Revista letrare «oragora». 2006. Ilustrim: Víctor Mógica Krahasuar.
Nata shënoi orët e saj të zeza me kërcitjen e qetë të drurit në zjarr. Shqiponja po shikonte kunjin për udhëzime për luftimin e agimit, por ndjenja e tij magjike ende nuk u shfaq, pa asnjë lajm nga shpirtrat e mëdhenj Sioux.
No podía ser que los viejos indios muertos le hubieran abandonado aquella noche, cuando la decisión del ataque al Fuerte San Francisco estaba en sus manos. Los otros seis sabios esperaban alrededor del fuego su señal; alguno de ellos empezaba a levantar la vista. Sus ojos rasgados, de donde partían sus siniestras pinturas de guerra, buscaban la misma perplejidad de sus compañeros.
A la espalda de los privilegiados sabios, los guerreros aguardaban impacientes las arengas de sus ancestros y sus revelaciones sobre el enemigo. El semblante de estos guerreros producía espanto; sus ojos brillaban al capricho que la danza del fuego ejecutaba en el fondo de sus pupilas; las mismas pinturas que las de sus mayores, dibujaban en ellos trazos desgarrados de muerte. Se aplicaban también tales distinciones en sus fornidos pechos y sobre los tensados músculos de sus brazos cruzados.
Ajo bukuroshe dhe ceremonia e tij e zymtë, ishte për shkak të faktit se njohuritë magjike rreth zjarrit i kishin dhënë fisit Shqiponja një epërsi luftarake mbi shumë fise të tjera. Lufta e atyre luftëtarëve të paepur Sioux kishte lindur nga një prirje natyrore e shtrirë. Gjuetia në male dhe peshkimi në Río Plata nuk ishin më të mjaftueshme për një jetesë të plotë. Nomadizmi i nevojshëm i bëri ata të përhapen në livadh.
Ishte pikërisht në mes të preri të gjerë që Sioux po takoheshin atë natë. Së bashku ata formuan një rreth gjigant rreth zjarrit. Kështu ata shmangën bilbilin e pandërprerë të erës së luginës. Një rrymë e fortë ajri që goditi kurrizin e zhveshur të luftëtarëve të vendosur jashtë unazës njerëzore dhe erdhi butësisht, e filtruar pikë për pikë, në zjarr.
En el centro de todos permanecía Águila, disimulaba su creciente nerviosismo inspirando hondo, como si estuviese cerca del trascendental encuentro. Sin embargo, permanecía plenamente en su estado físico. Sentía perfectamente sus piernas entrecruzadas y sus codos apoyados sobre las rodillas. Notaba como la dura piel de bisonte rozaba la piel de su espalda y apretaba sus axilas. Escuchaba, veía y percibía el fuego ascendente, el tejido ondeante del cuerpo de la combustión, su color, su calor.
Me një shqetësim të madh, Shqiponja ngriti përsëri zërin në thirrje. Përballë një veprimi të tillë, një murmuritje e lehtë moskuptimi nuk mund të shërohej më. Asnjëherë më parë atij nuk i duhej t'i thërriste shpirtrat Eagle tri herë.
Sidoqoftë, disa sekonda më vonë, shpirtrat mbërritën, dhe me forcë të pazakontë. Era, e ndaluar më parë nga turma, u ngrit mbi kokat e të gjithëve, duke u ngjitur në vrimën qendrore dhe duke fikur zjarrin me një goditje të caktuar. Qymyri u zhvendos përreth, i ndritshëm, por nuk kishte zjarr. Një thashetheme në rritje lajmëroi hutimin e afërt në natën e errët të papritur.
“!!Los espíritus quieren hablar!!” gritó Águila con una estruendosa voz que se extendió por todo el valle, deteniendo el cuchicheo atropellado y cualquier atisbo de movimiento. Cuando su eco se detuvo, la nada se extendió con el disfraz negro de la noche. La inmensidad del valle parecía haberse enclaustrado por esa extraña cercanía de la noche cerrada, donde algunas manos violentadas por los sucesos se extendían para palpar sólo elementos misteriosos.
En la inmensidad cautiva por la tenebrosidad ni siquiera el viento soplaba, ni un ápice. Tan solo las estrellas podían contrastar que se encontraban a campo abierto. Por unos segundos nada se oyó, nada se vio, nada ocurrió. Un inefable presagio recorría eléctricamente las tinieblas, transmitiendo una corriente de manifiesta inquietud dentro de esa exclusiva serenidad de los hechos impredecibles.
Drita e zjarrit shkëlqeu përsëri aty ku ishte shuar, duke ndriçuar vetëm Shqiponjën me një nuancë të kuqërremtë të freskët. Të gjithë mund ta shikonin vizionarin e vjetër. Figura e tij tërhoqi një hije të gjatë të përshkruar në një formë trekëndore.
Frymërat kishin ardhur me një forcë të panjohur atë natë. Gjashtë burrat e mençur shikuan me frikë atë vizitë të veçantë që zotëronte vizionari i tyre i madh. Për pjesën tjetër, gjithçka ndodhi si gjithmonë, zëri shpellor nga përtej doli përmes fytit të Agila -s:
“Agimi i së nesërmes do të sjellë zogjtë prej çeliku që do të hedhin zjarr mbi të gjitha qytetet e mëdha. Njeriu i vogël i bardhë do të sundojë botën dhe do të dojë të shfarosë disa raca nga faqja e dheut. Kampet e vdekjes do të jenë dënimet e tij të fundit. Vitet e vdekjes, çmendurisë dhe shkatërrimit do të vijnë në kontinentin e vjetër të panjohur ".
Águila transmitía el incomprensible mensaje mientras sus manos ciegas palpaban el terreno, en busca de una de las ramas esparcidas todavía en brasas. Cogió una de ellas por el extremo intacto y se dirigió el rescoldo a su antebrazo derecho.
"Ju duhet ta ndaloni njeriun e bardhë, shenja e ushtrisë së tij është një kryq i rremë, krahët e të cilit janë të përkulur në kënde të drejta. Bëjeni para se të jetë vonë ... ndalojeni atë para se të jetë vonë.
Pas atyre fjalëve të fundit, zjarri u fik përsëri dhe Shqiponja u rrëzua me kurriz në tokë. Kur gjashtë të urtët e tjerë ndezën përsëri zjarrin, Shqiponja tregoi një svastikë në krahun e tij, ai nuk e kuptoi kuptimin e tij, por shpirtrat e kishin shpallur të keqen e tij.
Los sabios anunciaron que ya tenían la señal, en aquel amanecer debían enfrentarse sin temor al hombre blanco para acabar con su signo. Los guerreros bailaron alrededor de la hoguera. Horas después, con el albor, muchos de ellos morirían infructuosamente a manos de los potentes rifles Winchester, antes de llegar siquiera a aproximarse al Fuerte San Francisco.
Al terminar la masacre, el fuerte viento de los espíritus volvió a levantarse, silbó furioso por el asesinato de sus hijos. Hasta que los pechos desnudos de los guerreros, yacientes y ausentes de aliento, fueron enterrados por el polvo.
Ninguno de aquellos Sioux supo que su primer enfrentamiento en batalla contra el hombre blanco, provisto de armas de fuego, era una causa perdida. Creyeron que los espíritus les habían animado a la lucha. El mensaje de la hoguera había sido claro para ellos.
Pero los espíritus no hablaban de esa batalla, ni siquiera de cualquier batalla que pudieran los Sioux conocer en toda su vida. El mensaje se había adelantado muchos años, hasta 1939, fecha en que estalló la Segunda Guerra Mundial de la mano de Adolf Hitler.