3 najlepsze książki José Calvo Poyato

Mnóstwo wielkich współczesnych narratorów fikcji historycznej w Hiszpanii jest skonfigurowane wokół różnorodności piór, które w wielu przypadkach pochodzą z historycznego wykształcenia akademickiego lub sztuki. Ale znajdujemy też wielkich pisarzy tego typu z autodydaktyki pisarza bez dalszych uwarunkowań, tego, który zagłębia się w spuściznę historyczną, aby przedstawić ciekawe powieści o przeszłości.

Tak czy inaczej chodzi o to, że powieść historyczna jest bardzo żywa dzięki pisarzom takim jak Santiago Posteguillo, Jose Luis Corral o Ludwik chodak z jednej strony wraz z innymi takimi jak Javiera Negrete, Slav Galán lub nawet bardzo Arturo Perez Reverte z jego potężnymi historycznymi ustawieniami w kierunku największego bestsellera.

Jose Calvo Poyato, którego dziś wychowujemy w tej przestrzeni, jest jednym z narratorów o erudycyjnym wykształceniu doktoratu w tej materii. Ale jest też to, że ten historyk (który również był politykiem z pierwszej linii i który nigdy nie przestał być pisarzem) wie, jak znaleźć sugestywną fabułę, wewnątrzhistoryczny apel, prawdziwą postać pełną nowych niuansów do odkrycia.

I to jest to, że fikcja historyczna jest w stanie pomieścić wszelkiego rodzaju narratorów o tak odmiennych wydarzeniach naszej ewolucji jako cywilizacji z jednej strony świata na drugą.

Przypadek José Calvo Poyato, z dziełem około 30 publikacji między fikcją a popularyzacją (nie zapominając o tym alter ego) Peter Harris, do którego podpisu dostarcza prace najbardziej związane z owym historycznym napięciem, które wskazuje na spisek jako literacki haczyk), ostatnio obiera ścieżki historycznej fikcji z posmakiem tajemnicy, która angażuje czytelnika.

Powieści z haczykiem bestsellerów, ale zawsze z rygorem lekarskim w tej materii, prawdziwym luksusem, który zawsze zadowala czytelnika w poszukiwaniu tej rozrywki zrównoważonej poszukiwaniem wiedzy o dowolnym fragmencie historii.

3 najlepsze polecane książki José Calvo Poyato

Szpieg króla

Przede wszystkim wybrałem niedawną powieść, w której zawód pisarza przelewa się w każdym rozdziale, w każdej scenie, w każdym dialogu.

W wielu momentach historii po upadku Cesarstwa Hiszpańskiego (w XVII wieku) wydaje się (jeśli nie jest to dokładnie weryfikowalne), jakby świat za Pirenejami zawsze był bezczynny w stosunku do reszty Europy Zachodniej na ciągłych postępach.

Kontrast ten jest najbardziej namacalny w tej powieści Poyato, w której przechodzimy od lśniącego (z pierwszym czarnym dymem industrializacji) Londynu XVIII wieku do Madrytu, w którym mimo przebłysków Oświecenie wydawało się chcieć przeniknąć do byczej skóry. Jednak stare imperium wciąż marzy o pomszczeniu swoich zniewag na perfidnym Albionie.

Marynarz, taki jak Jorge Juan, podróżuje do Anglii, aby wziąć udział w aktualnych postępach marynarki wojennej, ukrywając swoje zainteresowanie zbieraniem informacji dla Hiszpanii w działaniu równoległym do jego zwykłej obecności jako oficjalnego wysłannika.

Bez wątpienia jeden z pierwszych szpiegów w historii. Wraz z tą przygodą odkrywamy ostatnią polityczną nadzieję kraju, Riojan Marqués de la Ensenada próbuje ułożyć plan równoległy do ​​działań Jorge Juana dla, prawie zacofanego, Fernanda VI. Plan, który obejmuje manewry polityczne, w których można wykorzystać konfrontację między Francją a Anglią.

Krew na ulicy Turka

Generał Prim i postać Fernando Besory dzielą swoje rodzinne miasto: Reus. A wokół tych dwóch postaci kręci się historia w jednym z najciekawszych momentów w historii Hiszpanii, która sięga XX wieku.

Przez większą część XIX wieku generał Prim wyróżniał się jako wiodąca postać, najpierw w wojsku, a później w sferze politycznej.

Bez wątpienia był postacią o progresywnej wizji, wokół której życie, choć równolegle, toczy się witalna przestrzeń drugiego bohatera, tworzącego bogatą mozaikę historii, wspomnianego rodaka Fernando Besory.

Napięcia polityczne chwili narastają, gdy Besora poszukuje swojej przestrzeni jako pisarz, kronikarz, a nawet przypadkowy dziennikarz najbardziej transformujących wydarzeń chwili.

Opowieść z dwóch pryzmatów pełna zagadek, przygód, a także miłości, a nawet epopei. od Madrytu i jego złowrogiej Calle del Turco do najbardziej konwulsyjnego Paryża dla tego, kto był ostatnim francuskim monarchą.

Wielki kapitan

Kiedy Imperium Hiszpańskie odnalazło swoją największą chwałę, postacie takie jak Gonzalo Fernández de Córdoba stały się podstawowymi elementami pogłębiającymi tę hegemonię utrzymywaną przy wielu okazjach podczas wojny.

Początkowo Gonzalo de Córdoba musiał czuć się wydziedziczony po swojej oryginalnej Aragonii, ale jego narodziny i wyszkolenie doprowadziły go do wojny, gdy konieczne było, aby jedna z dwóch części Hiszpanii monarchów katolickich nie została poturbowana.

Zagrożenie francuskie mogło być powstrzymane tylko przez tego, kogo wszyscy znali jako Wielkiego Kapitana, pod którego dowództwem iw jego prostej obecności mógł odbudować ducha ku zwycięstwu. Ostateczny scenariusz startowy retrospektywy postaci.

Powieść stanowiła najbardziej ilustracyjną biografię jednej z tych podstaw historii. Z Kordoby, gdzie został praktycznie zesłany do tego chwalebnego założenia postaci, która mogła poświęcić się odpoczynkowi i która stała się wzorem dla całej armii.