjeve në pritje. Komploti përparon falë kërkimit të arsyeve që secili personazh të bëhet ai që është, arsyet e dëmtimeve të tyre.

Nga kërkimi për të riparuar disa viktima të diktaturës argjentinase, deri në rikompozimin e pamundur të nënat që humbin fëmijët e tyre, duke kaluar nëpër historitë e fëmijët e detyruar të largohen nga fëmijëria brutalisht dhe nga shpirtra të ndjeshëm që ata nuk e dinin, as nuk e dinë, as nuk mund ta gjejnë vendin e tyre në botë.

Padyshim një kozmos tragjik i personaliteteve që ndizen në errësirën e thellë, me burimin tashmë të zakonshëm letrar të kthimeve mbrapa që e kthen historinë në një enigmë, gjithçka hiqet pak (si një koktej i mirë) falë aspektit të hetimit të policisë që i miri i Ibarra është i shqetësuar për personifikimin si një fije e zakonshme për kaq shumë e kaq shumë vespers të pothuajse gjithçkaje.

Vetëm në fund, një pikë shprese e pamohueshme duket se përcjell qetësinë e disa prej të mbijetuarve. Ata që, pasi të kenë thyer plotësisht shpirtin kundër shkëmbinjve, mund të nisin një udhëtim të ri. Ata që kanë ikur dhe ata që, pavarësisht gjithçkaje, vazhdojnë të kapen pas së shkuarës, duket se mbeten ashtu siç i gjetëm, të zhytur në ato mbrëmje që nuk shpallin kurrë një festë.

Tani mund të blini The Eve of Almost Everything, romani i fundit nga Víctor del Arbol, këtu: