Między Margaret Atwood i Ruth Ozeki, współczesna literatura kanadyjska jest uniwersalna i rozprzestrzenia się na wszystkie gatunki i awangardę. W przypadku Ruth Ozeki jej odcisk narracyjny wybucha tym niepokojącym wrażeniem krytyka, który wydaje się nie być w stanie jej zlokalizować, poza łatwym wskazaniem „aktualnej narracji”. Ale prawda jest taka, że specjaliści od liter mają rację. Ponieważ Ozeki to coś innego.
Na pewno aktualne historie. Ale zamazywanie wszystkiego za mgłą zdolną do przerysowania rzeczywistości lub zanurzenie ich historii w niepokojących mgłach generowanych na progu między realizmem a fantazją. Precyzyjne pociągnięcia pędzlem, które budzą wyobcowanie z codzienności. Ataki ze świadomości na podświadomość dzięki empatii początkowo prezentowanej jako element przyjazny, by w końcu wyłonić się w kierunku niepokojącego. Tylko to miejsce, w którym pisarz pokonuje cię przez KO.
W ten sposób Ozeki udaje się podbić wątki, które tylko czytanie może odróżnić od jakiejkolwiek innej formy rozrywki czy sztuki. Ponieważ tworzenie magii słów to zadanie niewielu autorów.
Najlepiej polecane powieści Ruth Ozeki
Księga formy i pustki
Rok po śmierci swojego ukochanego ojca, muzyka jazzowego, nastolatek Benny Oh zaczyna słyszeć głosy. Głosy dochodzą z przedmiotów w jego domu: tenisówki, zepsutej ozdoby świątecznej, kawałka zwiędłej sałaty. Chociaż Benny nie rozumie, co mówią rzeczy, dostrzega emocje, które przekazują; Niektóre są przyjemne, jak ciche mruczenie lub szmer, podczas gdy inne są złośliwe, wściekłe i pełne bólu. Kiedy jej matka zaczyna kompulsywnie gromadzić rzeczy w domu, głosy stają się zgiełkiem.
Początkowo Benny próbuje ich zignorować, ale wkrótce głosy wyganiają go z domu, na ulicę i do szkoły, ostatecznie zmuszając go do schronienia się w ciszy dużej biblioteki publicznej, gdzie przedmioty mają maniery i mówią po angielsku szepty. Tam Benny zakochuje się w fascynującej artystce ulicznej z fretką, która wykorzystuje bibliotekę jako scenę do swoich występów. Spotyka też bezdomnego filozofa-poetę, który zachęca go do zadawania ważnych pytań i odnalezienia swojego głosu wśród wszystkich innych.
Ale odnajduje też swoją własną Księgę, mówiący przedmiot, który opowiada o życiu Benny'ego i uczy go słuchać rzeczy, które naprawdę się liczą.
Księga formy i pustki łączy w sobie niezapomniane postacie, wciągającą fabułę i żywe ujęcie tematów od jazzu i zmian klimatycznych po nasze przywiązanie do dóbr materialnych. To Ruth Ozeki w najlepszym wydaniu: odważna, ludzka, uduchowiona.
Efekt motyla trzepoczącego skrzydłami w Japonii
Czerpiąc ze znanego „aksjomatu”, który wyjaśnia najbardziej nieprzewidywalne powiązania wydarzeń z pozornie anegdoty, Ozeki wprowadza nas w zmieniający się zbieg okoliczności naszych dni. Motyl nie jest już tak daleko, a bicie jego skrzydeł nie jest tak lekkie. Wszystko jednoczy nas w globalnym świecie do najbardziej nieoczekiwanych granic. Historie wewnętrzne odtąd do tamtego są połączone jak idealne haczyki, które nie są już zwyczajne.
Ruth Ozek jest profesorem uniwersyteckim literatury japońskiego pochodzenia, mieszkającym w Vancouver. Pewnego popołudnia, spacerując po plaży, znajduje pudełko z lunchem zawierające listy i pamiętnik należący do nastolatki Naoko Yasutami.
Chodzi o pozostałości po tsunami, które wydarzyło się w Japonii w 2011 roku. W dzienniku, który Ruth z zapałem czyta, Nao opowiada o swoim trudnym życiu w Japonii, o swoich zmartwieniach, ale także o swojej rodzinie, na czele której stoi jej prababka Jiko, 104 lat. wiek. Ruth spróbuje odkryć, co jest prawdą w historii Nao i czy młoda kobieta przeżyła katastrofę. Wyjątkowa powieść w najczystszym stylu Murakami, niepokojące, surowe i wyrafinowane, które zachwycą miłośników aktualnej literatury obcej.
