ځینې وختونه په ادبياتو کې د نوبل جایزه د سختو کارونو په پرتله ډیر چلند، شرایط یا نور نه هیریدونکي انګیزې ورکوي. په صورت کې جینلانکد بې له شکه خلاقیت سره چې په بیلابیلو اړخونو کې ډوب شوی، د هغې سیاسي ژمنتیا او د هغې کرشماتي لاسرسي د هغې د کار کیفیت د نوبل لپاره د نوماندې په توګه غوره کړه.
زه په دې کې شک نه لرم چې ځینې وختونه باید دا ډول وي ځکه چې ادب د تور او سپین څخه ډیر دی. مګر دا تل ښه ده چې د مسلې انتقادي لید وړاندې کړئ نه یوازې د جیلینیک په قضیه کې ... نقطه دا ده چې د جایزې او نورو څخه هاخوا ، ناول لیکونکی جیلینیک هم خپلو کارونو ته هغه شخصي انرژي لیږدوي چې د داستانونو سره احساساتي بریښنا ورکوي. پخپله د ژوند څنډه، چیرې چې احساسات او کنوانسیونونه د جګړې د څارونکو په توګه د ویره او جرم تر مینځ خپله ځانګړې مبارزه پرمخ وړي.
او نه هم دا ویل کیدی شي چې په دې کیسو کې د ټولو نهایی خیر پای ته رسیږي. او لیکوال یې د ډکولو لپاره ښه کوي واقعیت ځینې چوکاټونو د خوشې کیدو روښانه انعکاس رامینځته کړی چې لاهم پاتې دي؛ د شرایطو څخه چې موږ ټول حل کوي؛ د پردیو منځګړیتوب د اخلاقي وړاندوینو لخوا خلاص شوي موجودات. مګر پوښتنه دا ده چې هڅه وکړئ ، هغه څه ته غاړه کیږدئ چې روح له موږ څخه غوښتنه کوي او هڅه وکړئ چې په غوره طریقه یې مقابله وکړئ ...
د ایلفریډ جیلینیک غوره 3 وړاندیز شوي ناولونه
پیانو غږونکی
ځینې وختونه دا پیښیږي ، په بشپړ ډول د تصادفي یا د نه منلو وړ برخلیک په توګه ، چې زموږ نړۍ د عقل د بند په واسطه پوښل شوې د غیر متوقع احساساتو په راتلو سره ډوبیږي چې په پسرلي کې د پړسوب سره راپورته کیږي ، کله چې هیڅ جذبه چې په بشپړ ډول ډاډه وي کنټرول نشي. هر ډول اراده.
ایریکا یو مایوسه پیانو غږونکی دی چې د پیانو ښوونکي په توګه کار کوي او تل یې د ملکیت او جذب مور تر سیوري لاندې ژوند کړی. د یوې ناکامۍ له لارې بریالي کیدل چې د یوې لویې ماتې لیکنه ده، د ناغوښتل شوي ډومین څخه تیښته، او د هغې د مخنیوي او تل پاتې څارنې په جال کې نیول شوي، ایریکا زده کړه کړې چې سخت او سخت وي.
دا وضعیت خورا مختلف کورس اخلي کله چې هغه د یو زده کونکي سره ګوري چې د هغې سره مینه لري. بیا د خپلې نازکې ارواپوهنې له لارې، په انساني اړیکو کې د هغه سختې بې تجربې، هغه زنګونونه او نا ویل شوي تصورات خپله لاره پیدا کوي، چې په هغې کې حاکمیت او تابعیت، خوښي او کړاو ګډ وي.
خارج شوي
سناریو توپیر لري مګر د هغه ځوان تصور چې تل بې وسه پاتې کیږي د خندا وړ دی ځکه چې دا تل پیښیږي. که په اتریش کې د دویمې نړیوالې جګړې وروسته یا په 21 پیړۍ کې په کوم بل اروپایي هیواد کې. که شاید دا کیسه د جګړې وروسته دوره کې د ژوند د ناوړه میراث له امله نوره خامه شي، چیرې چې هرڅه لاهم اجازه لري، چیرې چې تاوتریخوالی لاهم د عمومي غبرګون په توګه بې رحمۍ سره مخ کیږي ...
دا کیسه د جګړې وروسته د اتریش د غیر بخښونکي ژوند سختۍ غندنه کوي ، د نازیزم جرمونو سترګې پټولو ته لیواله دی. دا د عالي لیسې درې زده کونکي او یو هوښیار کاري ټولګي هلک دی چې د لوټلو لپاره پر لارویانو برید کوي. د یوې ټولنې هوډ ته چې تېر هېر کړي او په هغه کې ټولنیز بریالیتوب تر ټولو لوړ ارزښت شي، څلور ځوانان د کرکې او نفرت سره ځواب ورکوي.
دا یو ناول دی چې په کې د ایلفریډ جیلینیک طنزیه نظر څرګند شوی. لیکوال د طوفان او لیرې تر منځ د یو انداز له لارې، او پرته له کوم اخلاقي قضاوت صادروي، لیکوال د تاوتریخوالی ورځنی ژوند او ټولنیز ارزښتونه د کارولو لپاره انځوروي.
مرګ او میرمن
په ښځینه کې د احتجاج روحیه. یوازې دا چې جیلینیک د ماشومتوب راهیسې داخل شوي تصورات ، عام ځایونه ، تمثیلونه بیرته ترلاسه کوي. هرڅه د خورا اړین اخلاقي جراحۍ په نښه کولو لپاره په سمه توګه تحلیل شوي، د اړین تکامل په مخ کې په ضمیر کې خورا دقیق چیری.
د شکسپیر پاچا ډرامې داسې بریښي چې د جیلینکیان شهزادګانو کې یو ډول ضد نقطه موندلې. حتی کله چې ایلفریډ جیلینیک ټینګار کوي، ښځه د ډراماتیک موضوع په توګه نشي رامینځته کیدی، دا په کلاسیک مفهوم کې د یو فلمي کردار په توګه، د واورې سپینه ده، سره له دې، د غرونو هاخوا د ښکلا تر شا د حقیقت په لټه کې دي. اوه بوني، د ښکار په شکل کې د مرګ موندلو لپاره.
د خوب ښکلا، د ځان په لټه کې، به یوازې یو شهزاده ومومي، چې له هغه وخته به ځان د خپل خدای او بیا ژوندي کولو په توګه وګڼي. Rosamunda د یوې ښځې او په ورته وخت کې د یو مفکر، لیکوال په توګه د نه مطابقت تجربه کوي. جیکي (کینیډي) به نارینه، ځواک او ماریلین (منرو) پخپله ژوند وکړي، مګر د هغې بریا به یوازې ښکاره وي. سلویا (پلات) او اینج (باچمن)، د ښځینه لیکلو عصري عکسونه به د دوی په ښکاره بې کفایتۍ کې نا امیده شي.
د نوبل جایزې ګټونکي ایلفریډ جیلینیک شهزادګۍ او نامتو میرمنې موږ ته د عکسونو په توګه ښکاري چې هیڅ شهزاده نشي خلاصولی. په دې پنځو ډراماتيک ټوټو کې لیکوال د انځورونو سره یوه استنادي لوبه ترسره کوي چې نارینه لید د "ښځې" ډیزاین کوي. او هغه په ورته ځان وظیفه کې د هغه عکسونو تابعیت څرګندوي چې هغه رامینځته کړی.
