Los 3 mejores libros de Colm Tóibín

Ashtu si autorët e tjerë të mëdhenj (si vetë Frank McCourt, gjithashtu irlandeze me të cilën Colm Toibin ndan peizazhe nga kujtesa të bëra në letërsi) Tóibín bën një lojë pasqyrash nga rrëfimi i tij në shumë raste midis botës së tij dhe trillimit të paraqitur.

Duke njohur autorin, qëllimi i veprës së tij është deshifruar më mirë, fokusi në aspektet personale të protagonistëve të tij ose në skenarët e jetës së tij.

Por hiri është në bërjen e asaj, të asaj personale, një hapësirë ​​universale. DHE Tóibín arrin të ekstrapolojë gjithçka drejt njeriut më tërësishtMe Sepse në të jashtëzakonshmen, në të çuditshmen, në shpirtin e hapur është vendi ku ne përfundojmë duke e identifikuar veten më shumë sesa me normalitetet ose mediokritetet e supozuara.

bibliografia e Colm Tóibín encontramos temáticas variadas y saltos entre ficción y no ficción. En su más de diez novelas disfrutamos de planteamientos siempre innovadores entre escenarios recurrentes, en algún caso metaliterarios en busca del trasunto de todo escritor inmerso en océanos de palabras…, siempre uno de esos autores que trasciende la literatura a otro nivel.

3 librat kryesorë të rekomanduar nga Colm Tóibín

Shtëpia e emrave

Oresteia ka atë pikë pune të pavdekshme. Ruajtja e tij e papërlyer nga Greqia e lashtë e deri më sot, e bën atë një lidhje me origjinën e qytetërimit tonë, një kanal komunikimi me atë botë në të cilën filloi gjithçka.

Dhe siç thotë citati latin: "Nihil novum sub sole", interpretimi i kësaj libri Shtëpia e Emrave, nga Colm Tóibín, na kujton pikërisht atë, se nuk ka asgjë të re nën diell. Teatri nëpër të cilin kaluan personazhet e Oriestíada të Eskilit mbetet i njëjtë edhe sot. Sepse, duke cituar Terence me këtë rast: Shuma homo; humani nihil a alienum i ndyrë. Me fjalë të tjera, asgjë njerëzore nuk është e huaj.

Desde el primer humano hasta el que pronuncie el último adiós, habremos sido lo mismo, las mismas emociones, los mismos dolores y pasiones, la misma ambición, el mismo odio y un idéntico amor como única voluntad capaz de engarzándolo todo.

Sido që të jetë, në aspektin praktik, është gjithmonë e rrezikshme të vizitosh një klasik dhe të heqësh disa nga patina e tij në mënyrë që të përshtatet mirë në kohën e tanishme. Vetëm njohja e bollshme e qëllimit pas një vepre klasike të kësaj thellësie mundëson këtë përkthim magjik të ndjenjave dhe synimeve të autorit.

Por nuk ka dyshim se Colm Toíbín ia del mbanë. Goditi çelësin. Ai arrin të zgjedhë personazhin më të thellë në shfaqje: Klitemnestra, gruaja dhe nëna plot inat dhe që kanë nevojë për drejtësi finaliste. Zgjatja për të depërtuar në psikikën e këtij personazhi femëror mijëvjeçar i jep këtij interpretimi etiketën e një kryevepre.

Si rezultat, ne gjejmë një komplot me të cilin të kultivojmë ndërsa rijetojmë Historinë e paraardhësve tanë më të vjetër, atë histori që ishte gdhendur mrekullisht në legjendat dhe mitet që Oriestíada solli në ditët tona.

Shtëpia e emrave

Brooklyn

Irlandezët gjetën tokën e tyre të premtuar në Nju Jork dhe e bënë këtë qytet një koloni me idiosinkrazinë e tij të importuar dhe u ruajt edhe sot e kësaj dite në përzierje të vazhdueshme.

El asunto de los irlandeses hechos ya americanos tiene algo de romántico al iniciarse en el siglo XIX. Y eso despierta imágenes cautivadoras que sobrevuelan la sórdida realidad de una ciudad masificada ya en aquellos años y con una vida suburbial muy temida.

Esta novela se ubica mucho después, a mediado del siglo XX, pero mantiene ese gusto entre lo romántico, lo melancólico y un aura de lo inesperado que mueve la vida de Eilis Lacey, decidida a hacerse nueva vida en Brooklyn dese su Irlanda profunda natal.

Con la templanza, el virtuosismo y la perspicacia psicológica del maestro contemporáneo que es, Colm Tóibín, uno de los mejores escritores irlandeses de nuestros días, ha construido una historia estremecedora sobre el destino cuya diáfana superficie esconde un fondo donde se abisma una complejidad inagotable.

Poco a poco, Eilis se abre paso en el Brooklyn de los años cincuenta y, a despecho de la nostalgia y los rigores del exilio, encuentra incluso un primer amor y la promesa de una nueva vida. Inesperadamente, sin embargo, trágicas noticias de Irlanda le obligan a regresa y enfrentarse a todo aquello de lo que ha huido.

Brooklyn nga Colm Toibin

Testamenti i Marisë

Kur JJ Benitez Ai më në fund na paraqiti punën e tij në serinë «Kali i Trojës», ne zbuluam atë botë paralele të mundshme rreth ekzistencës së Jezu Krishtit.

Ficciones a parte, el mero hecho de ambientarte en aquellos días de tan trascendental personaje suponía un gran aliciente que gracias a documentación y ambientación, era todo un acierto incluso más allá del argumento en sí.En esta ocasión es Colm Tóibín quien se adentra en María, la madre de Dios, en sus días después de perder a su hijo de tan infausta manera. Nada que ver con grandes ficciones, todo lo contrario. Nos acercamos a la madre en busca de respuestas para hallar algo de paz.

El dolor de la pérdida de María se hace en el imaginario católico paradigma de nuestra existencia, ejemplo hacia la resiliencia. Desde ahí Tóibín traza ese desgarro esencial de nuestro sino como especie con conciencia de nuestra limitación esencial: el tiempo.

En este relato sobrecogedor Colm Tóibín da voz a María, una mujer desgarrada que, tras la violenta muerte de Jesús, rememora los extraños y convulsos acontecimientos que le han tocado en suerte. Aquí quien habla no es virgen ni diosa, sino una madre judía, ciudadana de un extremo del imperio romano donde aún alientan ritos helénicos, convencida de que su hijo se ha dejado corromper por nefastas influencias políticas.

Sola y exiliada, nostálgica de su marido y de una época de calma y seguridad que de pronto quedó destruida por la implicación de Jesús en disturbios, aparentes sanaciones milagrosas y confabulaciones que acabaron con la crucifixión del hombre que había llevado en sus entrañas, María recuerda y habla.

Con extraordinario virtuosismo y admirable capacidad dramática, Colm Tóibín compone a lo largo de estas páginas un verdadero stabat mater bashkëkohore, plot dritë dhe dhimbje, një vajtim që vjen nga tradita dhe vazhdon edhe sot e kësaj dite.

Testamenti i Marisë
5 / 5 - (11 vota)

Lini një koment

Kjo faqe përdor Akismet për të reduktuar spamin. Mësoni se si përpunohen të dhënat tuaja të komenteve.