Powieści historyczne są bardziej sugestywne, ponieważ skupiają się na postaciach zaczerpniętych z autentycznej intrahistorii, poza monarchami, szlachcicami, lordami i innymi. I to powieść Okna nieba obfituje w tę tendencję do opowiadania o tym, kim byliśmy poprzez fabularyzowane doświadczenia ludzi z miasta.
Wola bohatera Hugo de Covarrubias i jego żądny przygód duch oraz chęć poznawania i uczenia się czynią z niego idealną postać, z którą można dzielić podróż do przeszłości, w tym przypadku do XV wieku.
Młody Hugo już rozumie, że jego przeznaczeniem nie jest Burgos, miejsce, w którym dorastał i gdzie świat stopniowo stawał się mały. Mógłby postawić na ciągłość, na zarobienie wiodącej roli w biznesie rodzicielskim, ale wie, że jego szczęścia by tam nie było. Szczęście człowieka w XV wieku lub teraz ma być unoszone przez nakaz duszy.
Niespokojna dusza, taka jak Hugo, przeżywa szaloną przygodę, nie bez ryzyka. Wsiada na statek, który zabiera go do Afryki. Tam dobrze mu się powodziło, czekała na niego miłość, uosobiona w Ubaydzie, a kiedy ponownie został zmuszony do ucieczki, tym razem w jej towarzystwie.
A czasem zdarza się cud. Tylko osoba niespokojna, chcąca poznać świat, może znaleźć najbezpieczniejszy cel. Po powrocie do Europy Hugo dowiedział się o technice witrażowej, cudownym systemie, który odciąża ściany i ilustruje sceny biblijne za pomocą zawiłych gier światła.
Hugo stara się tworzyć te okna nieba, na które wierni spoglądali, aby odkryć wspaniałość Boga.
Możesz kupić książkę Okna nieba, najnowsza powieść Gonzalo Ginera, tutaj: