له وطن وروسته ، فرناندو ارمبورو د ډیر شخصي کار سره بیرته ادبي ډګر ته راځي. مګر شاید د دې کار ترټولو شخصي اړخ هغه دی چې پخپله لوستونکی اندیښمن کړي.
د دې کتاب لوستل لازمي خواخوږي ورکوي ، کوم چې د عام تصور رامینځته کوي ، د لیکوال اراده چې ژوند ووایی او څه پیښیږي د داخلي غږ اوږدول. زموږ داخلي فورم یو سرغړونه ده ، یو ابتدايي اراده د چا په مقابل کې چې د ژوند تمرین او چاپیریال ، بدلونونو ، شرایطو سره سمون لري. د دې کتاب داخلي غږ بیا زموږ خپل غږ کیږي ، موږ ته د لوستلو خوب کې راګډیږي.
د پیژندنې یوې ټاکلې کچې ته رسیدلي ، ډیری لیکوالانو لیکلو ته د دوی د هڅونې کتاب لیکل پای ته رسولي. ځینې وختونه دا د لیکلو هنر رسمي توضیحات پای ته رسوي ، په بل وخت کې موږ د لیکلو هنر تشریح کولو څخه خوند اخلو د ژبې ماسټر کولو جادو په توګه. زما پرته پدې ځان انځور کې ، فرنانډو ارمبورو داسې بریښي چې د لیکلو لپاره د هغه دلایلو په لټه کې پیل وکړي ، لکه څنګه چې هغه به دوی د کتاب په پراختیا کې روښانه کړي.
مګر په نهایت کې دا د دې په اړه ندي. نږدې اتوماتیک لیکنې ته منسوب ، د ناپوهۍ تمرین ، یا د مقالې لپاره مسوده ، د تصادفي ورځو دا ځان انځور د داخلي ژوند منظره جوړوي د لوستونکي کوم احساساتي ژبې ته ژباړل شوې.
هر هغه مرحله چې موږ پکې ځان ومومو ، موږ به پدې کتاب کې ومومو چې زموږ جوهر لټوي. زموږ د ارادې اساسات د شتون او شتون زده کړې څخه جعلي دي. انسان هغه څوک دی چې په وختونو کې مینه کوي او څوک چې له نورو څخه نفرت کوي. انسان هغه څوک دی چې ځان وژونکی پیژني ، ژور ښکته ، مګر هڅه کوي د کوچنیوالي تر مینځ پټ شي پداسې حال کې چې پلار ، مور یا زوی سره تړلي وي ترڅو خپله لومړۍ لویه خفګان واخلي.
دا ندی چې هرڅه چې موږ دلته یو ، مګر دا د خوښۍ خبره ده چې موږ ټول لیکوال یو ، د په زړه پوري ژوند لیکوال ، زموږ پرته د ځان انځور.
تاسو کولی شئ همدا اوس وپیرئ زما پرته د ځان انځور، د فرنانډو ارمبورو لخوا نوی کتاب ، دلته: