Przyszłość jest pokusą dla każdego gawędziarza, który szczyci się badaniem prądów naszej cywilizacji. Ponieważ fikcja historyczna obejmuje historię intrahistoryczną z większą ilością chicha na temat tego, kim byliśmy. Innym typom pisarzy pozostaje zadanie radzenia sobie z tym, kim będziemy. Waltera Tevisa podjął rękawicę w tej powieści z 1980 roku, która z pewnością znalazła nowe miejsce na półkach z nowościami dzięki wznowieniu vitoli, dzięki Netflixowi i jego sielance z innym jego dziełem: „Gambito de Dama”.
Tak czy inaczej, mile widziany jest zbieg okoliczności lub szczęście, aby zajrzeć do fascynującej dystopii z wywoływanymi przez siebie postapokaliptycznymi wydźwiękami. Czy to z naszej wiary i oddania technologii, sztucznej inteligencji, Internetu rzeczy czy robotyki.
Minęły setki lat, a Ziemia stała się mroczną i dystopijną planetą, na której pracują roboty, a człowiek może tylko marnować, ukołysany elektroniczną błogością i narkotycznym szczęściem. W takim świecie bez sztuki, bez czytania i bez dzieci, ludzie decydują się spalić się żywcem, aby nie znosić rzeczywistości.
I to właśnie w tym scenariuszu Spofforth, najdoskonalsza maszyna, jaką kiedykolwiek stworzono, android o nieograniczonym czasie trwania, który żyje od wieków i jest obecnie dziekanem Uniwersytetu Nowojorskiego, spełnia swoje największe marzenie: móc umrzeć.
Jedynym problemem jest to, że jego programowanie uniemożliwia mu popełnienie samobójstwa. Dopóki w jego życiu nie przecinają się dwie postacie: Paul Bentley, człowiek, który nauczył się czytać po odkryciu kolekcji starych niemych filmów; i Mary Lou, buntowniczkę, której największym hobby jest spędzanie wielu godzin w zoo na Brooklynie, podziwiając automatyczne węże. Wkrótce Paweł i Maria, podobnie jak dwaj współcześni biblijni Adam i Ewa, stworzą swój własny raj pośród spustoszenia.
Możesz teraz kupić powieść Waltera Tevisa Mockingbird, tutaj:
