اړیکه یوه ډالۍ ده. ژبه وسیله ده. فرانسوی لیکوال رولډ بارټس هغه د ژبې په ژورو کې د فعل، اسم، صفت... د ټولو ډولونو او ژبنیو واحدونو د حتمي معنی په لټه کې و. مګر هغه د هغه غږ په اړه خپل ژبني لید هم رامینځته کړی چې ژبه له کوم ځای څخه رامینځته کیږي (انټونیشن یا حجم) یا هغه نښه چې موږ یې ژبه هم رامینځته کوو او له همدې امله اړیکه.
خبره دا ده چې یو تړون وکړو مګر د هغه معلوماتي روح سره چې موږ ته دا احساس راکوي، لکه څنګه چې بل ډول نه وي، د ژبې او اړیکو مسله موږ ټولو ته اندیښنه لري. راځئ چې د ډالۍ او هغه وسیلې په اړه په یاد ولرو چې دا پوسټ یې پیل کړی ... که تاسو وسیلې لرئ او د دوی په ارزښت پوهیږئ ، اړیکه هغه ډالۍ په وسلو بدلیږي چې په هغې سره قانع کول ، قانع کول یا د یو غږ په څیر لیږدول کیږي چیرې چې احساسات څه تشریح کوي. ویل شوي یا د دلیل لپاره د میوزیک په توګه لیکل شوي.
نو رولانډ بارتس یو ډول دی فیلسوف فلزي ژبپوهنه چې موږ ته یو خورا ځانګړي حکمت ته رسوي چیرې چې موږ کولی شو ایتمولوژی پوه کړو پداسې حال کې چې د هغه ټولو کلمو لپاره یو ځانګړی ضمیمه ومومئ لکه څنګه چې د لاس له مینځه وړل شوي. ځکه چې د کلمې مخکې هیڅ شی نشته. او هرڅومره ژر چې لومړی غږ راویښ شي موږ کولی شو د هغه چا شاوخوا واقعیت بدل کړو څوک چې موږ ته غوږ نیسي. ځکه چې زموږ خبرې یو موضوعي واقعیت بدلوي چې په حقیقت کې موږ ته د هغه څه په پرتله چې ممکن وي یا نه وي په لویه کچه ویل کیږي.
د رولان بارتس لخوا غوره 3 وړاندیز شوي کتابونه
د ژبې څپې: د کلمې او لیکلو هاخوا
داخلي غږ د ارادې لپاره ګام په نښه کوي. داخلي خپګان، لکه د لږ اوریدلو اوازو په څیر، په خبرو اترو کې زموږ د لیوالتیا او د دې کولو وړتیا ترمنځ موقعیت لري. هر څه په همدې څپو کې پیدا کیږي. له هغه چا څخه چې لیکوال پکې ګډون کوي کله چې هغه د خپل کتاب د نوي فصل پیل کولو په حال کې وي تر هغه پورې چې ترټولو بد دیکتاتور شور ، ګډوډي او حتی ویره رامینځته کوي.
چیغې د حد شور، یو ناممکن شور، د څه شی شور، ځکه چې دا په بشپړه توګه کار کوي، شور نه تولیدوي؛ چیغې وهل دا دي چې اجازه راکړئ چې د شور ډیر تبخیر واوریدل شي: بې هوښه ، مغشوش ، لړزیدل د غږ منسوخ کیدو نښو په توګه ترلاسه کیږي. او لکه څنګه چې د ژبې په اړه، ایا دا غږ کولی شي؟ د یوې کلمې په توګه داسې ښکاري چې دا لا تر اوسه د جبر غندنه کیږي. د لیکلو په توګه، چوپتیا او د نښو توپیر: په هر حالت کې، دا تل د ژبې لپاره خورا ډیر معنی ورکوي ترڅو د هغې خوښۍ ترلاسه کړي چې د هغې موضوع وي. مګر ناممکن د تصور وړ ندي: د ژبې غږ یو یوټوپیا جوړوي.
څه ډول یوتوپیا؟ دا د معنی میوزیک دی. هغه ژبه، چیغې وهي، په یو بې ساري حرکت کې چې زموږ له منطقي خبرو څخه ناخبره وي، د دې دلیل لپاره د معنی افق نه پریږدي: معنی، نه ویشل کیدونکی، د نه منلو وړ، بې نومه، په هرصورت، په فاصله کې کیښودل شي، لکه یوه سراب ... د خوښۍ ورکیدو نقطه. دا د معنی جوش دی چې زه د ژبې د غږ اوریدو په وخت کې پوښتنه کوم ، د هغه ژبې څخه چې زما لپاره ، عصري انسان ، زما طبیعت دی.
ښکاره او مبهم: انځورونه، اشارې او غږونه
د ژبې موضوعي پوهه د تفسیرونو، غلط فهمونو او نورو جریانونو ټوله نړۍ جوړوي چې د پیغام لیږونکي څخه تښتي. په عجیبه او متضاد ډول، دا محدودیت هم د ژبې یوه بډایه ده چې باید درملنه یې وشي، د لیکوال په وینا، زموږ د خپلو شرایطو له نظره یا باید ووایو، د هغو لیکو تر مینځ لوستلو ته چې یو څوک بحث کولی شي. د ناپوهۍ نقطې ته کله چې د تړلو یا بدو معنی مداخله کوي.
د بیان په هره هڅه کې موږ کولی شو درې درجې توپیر کړو: د اړیکو کچه، د معنی کچه، چې تل په سمبولیک کچه پاتې کیږي، د نښو په کچه، او هغه کچه چې رولانډ بارتس یې اهمیت بولي.
مګر په سمبولیک معنی کې، هغه څوک چې د نښو په کچه پاتې کیږي، دوه یو څه متضاد اړخونه توپیر کیدی شي: لومړی یې اراده ده (دا د هغه څه څخه چې لیکوال یې ویل غواړي نه ډیر یا لږ دی)، لکه څنګه چې د لغت څخه راخیستل شوی. سمبولونو ته کتنه؛ دا یو روښانه او پټه معنی ده چې هیڅ ډول تفسیر ته اړتیا نلري، دا هغه څه دي چې د سترګو په وړاندې دي، ښکاره معنی.
خو یو بل مطلب هم شته، هغه اضافه شوی، هغه چې د یو ډول ضمیمې په څیر راځي چې عقل یې د یوځای کولو توان نه لري، ضد، غولوونکي، ممنوع، ټوټی. بارتس وړاندیز کوي چې دې ته د مبهم احساس نوم ورکړي.
په لیکلو کې توپیرونه
په حقیقت کې د یوې مقالې سرلیک چې رولان بارتس په 1973 کې لیکلی و، په لیکلو کې توپیرونه، د دې لیکوال لخوا د متنونو تالیف په توګه وړاندې کیږي چې د ټولو لیدونو څخه د پوښتنې پیښې پوښي: موضوعات لکه ګرامر او ژبپوهنه ، البته ، مګر لیکوالان لکه بینوینس ، جاکوبسن یا لاپورټ هم ، یو نظري موزیک رامینځته کوي چې پکې شتون لري. د موضوع په اړه د بارتیس د خپلو انعکاسونو یا حتی غیر معمولي تبصرو لپاره د یادښتونو لپاره هم خونه شتون لري لکه د هیچیټ قاموس ته وقف شوي.
د سیمیولوژیست په توګه د هغه له نظره، بارتس لیکنه د یوې کړنلارې په توګه نه ګڼي چې موږ یې د ژبې د متحرک کولو او سمولو لپاره کاروو، تل په طبیعت کې تښتیدلي. برعکس، د هغه لپاره لیکنه د پام وړ ډیره ده، او په دې توګه، په قانوني توګه، نه یوازې شفاهي ژبه، بلکې پخپله ژبه هم، که موږ دا د اړیکو په خالص فعالیت کې، لکه څنګه چې ډیری ژبپوهان غواړي، تړلي وي. هغه انعکاس چې له دې ځایه رامینځته شوی ، د تل په څیر د بارتس په قضیه کې ، څومره زړور دی لکه څنګه چې دا سرغړونه ده ، ځکه چې دا د علمي تحلیل څخه لرې خپل متنونه په تخلیقي عمل بدلوي.
