3 najlepsze książki Juana Gabriela Vásquez

Jeśli ostatnio mówiliśmy o tak dobrze prosperującym kolumbijskim pisarzu jak on? George Franco, w przypadku Juan Gabriel Vasquez Nie mamy innego wyboru, jak tylko poddać się wytrawnemu pisarzowi w całej jego doskonałości. Ponieważ pół powołania i twórczego geniuszu; Połowa poświęcenia i dokumentacji, ten narrator z Bogoty od dawna zdobył uznanie jako jeden z najważniejszych współczesnych pisarzy w języku hiszpańskim.

Wystąpił na długo przed tym, jak Juan Gabriel skończył 30 lat. Bo kiedy początkujący pisarz (dwudziestokilkuletni, który próbuje zaznaczać czarno na białym), odkrywa siebie na pograniczu argumentów egzystencjalnych i zawsze znajduje najdokładniejsze obrazy i najskuteczniejsze symbole, aby pielęgnować emocje u każdego czytelnika. sprawa była poważna.

Tak do dziś. Z tą wytrwałością kogoś, kto odnajduje w przyjemności i zawodzie pisania przedłużenie bytu, istnienia, żywotne uzasadnienie opowiadania historii. Powieść wydaje się nie mieć tajemnic dla Juana Gabriela, który dzięki pomysłowości i wytrwałości rzeźbi już swoje arcydzieła. Te ramy, które są rzeźbami liter, słów, zdań i wszechświatów.

3 najlepsze polecane powieści Juana Gabriela Vásquez

Dźwięk spadających rzeczy

Zawsze była podnoszona jako wątpliwość między egzystencjalnym a dedukcyjnym, czy drzewo, które spada w samotnym lesie, hałasuje, czy nie. Podmiotowość uzależnia rzeczywistość. A może ludzki etnocentryzm twierdzi, że hałas to tylko kwestia percepcji antropologicznej.

Z mojego punktu widzenia rzeczy zawsze robią hałas podczas upadku. Tak samo, jak to, co dzieje się z bohaterami tej powieści, należy uznać za fakty udowodnione, mimo że każdy chce zrobić dokładnie coś głuchego.

Bo to kolejny problem. Być może był czas, kiedy nikt nie słyszał odgłosu spadających rzeczy; ani odgłosy wystrzałów, które ogłuszały uderzenia kul w kości.

W tej powieści zdejmujemy czapki i bandaż i razem z Antonio odkrywamy przejście do tego, co się wydarzyło, gdy mało kto chce zdać sprawę lub ofiarować przebaczenie na rzecz nagłego zapomnienia.

Gdy tylko poznaje Ricardo Laverde, młody Antonio Yammara rozumie, że w przeszłości jego nowego przyjaciela kryje się tajemnica, a może nawet kilka. Jego pociąg do tajemniczego życia Laverde, zrodzony z ich spotkań na sali bilardowej, zamienia się w prawdziwą obsesję w dniu, w którym zostaje zamordowany.

Przekonany, że rozwiązanie zagadki wskaże mu drogę na jego ważnym rozdrożu, Yammara podejmuje śledztwo, które sięga wczesnych lat XNUMX., kiedy pokolenie idealistycznych młodych ludzi było świadkiem narodzin firmy, która ostatecznie doprowadziła do Kolumbii – i do świat - na skraju otchłani.

Lata później egzotyczna ucieczka hipopotama, ostatni ślad niemożliwego zoo, w którym Pablo Escobar zademonstrował swoją moc, jest iskrą, która skłania Yammarę do opowiedzenia swojej historii i Ricardo Laverde, próbującego dowiedzieć się, w jaki sposób biznes handlu narkotykami naznaczył życie prywatne tych, którzy się z nim urodzili.

Kształt ruin

Powieść o przypadku stworzyła przyczynowość; o możliwości, że niektórzy spiskowcy mają rację; o wydarzeniach odległych w czasie i przestrzeni, ale ostatecznie eksplodują, tworząc ruiny.

W 2014 roku Carlos Carballo został aresztowany za próbę kradzieży z muzeum garnituru Jorge Eliécera Gaitána, przywódcy politycznego zamordowanego w Bogocie w 1948 roku. Carballo jest udręczonym mężczyzną, który szuka wskazówek, by rozwikłać tajemnice przeszłości, która go nawiedza. Ale nikt, nawet jego najbliżsi przyjaciele, nie podejrzewa głębokich przyczyn jego obsesji.

Co łączy morderstwa Jorge Eliécera Gaitána, którego śmierć podzieliła historię Kolumbii na dwie części, i Johna F. Kennedy'ego? W jaki sposób zbrodnia, która miała miejsce w 1914 roku, zbrodnia liberalnego senatora kolumbijskiego Rafaela Uribe Uribe, może naznaczyć życie człowieka w XXI wieku?

Dla Carballo wszystko jest ze sobą powiązane, a zbiegi okoliczności nie istnieją. Po przypadkowym spotkaniu z tym tajemniczym człowiekiem, pisarz Juan Gabriel Vásquez zostaje zmuszony do zgłębienia tajemnic cudzego życia, jednocześnie stawiając czoła najmroczniejszym momentom kolumbijskiej przeszłości.

Kompulsywna lektura, równie piękna i głęboka, co ekscytująca, oraz mistrzowskie badanie niepewnych prawd kraju, którego jeszcze nie znano.

Piosenki do ognia

Idziemy tam z wyprawą do opowiadania. Tam, gdzie każdy autor musi wykazać się szczególną zdolnością, darem syntetyzowania bez utraty intensywności, zdolnością rozwijania fabuły, która kończy się eksplodowaniem lub implodowaniem na uważnych oczach czytelnika, który czuje się wobec tego, co pisze czarownik literatury.

Ponieważ opowieść i opowieść to coś więcej niż gatunek, są tyglem pierwszych pomysłów, w których łączą się podstawy dobrego pisarza, który stał się alchemikiem.

Fotografka rozumie coś, czego wolałaby nie rozumieć. Weteran wojny koreańskiej konfrontuje swoją przeszłość podczas pozornie nieszkodliwego spotkania. Po znalezieniu online książki z 1887 roku pisarz odkrywa życie ekscytującej kobiety.

Postacie z Piosenki do ognia są to mężczyźni i kobiety dotknięci przemocą, z bliska lub z daleka, bezpośrednio lub tylko stycznie, których życie zmienia się na zawsze przez przypadkowe spotkanie lub działanie niezrozumiałych sił.