ساړه د آیسلینډ په څیر ځای کې د وخت د یخولو وړتیا لري ، دمخه د خپل طبیعت له مخې په شمالي اتلانتیک کې د یوې ټاپو په څیر شکل لري ، چې د اروپا او امریکا ترمینځ مساوي واټن لري. کومه ځانګړې جغرافيايي حادثه وه چې د نورې نړۍ لپاره په استثنايي ډول عادي بيانوي چې بهرنۍ، ساړه مګر بهرنۍ ګڼي، هر هغه څه چې په هغه ځای کې د نه ختميدو وړ رڼا او ژمي په تياره کې ډوبيږي.
نور اوسني آیسلنډي لیکوالان لکه آرنالډر اندریګسون دوی د وضعیت څخه ګټه پورته کوي ترڅو د سکینډینیوینیا نور د "نږدې" ادبي جریان په توګه اوږد کړي. مګر په قضیه کې جان کالمن سټیفنسن داسې بریښي چې داستاني مادې په نوي جریانونو کې ډبرې کوي. ځکه چې د یخنۍ او له نړۍ څخه د واټن او د انسان د یخنۍ تر منځ په توپیر کې ډیر جادو شتون لري چې د یخ له لارې لاره پیدا کوي. او دا تل په زړه پورې وي چې په ژوره توګه ومومئ چې ریالیزم د ادبي پریزنټشن په توګه رامینځته شوی، یو ناول چې د ډاډ او ډاډ سره یو ناول دی چې د لیرې پرتو ځایونو احساساتو ته نږدې کوي.
د لنډ برش سټروکس څخه جوړ شوی، د دوبي رڼا، او بیا شپه په عجیب او زړه راښکونکي ډول د آیسلینډ په ساحل کې یوه کوچنۍ ټولنه د نړۍ له ګډوډۍ څخه لرې انځوروي ، مګر د داسې طبیعت لخوا محاصره شوې چې په دوی باندې خورا ځانګړي تال او حساسیت مسلط کوي. هلته، چیرې چې داسې ښکاري چې ورځې تکرار شوي او یو بشپړ ژمی په پوسټ کارډ کې لنډیز کیدی شي، لیوالتیا، پټې هیلې، خوښۍ او یوازیتوب ورځې او شپې سره نښلوي، ترڅو هره ورځ د غیر معمولي سره یوځای شي.
د انساني فایبلونو لپاره د طنز او نرمۍ سره ، سټیفنسن ځان په یو لړ توپیرونو کې ډوبوي چې زموږ ژوند په نښه کوي: عصريیت په مقابل کې دود ، عرفاني په مقابل کې عقلي ، او برخلیک د فرصت په مقابل کې.
تاسو اوس کولی شئ ناول واخلئ "د دوبي رڼا، او بیا شپه"، د جون کالمن سټیفنسن لخوا، دلته:
