مسلکي تخریب ځینې وختونه په زړه پوري وي. سره له کتاب له ما سره په نرمۍ خبرې وکړېموږ ټول زما په اند د هابلر پور هابلر راډیو برنامې په اړه سم فکر کوو چې لیکواله ماکارینا برلین موږ ته په سهار کې وړاندې کوي.
او زه د مسلکي تخریب یادونه کوم ځکه چې د دې ناول مرکزي کردار پیتا موږ ته د راډیو برنامې رییس په توګه د هغې د رول او د سهار په یوه راډیو کې د ناڅاپي مداخلې لپاره د هغې نوماندۍ ترمینځ نیمه لاره ښکاري.
پیتا یو له دې څخه کیدی شي هغه غږونه چې ماکارینا اجازه ورکوي خبرې وکړيد خبرو اترو لپاره، د هوا څپو ته لیږدولو لپاره د هغه ژوند سره څه پیښیږي چې نور د هغه نه ښکاري، چې د هغه له لاس څخه تښتي. دا حالت پیتا ډاروي، لکه څنګه چې دا زموږ ټولو سره پیښیږي څوک چې دا معلومه کړي چې څنګه روډر زموږ د پلان شوي منزل په جریان کې غیر متوقع لوري ته ځي.
باطل، د برخلیک د احتمالي ویجاړولو څخه ډیر د هغو ویره ده لکه څنګه چې دا پیښیږي کله چې پیښ شي. پیتا یوه بشپړه ښځه ده، د هغې په خورا ټولنیز اړخ کې. مګر داخلي خپګان تل شتون لري، انتظار کوي، د شرایطو بدلون ته انتظار کوي ترڅو خپل ځان په بشپړه توګه ښکاره کړي.
د پیتا څخه موږ زده کوو چې ویره اړینه ده. موږ یو داخلي ویره ته اړتیا لرو چې موږ یې په ځان باندې د برلاسي کولو لپاره هڅوي، کوم چې موږ د ژوند سره مخ کوي. که نه نو، په ژوند کې پرته له ویرې برلاسي، ممکن یوه شیبه وي کله چې خاليتیا هرڅه خوري، حتی برخلیک.
دا خورا مناسب بریښي چې دا بیاکتنه د یوې اړوندې مفکورې سره وتړئ ، هغه هغه چې میلان کنډرا موږ ته راپورته کړې بل موجود کتاب، د وجود نه زغملو وړ رڼا:
انسان هېڅکله نه شي پوهېدلای چې څه غواړي، ځکه چې یوازې یو ژوند تېروي او له تېرو ژوندونو سره د پرتله کولو یا په راتلونکي ژوند کې د بدلون لپاره هېڅ لاره نه لري. د دې تصدیق کولو امکان نشته چې کومې پریکړې غوره دي، ځکه چې هیڅ پرتله نشته. سړی دا ټول لومړی ځل او پرته له چمتووالي ژوند کوي. لکه څنګه چې یو لوبغاړی خپل کار د هر ډول تمرین پرته ترسره کوي. مګر ژوند څه ارزښت لري که د ژوند کولو لومړۍ آزموینه لا دمخه پخپله ژوند وي؟ له همدې امله ژوند داسې ښکاري لکه یو انځور. مګر سکیچ دقیقه کلمه نه ده، ځکه چې سکیچ تل د یو څه مسوده ده، د انځور کولو لپاره چمتووالی، پداسې حال کې چې هغه سکیچ چې زموږ ژوند دی د هیڅ شی لپاره سکیچ دی، پرته له نقاشۍ پرته مسوده.
تاسو اوس کولی شئ دلته د ماکارینا برلین وروستی کتاب Háblame bajito وپیرئ: