د ویروس په اړه څه چې د انسانانو په مینځ کې خپریږي نور د زړه راښکونکي افسانوي پلاټ نه دی بلکه یو احساس چې ډیسټوپیا د پاتې کیدو لپاره راغلی دی.
نو د دې په څیر ناولونه د فرصت یوه ناوړه ، ویجاړونکي دقیق داستان ډالۍ ته اشاره کوي. راځئ هیله مند یو چې زموږ د ورځو راتلونکی موږ ته د افراطیت د بیا راژوندي کیدو په څیر نه ښکاري لکه څنګه چې روایت شوي ، حتی د ژوندي پاتې کیدو لپاره د کینبالیزم سره.
مګر اوس هیڅ شی دومره لرې نه ښکاري، مهمه نده چې موږ څومره لیرې استازیتوب کوو. څوک به موږ ته ووایی چې هرڅوک به د ماسکونو سره سړک ته ځي ، د اړین حیاتي اکسیجن سره د ویروس د واکسین کولو څخه ویره لري؟
ډیسټوپیا د کتاب پلورنځیو او کتابتونونو د ساینسي افسانو په الماریو کې له موقعیت څخه د اوسني چارو برخې ته تللي او د خورا وزن لرونکي ادب په توګه د غوره شخصیت په اړه بیا فکر کوي. دا لږ تر لږه، له هغه راهیسې مارګریټ اتروډ او د هغې د میرمنې له کیسې څخه د ویرال اپوکلپس پورې د هغې فیمینیسټ تکرار چې د بشپړ ریښتیني په تخته کې ځړول کیږي ...
د یو وژونکي ویروس له امله چې په حیواناتو اغیزه کوي او انسانان یې اخته کوي، نړۍ یو خړ، شکمن او د میلمه پالنې ځای ګرځیدلی او ټولنه د خوړلو او خوړلو تر منځ ویشل شوې ده.
کله چې د مړو جسدونه د دوی د مصرف څخه مخنیوي لپاره د ښخولو لپاره د انسانیت پاتې پاتې کیدل مناسب کیدی شي؟ د بل سره اړیکه چیرته ده که واقعیا موږ هغه څه یو چې موږ یې خورو؟ په دې بې رحمه ډیسټوپیا کې څومره چې وحشیانه دی لکه څنګه چې فرعي دی، لکه څنګه چې حقیقت دی، اګستینا بازتریکا د افسانې، احساساتو او خورا موضوعي بحثونو چاودیدونکي ځواک سره هڅوي.
په څارویو کې موږ ممکن د خواړو سلسله ظالمانه ستاینه ونه کړو. کله چې موږ ګورو چې زمری غزال خوري، موږ د شیانو برخلیک ټاکو. مګر البته، څه پیښیږي کله چې اړتیا او عاجل د انسان مرحلې ته تیریږي. دلیل، توپیر حقیقت بیا د نه منلو وړ خنډونو رامینځته کولو لپاره سیوري کیږي.
تاسو اوس کولی شئ د اګستینا بازټریکا لخوا ناول "ښایسته مړی" وپیرئ: