جوان ډیل ویل هغه د بیا کتنې خوښۍ درلوده چې څوک و. بل هغه دومره دمخه نه ، له ډیری دودونو او عیبونو څخه ، له ډیری کلونو دمخه نه.
د سوانح هر ډول نیت د افسانوي ژوند برخه کیږي. حافظه ، د دې په خورا شخصي ډومین کې ، هغه څه دي چې دا یې لري ، بې ځایه ته یې پراخیږي یا کموي ، ستاینه کوي یا هیروي ، خرابوي یا بدلوي. تش په نوم اوږدمهاله حافظه زموږ هویت د ښه وخت او بد ترمینځ د متضاد ژوند پراساس رامینځته کوي. نو په ښکاره ډول اعتراف کول ، لکه څنګه چې لیکوال ترسره کړي ، دا چې دا د هغه د ژوند ناول دی چې د بل اصلي لوبغاړي په نوم دی ، پخپله د صداقت عمل دی.
زما مطلب دا ندی چې هغه څه چې موږ ته په "معیاري" سوانح کې راکړل شوي دي غلط دي ، دا د هغه هدف په اړه د یو چا لید دی چې هیڅکله نه دی ترلاسه شوی.
خوان ډیل ویل هغه عادي هلک و چې د ناڅرګندتیا یا بغاوت ناڅاپي اوبو ترمینځ تیر شو ، د شیبې پورې اړه لري ، یو څه چې زموږ ډیری سره پیښ شوي څوک چې ډیر دمخه ځوان نه و (په ځینو مواردو کې د نورو په پرتله ډیر
مګر هغه څه چې دا د هلک سره پیښیږي چې لیکوال یې مرسته کوي شدت دی. له ځوانۍ څخه د مسؤلیت لومړۍ مرحلې ته (دې ته کار ووایاست ، دې ته یوازې د بلوغ څخه راویښیدل ووایاست) ، هرڅه په قوي ډول پیښیږي. او ژوند ، لکه څنګه چې شاعر اعلان کړی ، یوه خزانه ده ، د احساساتو او احساساتو ارزښتناکه کڅوړه د ځوانۍ پرمهال د هرکله څخه ډیر راټول شوي.
لکه څنګه چې په وروستي ناول کې پیښ شوي د کبانو نظر د سرجیو ډیل مولوینو لخوا ، د یو ځوان کیسه چې د مشکل لپاره ټاکل کیږي کولی شي د هغه چا لامل شي چې په تجربو کې هوښیار وي او د هرڅه لپاره چمتو وي چې راشي. د هرڅه څخه ډیر ځکه چې د ځان ژوندي پاتې کیدل ، کله چې یو څوک کله ناکله ځان وژنه کوي ، تل اسانه نه وي.
او په نهایت کې ، د ژوندي پاتې شوانو طنز تل حیرانوي ، د تیتانیک په څیر یو ډول آرکیسټرا سره ، تل د میوزیک جوړولو ته دوام ورکولو هوډ لري ، حتی د نه هیریدونکي عذاب لپاره د سم سمفوني په لټه کې.
هغه خلک چې خپله ځوانۍ یې د تنګ مزل چلونکو په توګه تیره کړې وي شاید ډیرې موسکا وکړي. پدې پوهیدل چې دوی دا په ځان کې د ستړي کولو پرته نیولی دی. دا کتاب یو ښه مثال دی.
تاسو کولی شئ همدا اوس وپیرئ دا د دروغ په څیر ښکاري، د خوان ډیل ویل لخوا نوی کتاب ، دلته: