Chłopiec, który ukradł konia Attyli - Iván Repila

Chłopiec, który ukradł konia Attyli
Kliknij książkę

Moim zdaniem najważniejszą rzeczą dla narracyjnej konstrukcji dobrej przypowieści jest zestaw symboli i obrazów, udanych metafor, które są rekomponowane dla czytelnika w kierunku aspektów o wiele bardziej treściwych niż sama scena.

I książka Chłopiec, który ukradł konia Attyli Obfituje w tę konstrukcję jako przypowieść, z końcowym rozszerzeniem krótkiej powieści, aby nie nasycić się tyloma obrazami do przekształcenia. Krótko mówiąc, małe wielkie dzieło.

Istnieje wielkie uczucie, które zawsze przeszkadzało człowiekowi: strach, strach, który został ustanowiony od dzieciństwa jako konieczny nakaz unikania ryzyka w szalonej nauce istot ludzkich.

Ale strach jest tak samo niezbędny do obudzenia czujności, jak odurzający, jeśli jest tak intensywny, że kończy się paraliżem lub zniekształceniem rzeczywistości. Stąd tyle i tyle fobii...

Kiedy dwaj młodsi bracia zostają zamknięci w studni, co gorsza w środku głębokiego lasu, alternatywy, przed którymi stoją, aby przeżyć, są nieliczne. W pobliżu czeka na otwarcie torba z zakupami, ale chłopcy jej nie otwierają, improwizują, żywiąc się korzeniami wyrastającymi między ścianami lub czymkolwiek innym, co wypływa z otaczającej ich wilgoci.

A potem przeżywamy zmieniający się proces adaptacji do okoliczności. Mijają dni bez możliwości ucieczki ze studni. Chłopcy ustalają swoje własne rytuały spędzania czasu, dbają o wspólne choroby, które czają się w braku światła i pożywienia.

Każda Twoja decyzja jest nauką w tej kwestii lęków. Nie chodzi o postrzeganie chłopców jako dwóch nadludzi, ale raczej o zrozumienie, że instynkt przetrwania lub obrony u ludzi jest znacznie silniejszy, niż nam się wydaje. Żaden strach nie miałby nic do rzeczy, gdybyśmy walczyli z nim bez miejsca na własną ucieczkę.

Chłopcy rozmawiają, tak, wymieniają się transcendentalnymi wrażeniami, z którymi być może nigdy nie byliby w stanie sobie poradzić w ich wieku. A przede wszystkim myślą, planują jak stamtąd uciec. Dzięki jego planom ucieczki akcja posuwa się lekko do przodu wraz z ograniczeniem przestrzeni i nasyceniem czasu zatrzymanego tam poniżej.

Zaskakujące jest rozwijanie fabuły w tak ograniczonej scenerii, która z kolei oddziela małe klejnoty w niektórych dialogach lub opisach i wydobywa tę moralną część kompletnej metafory, która jest głównym podejściem.

Możesz kupić książkę Chłopiec, który ukradł konia Attyli, nowa powieść Ivána Repili, tutaj:

Chłopiec, który ukradł konia Attyli
oceń post

Zostaw komentarz

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, jak przetwarzane są dane komentarza.