La roman i zi mund të tartufi me një mori erëzash. Është një kërkim për pasurimin më të pashmangshëm në një zhanër që kryeson raftet më të shitura të çdo librarie. Sepse, le ta pranojmë, na pëlqen të lexojmë fatkeqësi në mes të kaosit; raste të tmerrshme në formën e ngatërresave ku poshtërsia, mjerimi dhe malli për mbarësi justifikojnë çdo ndërhyrje të personazheve të saj.
Diçka e tillë e vë në dukje këtë roman "Konfuzioni i njëbrirëshit" me evokime për këtë Tom mprehës i cili na mësoi të kombinonim humorin me noirin për të përfunduar në kompozimin e seteve të paprezantuar më parë. Sepse ambiciet njerëzore kanë shumë të dyja ekstremet, mes qesharake, groteske dhe surreale, dhe tragjike e shndërruar në komedi.
Nuk ka asgjë më të mirë për këtë sesa zgjerimi i fokusit drejt disa personazheve që thurin rrjetën e merimangës ku lexuesit janë bllokuar. Është magjia e atyre mikrokozmoseve të transferuara në botën bardh e zi të letërsisë që arrijnë të na imitojnë me një larmi personazhesh në kërkim të asaj rritjeje me çdo kusht. Një detyrë të cilës Paco Muñoz Botas i dorëzohet me saktësi kirurgjikale.
Është e qartë se mes gjithë plejadës së personaliteteve ndaj zhurmës, apo shpërthimit të kontrolluar të një komploti shumë mirë të bashkuar, ne shijojmë në një masë më të madhe profilet me lëng si ai i Álvaro. Tek ai gjejmë stereotipin e fituesit të përsosur përballë dukjeve që i kërkon reputacioni i tij në kontrollet e një banke prestigjioze. Vetëm se askush nuk është i njëjti person nga brenda jashtë, aq më pak ky lloj njerëzish të ngarkuar me mirësi të dukshme, por të dorëzuar në hijet e përkatësive të tyre më të padyshimta...
Çdo njeri i mirë e gjen gjithmonë armikun e tij në veprat e trillimit dhe në realitet. Transferimet e Álvaro te skuadra e tij Hyde mund të jenë shumë të shtrenjta. Në ngacmimin dhe tentativën e heqjes, të cilën ne e shohim të rri pezull mbi Álvaro nga puna dhe hiri i Knepougel shqetësues, ne shijojmë atë shije për rënien e idhujve të rremë të bursës së Olimpit, financave dhe veseve të papërshkrueshme.
Mes planeve dhe rastësive asnjëherë të papërfillshme me ngjarjet e tyre të paparashikuara, historia përparon me aroma të asaj kthese që mund të vijë në çdo moment për të na lënë pa fjalë. Për këtë, shfaqja providencale e Blanchet e bën komplotin të shkojë drejt supozimeve të reja. Dhe është se në marrëdhëniet njerëzore nuk ka asnjë trekëndësh që të jetë i qëndrueshëm. As në dashuri dhe as në krim...
Një roman që ia vlen ta shijoni, duke u ndalur në ato nuanca të tartufit që tregova fillimisht. Nuk mund të humbasim asnjë detaj pasi zhvillimi bëhet i ndërlikuar, si çdo roman i mirë pezull. Peizazhi midis Madridit më të pasur, ku zënë rrënjë vullnetet dhe interesat e më të errëtve, përfundon duke nënshkruar një prezantim të përsosur për një zhvillim triller magjepsës.