خورا نښه شوې ډالۍ ځینې وختونه داسې بریښي چې د تاوان توازن ته اړتیا ولري. مارسل پوټسټ هغه خورا ډیر پیداکونکی خالق درلود ، مګر برعکس هغه د نازک روغتیا ماشوم په توګه لوی شوی. یا شاید دا ټول د ورته پلان له امله و. له ضعف څخه ، یو ځانګړی حساسیت ترلاسه کیږي ، د ژوند څنډې باندې تاثیر ، د ژوند خنډونو ته د تخلیقي ډالۍ تمرکز کولو لپاره یو بې ساري فرصت. وجود.
ځکه چې د کمزورۍ څخه یوازې بغاوت زیږیدلی شي، د ناخوښۍ او نا امیدۍ سره د خبرو کولو هیله. ادبيات، د روحونو زانګو د تراژيدۍ له منځه تلل، د لاسه ورکوونکو لوړوالی او د هغه څه روښانه انعکاس چې موږ واقعیا یو. د 19 او 20 پیړیو ترمنځ د لیږد په مینځ کې، پروست پوهیده چې څنګه د بل چا په څیر د ژوند کولو ترکیب سره تړاو لري، د هغه ځوانۍ انګېزې ته تسلیم شو چې یوځل یې بلوغ ته ورسیده.
د پروسټ مینه وال د هغه عالي ماسټر پیس کې ترلاسه کوي "د ورک شوي وخت په لټه کې" یوه عالي ادبي خوښي، او ځینې حجمونه د قضیې فارمیټونو کې دې په زړه پوري موجود کتابتون ته لاره هواروي:
له بلې خوا، د افسانې په لیکلو کې ترټولو لوی مشکل په وجودي بڼه کې د احتمالي مستند فلسفې بدلون کې دی. د دې مرکزي ځواک څخه د مخنیوي لپاره چې لیکوال د فکر څاه ته رهبري کوي او دا چې کرکټرونه او ترتیبات په ټپه دریږي، د حیاتیزم یوې نقطې ته اړتیا ده، د خیال یا ځواکمن عمل ونډه (فکر، مراقبت هم عمل کیدی شي، تر هغه حده چې دوی یې کوي. لوستونکی د احساساتو تر مینځ حرکت کوي، په کرونولوژي کې د احساساتو ترمنځ چې هیڅکله جامد نه وي). یوازې په دې توازن کې پروست کولی شي د ورک شوي وخت په لټه کې خپل عالي کار رامینځته کړي ، دا د ناولونو مجموعه د دوه تارونو ، نازکیت یا نزاکت او د ضایع کیدو احساس ، تراژیدي سره یوځای اوبدل شوې.
په نهایت کې د 49 کلنۍ په عمر مړ شو ، احتمال شتون لري چې پدې نړۍ کې د هغه ماموریت ، که دا نړۍ ماموریت یا برخلیک ولري ، په کلکه به وتړل شي. د هغه کار د ادبیاتو سرمشریزه ده.
د مارسل پروسټ لخوا غوره ناولونه
د سوان سړک لاندې
په ادبي حجم کې ، یو څه چې تل د مثال په توګه په البوم کې نه پیښیږي ، لومړی ترکیب باید د سیټ یو له غوره څخه وي.
دا هغه څه دي چې د دې لومړي ناول سره پیښیږي چې د ورک شوي وخت په لټون کې لوی تالیف خلاصوي. د دې لومړي ناول جادو د دې وړتیا ده چې موږ ته د سوانح لیکلو معرفي کړي ، موږ ته یې د لوستلو او زموږ د خپل ځان په څیر احساس راکوي.
کوچني توضیحات چې موږ ته زموږ خپلو تجربو ته لار هواروي چې له هغې څخه موږ کولی شو ځان د لیکوال په لید کې ، د هغه په تجربو او زموږ تجربو کې ، د هغه په مینه او ناخوښۍ کې ډوب کړو. د محدودیتونو په مایوسۍ کې او د خپلو شرایطو په وړاندې زموږ د ماتې احساس.
پروسټ موږ د هغه جوړوي ، او موږ د پروسټ له لارې لازمي انسانیت زده کوو چې موږ معمولا هره ورځ ماسک کوو. لومړۍ مینه ، لنډمهاله خوښۍ د یو ساده کیمیاوي فلش په څیر.
په وینو کې د انجونو سیوري کې
د مینې سره معامله کولو لپاره ویل شوي ، د دې کیمیا په اړه چې د دې غیر واقعیت کې یوازینۍ بشپړ خوښي تولیدوي ، د ورک شوي وخت په لټون کې د دې دوهم ناول له لوستلو پرته بل څه ښه ندي.
دا ریښتیا ده چې د مینې سیوري د پروسټ د ځوانۍ په وخت کې یو ډیر څرګند احساس کیدی شي ، چیرې چې عدالت (دا څه دی؟ نن ورځ ځوانان به وايي) د رومانتيک او اضطراب ، تبه او امید تر مینځ یو ټکی چمتو کړی و ، تل د شوقي د انډول کیدو په څنډه کې.
او له دې څخه د احساساتي او فزیکي مینې له امید څخه کله ناکله زړه ماتول او مایوسي ، هیر او خیانت پیدا کیږي او خلاصیږي. بې مادي یا ختمه شوې مینه د انسان روح د خپل وجود عظمت یا د تخلیق خورا پراخه دوزخ ته پورته کوي.
هنر له مینې څښل کیږي ... ، مګر وخت تیریږي ، د ورک شوي شیانو په کڅوړه کې جمع کیږي چې له هرڅه وروسته ، د ناولونو دا عالي ترکیب ساتي.
وخت بیرته ترلاسه شو
دا مناسب دی چې د ورک شوي وخت په لټون کې د سیټ ورته بندولو سره دا ځانګړې درجه بندۍ پای ته ورسوئ. ځکه چې دا وروستی ناول هرڅه سره یوځای کوي ، لکه د یوه په زړه پوري تقدیر په څیر چې یو لیکوال پوهیږي چې څنګه د خدای په څیر پیژندل کیږي. مګر ، دا څنګه بل ډول کیدی شي ، پای یې زړور او غمجن دی.
مارسیل هغه ټولو کرکټرونو ته وړاندې کوي چې په ادبي جوړښت کې ورسره مل وي. پخپله د سرلیک په اړه یو تناقض. په ریښتیا سره بیرته ترلاسه شوی وخت یوازې د وجود د ټولې چال کشف په توګه پیژندل کیدی شي. نوره ښکلا یا ډرایو شتون نلري ، زوړ عمر هرڅه په خپل لاس کې اخیستي ، ناروغي پټه ده.
او لاهم ، لکه څنګه چې چا ورته اشاره کړې ، خفګان د غمجن کیدو خوښي ده. خفه موږ په دقیق ډول د همدې دلیل لپاره نیولی ، هغه څه چې نور یې د واقعیت په پرتله ډیر ښکلا نشي ترلاسه کولی.
زوال دومره دی ځکه چې یو پخوانی ځلیدنه درک کیږي. د ژوند پای ته نږدې کیدل یادونه روښانه کوي او موږ په پای کې کشف کوو چې موږ څومره غیر واقعي یو ، تل د تیرو شیبو په پرتله په تیرو او خیالونو کې ژوند کولو ته ډیر لیواله یو چې هیڅکله د دې په نه هیریدونکي وخت کې نیول کیدی شي.
