Cawska, oo uu qoray Agustín Martínez

Maxaa xun bilaabmaa, xumaaduna dhammaataa. The xiisaha gudaha waxay u janjeeraan inay dhex galaan dareenkan. Qoyska Jacobo waxay ku midoobaan xaalad lama huraan ah. Malaha ma jiro qof qoyskan ka mid ah oo doonaya in uu ku hoos noolaado saqaf isku mid ah, sannado ka dib markii dhismihii qoyska lagu burburiyay jaceyl la'aan iyo hab -raacyo wax burburiya.

Laakiin Jacobo malaha wax kale oo aan ahayn inuu ku laabto Irene, xaaskiisa iyo Miriam, oo ah miraha fog ee jacaylkooda bakhtiyey, gabadh qaan -gaar ah oo qallalan oo leh wax yar ama xiriir la'aan. Jawiga laftiisa ee mideynta qoyska ma sheegayo daadadka farxad cusub midna. portocarrero, magaalada cirfiidka ah ee Almería waxay ku nooshahay sheekadan, nolol aad u yar, qariib ah, laakiin nolosha ka dib.

Si kastaba ha ahaatee, guriga beeraha ee Jacobo, Irene iyo Miriam ay isku dayaan inay hoos u dhigaan halxiraalaha noloshooda, waxay ku dambaysaa in la dhaco hal habeen. Irene waa la dilay Jacobo waxay ku toostay isbitaalka.

Markii uu miyir -beelka ka soo baxay, Jacobo ma fahmi karo sababta baaritaanka rasmiga ahi uu farta ugu fiiqay gabadhiisa oo ah qabanqaabiyaha weerarka iyo dilka laba -geesoodka ah ee badh la fuliyay. Laakiin Jacobo waxay haysataa xoogaa qaddarin ah, oo ah labalaabnimada aabbannimada oo fikradda ah inaysan sidaas noqon karin ay ka dhalatay.

Isaga iyo qareenka gabadhiisa, wuxuu bilaabay inuu wax ka weyddiiyo magaalada yar ee ruuxa leh, oo ku qarsoon dooxada dabaysha leh, qarka u saaran inay liqdo dabeecad gaabis ah laakiin joogto ah. Si kastaba ha noqotee, sida fudud, marka lagu jiro aamusnaanta ugu weyn, oo mararka qaarkood ay weeraraan heesta cicada, Jacobo iyo Nora waxay raadinayaan xoogaa tilmaam ah oo ay ka soo jiidaan. Hooska shakiga ayaa ka dhex muuqda dadka tirada yar ee deggan Portocarrero, ilaa ay u muuqato in dhammaantood ay qayb ka yihiin shar shar leh, oo degay meel qariib ah oo dooxadaas la illaaway.

Waxaad iibsan kartaa buugga Cawska, riwaayaddii ugu dambeysay ee Agustín Martínez, halkan: