Może do Murakami ryż z Literatura Nobel. Tak więc wielki japoński autor może myśleć o napisaniu o czymkolwiek, o tym, co lubi najbardziej, tak jak w przypadku tej książki. Nie myśląc o naukowcach, którzy zawsze zdają się o nim zapominać w ostatniej chwili, jak grupa przyjaciół, która zostaje na obiad…
Bo jasne jest, że poza posmakiem Sztokholmu, Czytelnicy Murakami uwielbiają go, gdziekolwiek jest wysyłany. Bo jego książki zawsze brzmią jak awangardowa prezentacja, zrównoważona tymi cnotliwymi błyskami egzystencjalistycznego narratora. Dziś musimy porozmawiać o muzyce, nic więcej i nic mniej.
Wszyscy wiedzą, że Haruki Murakami pasjonuje się muzyką współczesną i jazzem, a także muzyką klasyczną. Ta pasja nie tylko skłoniła go do prowadzenia w młodości klubu jazzowego, ale do większości swoich powieści i dzieł tchnęła muzyczne odniesienia i doświadczenia. Z tej okazji najsłynniejszy japoński pisarz na świecie dzieli się z czytelnikami swoimi życzeniami, opiniami, a przede wszystkim pragnieniem poznania sztuki, musicalu, który jednoczy miliony ludzi na całym świecie.
W tym celu przez dwa lata Murakami i jego przyjaciel Seiji Ozawa, były dyrygent Boston Symphony Orchestra, rozmawiali o znanych utworach Brahmsa i Beethovena, Bartoka i Mahlera, o dyrygentach takich jak Leonard. Bernstein i wybitni soliści, jak Glenn Gould, w utworach kameralnych i operowych.
Zatem słuchając płyt i komentując różne interpretacje, czytelnik dociera do soczystych zwierzeń i ciekawostek, które zarażają go niekończącym się entuzjazmem i przyjemnością cieszenia się muzyką z nowymi uszami.
Książkę „Muzyka, tylko muzyka” Haruki Murakamiego można teraz kupić tutaj: