د دې په څیر لومړی فلم مانویل دی لورینزو دا تل د دې خالق په بشپړ رضایت کې د انفرادي تشې یو څه لري. ځکه چې د دې ناول په پیل کې چې د لیکوال دې نه پوهیدونکي دندې ته د لومړۍ لارې په توګه راڅرګند شوی ، د لیکلو دلیلونه د ځانګړي انتقاد او د لوستونکو نظر کې راښکاره کیږي. او یو څوک د دې کلمې دمخه دومره پاتې دی چې د دې تاریخ پای په نښه کوي ، دا چې لاندې ټول د ټولیز نندارتون په توګه تمه کیږي ، لکه د اکس هومو د خلکو پریکړې ته په تمه.
د ناول لیکلو ستړیا کولی شي دې ډول نثر ته د یوې لارې په توګه پای ته ورسوي. قضیې لکه "د ډوریان خړ انځور" لخوا آسکر ویلیټ د متنازع څخه "په رای کې کیچر" سالنګر ، د «پیډرو پیرامو» لخوا ژان رولو یا حتی "د احمقانو دسیسه" چې ماته شوې جان کینیډي تول.
دا باید د مانویل ډی لورینزو قضیه نه وي. په حقیقت کې ، دا د احتمال څخه ډیر احتمال دی چې دا پیژندل شوی "بدیل" ژورنالیست ، څوک چې موږ کولی شو په جوټ ډاون مجله کې د طنز او انتقاد تر مینځ د هغه خورا مستند لید تعقیب کړو ، په ساده ډول یې خپله ادبي لاره خلاصه کړې چې دمخه یې په خپلو مقالو کې درک کړې وه. او حقیقت دا دی چې دا لومړی ناول د عالي کیسې سره ډک ښکاري چې دا د دې دوامداره سپینو لامل کیدی شي چیرې چې هر ښه لیکوال نوې او متنوع کیسې رامینځته کوي.
د دې لپاره چې "نور هرڅه چوپ وو ،" مانویل موږ د جولین او لوسیا ترمینځ د اړیکې په مرکز کې ځای په ځای کوي. دواړه په سفر بوخت دي او په دوی کې هر یو موږ خورا مختلفه لاره موندلو چې په کوم کې دوی دا ریښتینی لیږد ترسره کوي چې د دوی د ترسره شوي سفر ساده منزل په پرتله خورا مختلف او لرې ځایونو ته رسوي.
شاید دا د غوره داستان ملاتړ وي په کوم کې چې د حیاتي کړکیچونو ، شکونو ، ویرې ، خورا شدید ډرایو پای ته رسولو لپاره. زه سفر ته اشاره کوم ، د بدلیدونکي وختونو او ځایونو ترکیب ته چې سفر د ځان له مینځه وړو وړاندیز کوي او له هر هغه څه سره مخ کیږي چې موږ یې دننه کوو.
هغه څه چې مانویل پدې کیسه کې وړاندیز کوي چې د یوې اړیکې درې الوتکو له لارې حرکت کوي: له یوې خوا همغږي او د دوه کرکټرونو داخلي کائنات ، ځینې وختونه بدلیږي ، د ویرې پور ورکونکي او د محدود وخت پور ورکونکي ، په مناسب ډول نږدې عمل سره متوازن دي. موږ ټول باید د هغه ویره سره مخ شو چې د زیانونو له امله راپورته شوي. موږ ټول له بحرانونو سره مخ یو په کوم کې چې موږ په پښو شک کوو چې موږ پرېکړه کړې په هغه وخت کې واخلو چې په ټوله نړۍ کې زموږ لنډمهاله ګامونو ته دوام ورکړو.
پدې کیسه کې موږ سفر کوو ، په ځانګړي توګه موږ د کلمې په بشپړ احساس کې سفر کوو. موږ له میډریډ څخه د لیکوال ګالیسین ریښو ته ځو مګر موږ د عام منظرو څخه تیریږو ، خورا پیژندل کیدونکي. او د سفر په پای کې موږ د هرڅه حقیقت لوستلو پرته بله چاره نلرو چې لوستل یې کوو ، په سړه سینه چې زموږ د انساني وضعیت شتون لرونکی چلند اټکل کوي ، فرصت ته ورکړل شوی ، انحصار او د خپلواکۍ لپاره لیوالتیا ، د ژوند بې رحمه کیدو څخه متوجه. او پدې پوهیدل چې دا څومره خراب کیدی شي او دا زموږ په دې جنونونو کې ب takingه پای ته رسوي ...
لوسیا او جولین نازک دي ، لکه زموږ ټول. او دا د دې حقیقت ته د سفر کیسه ده.
تاسو اوس کولی شئ کتاب واخلئ هرڅه بل خاموشي وه. د مانویل دی لورینزو لومړی ناول ، دلته:
دا ناول ډیر روح نه لري. کرکټرونه خالي دي او انسانیت نلري. د داستاني تخنیکونو په اړه ، دا ویل چې دا د زړه راښکونکي غلطۍ او "شمېرنې" او خورا پیچلي تال څخه ناوړه ګټه پورته کوي.
او تر ټولو بد ، هغه لیکوالان چې د املايي مقرراتو اطاعت کولو څخه انکار کوي ، د "یوازې" کلمه بولي. ناسم.
په هرصورت ، ښه بیاکتنه ، که څه هم زه ستاسو نظر نه شریکوم.
مننه.
ستاسو له نظر څخه مننه ، روزاله!