Mar dambe rajo ma qabo. Waxaan ku dhex martay dhexdayda, fikradaha fikirkayga, naftayda ama wax kasta oo haraggu daboolo. Laakiin kuma taagna meel bannaan. Baddadayda hoosteeda baddu way fidsan tahay, iyada oo aad u baaxad weyn sida ay u deggan tahay oo aan mugdi ku jirin.
Waxaan qoray dhammaan sheekooyinkayga iyo sheekooyinkayga, hiwaayad hore oo hadda la inkiray. Sheekooyinkayga waxaan ku soo qaaday dhammaan noloshayda suurtogalka ah, anigoo miisaamaya mid kasta oo beddelka ah, oo aan ku safrayo waddo kasta oo tilmaamaysa meel loo socdo. Runtii waa sababta aan waxba u hadhin. Waan daalay
Tallaabooyinkaygu waxay i hoggaamiyaan jid la'aan jidadka aan la aqoon ee magaalada aan weligay ku noolaa. Qof baa igu salaamaya aniga oo dhoola cadeynaya, laakiin waxaan dareemayaa in la igu dhex milmay wejiyo badan oo la yaab leh si aan u noqdo qof kale. Waxaan fahamsanahay oo kaliya in aakhirka lagu degdegay dhawaaqa fooridahayga, oo ka kooban laxan la hagaajiyay oo murugo leh.
Waxaan dhex maraa xusuusaha qadiimiga ah, oo aan ka soo qaatay ku celcelintii nolosha oo soo bilaabatay waqti hore. Waxay ku qorsheeyaan limbo sawirradayda sepia oo leh qoraallo been abuur ah, iyagoo isku daraya daqiiqado laga yaabo inaysan waligood dhicin.
Qaybta ugu fog waxay u muuqataa mid qallafsan, halka haddii aan isku dayo inaan ka fekero koorsada ugu weyn ee maanta waxay umuuqataa inaanan wax cunin dhowr sano. Waxaan ku faalleeyaa cod hoose: "maraq alifbeetada."
Waxaan imid baarkin hore. Waxaan dhahaa "gabow" maxaa yeelay waxaan u malaynayaa inaan halkaas joogay ugu yaraan hal mar oo kale. Cagahaygu waxay dedejiyaan tallaabooyinka. Hadda waxay u muuqataa in mar walba ay jidka dhigeen. Waxay dhaqaaqeen oo ay wadeen dareen “duug ah”.
Laba eray ayaa maskaxdayda ka qaawan: Carolina iyo Oak, iyagoo leh farxad sidaas ah ayay maqaarkayga u duuban yihiin oo qosolkayga toosinayaan.
Waxay i sugaysaa, mar kale, hooska geedka boqol -sano jirka ah. Waan ogahay inay subax walba dhacdo. Waa codsigaygii ugu dambeeyay ee maxbuus, kaliya in kiiskeyga ay tahay mudnaan maalin walba lagu soo celinayo xukunka Alzheimer. Waxaan mar labaad iga sarreeyaa xukunkan naxariis darada ah ee illowga.
Tallaabooyinkaygu waxay ku soo gabagabeeyaan quudhintooda horteeda gacaliyahayga Carolina, oo aad ugu dhow indhaheeda, xasilloon in kasta oo ay wax walba jiraan.
"Gacaliye aad u fiican"
Markay dhabanka iga dhunkatay, iftiinku wuxuu xoogaa daqiiqado ah ku dhacaa badweynta, sida qorrax soo bax kooban oo cajiib ah. Waxaan dareemayaa inaan mar kale noolahay.
Dhalashada maahan arrin kaliya imaanshaha dunidan markii ugu horreysay.
"Miyaynu maanta haysannaa maraq xarfaha?"