3 najlepsze książki niesamowitego Víctora del Arbola

Jeśli istnieje autor, który włamał się na najnowszą hiszpańską scenę literacką, to znaczy: Zwycięzca Drzewa. Jego literacka jakość obejmuje wszystko, od absolutnie wciągających fabuł, po bardzo bogaty leksykon, który dominuje i ujmuje, by ubogacić opisy (właściwe), a także postaci. Pisarz oferujący niezbadany idealna równowaga między psychologiczną głębią a lekkością w działaniu, być może od dawna oczekiwana mieszanka, która zadowoli purystów literatury i zapalonych czytelników zajmującej narracji z osadem.

Moje podejście do tego autora było z polecenia. Pierwszą książką, którą o nim przeczytałam, była W przeddzień prawie wszystkiego, który właśnie wyszedł w tamtych czasach. Dla mnie zagorzałym czytelnikiem Stephen KingPrawdziwym odkryciem było znalezienie pewnych paraleli między charakterystykami postaci. Tematyka może notorycznie się różnić, ale rysowanie postaci, pod których skórą można się z nimi pobić, jest niezwykłą zaletą tych dwóch autorów i niewielu innych…

W tym przypadku, aby zaprezentować moje 3 najlepsze książki, zaczynam od pewnej przewagi. Narodziny pisarz Victor del Arbol Nie stało się to tak dawno temu, więc jego upragniona, dobrze prosperująca kariera nie jest jeszcze pełna książek.

3 najlepsze polecane powieści Victora del Arbol

W przeddzień prawie wszystkiego

Po przeczytaniu i zrecenzowaniu tej książki w tym czasie wątpiłem, czy cytować ją na tej liście. Ale nie byłoby to spójne, gdybym nie umieścił tego na szczycie tego, co do tej pory napisał autor. Przywołuję tutaj część recenzji, którą wtedy zrobiłem w tym samym miejscu:

Od poszukiwań do naprawy niektórych ofiary dyktatury argentyńskiej, aż do niemożliwej rekompozycji matki, które tracą dzieci, przeglądając historie dzieci zmuszone do opuszczenia dzieciństwa brutalnie i przez wrażliwe dusze że nie wiedzieli, ani nawet nie wiedzą, ani nie mogą znaleźć swojego miejsca na świecie.

Niewątpliwie tragiczny kosmos osobowości, które rozbłyskują w głębokiej ciemności, ze zwykłym literackim zasobem retrospekcji, który zamienia historię w zagadkę, wszystko lekko usunięte (jak dobry koktajl) dzięki policyjnemu aspektowi śledztwa, że ​​dobry de Ibarra jest chodzi o personifikację jako wspólny wątek dla tak wielu i tak wielu nieszporów prawie wszystkiego.

Dopiero na końcu niezaprzeczalny punkt nadziei wydaje się wyrażać spokój niektórych ocalałych. Ci, którzy po całkowitym rozbiciu duszy o skały mogą wyruszyć w nową podróż.

Ci, którzy odeszli i ci, którzy mimo wszystko nadal trzymają się przeszłości, wydają się pozostawać tak, jak ich zastaliśmy, pogrążeni w tych wydarzeniach, które nigdy nie ogłaszają wakacji.

Smutek samurajów

Istnieją sugestywne tytuły, których naprawdę nie wiesz, dlaczego. To jeden z tych przypadków. Imprezy z wyobrażeniem o egzotycznym, odległym smutku… nie wiem, coś takiego. Ale chodzi o to, że to działa, w końcu zwraca twoją uwagę.

Adwokat María Bengoechea wysuwa się na pierwszy plan za umieszczenie inspektora Césara Alcalá za kratkami w głośnej sprawie w Barcelonie w latach siedemdziesiątych.

Skandal powraca prawie dekadę później, kiedy María odkrywa, że ​​w grę wchodzą inni: polityk z mroczną przeszłością, brutalny mężczyzna i pustelnik.

María rozwinie motek krwi i milczenia aż do próby zamachu na Falangistę Guillermo Molę w 1941 roku, zorganizowanej przez jego żonę Isabel, która zapieczętuje dziwny związek między tymi dwiema odważnymi kobietami.

Smutek samurajów to jednocześnie kryminał pełen nieoczekiwanych zwrotów akcji i refleksji historycznej dla zrozumienia teraźniejszości, z mistrzostwem Del Arbola w opisaniu zarówno najbardziej brutalnych, jak i najbardziej intymnych scen.

Ponad deszczem

Mogłoby się wydawać, że ta książka to zerwanie ze wszystkim, co wcześniej napisał ten autor, a merytorycznie na pewno tak, co już jest twórczą zasługą kogoś, kto nie szuka łatwego i wygodnego szufladkowania.

Jednak nie ma tak dużej przerwy w podstawach. Spotykamy dusze, które cierpią i kochają, z ich wewnętrznymi burzami, bliznami i wadami. A było tego wiele już w innych poprzednich książkach tego autora, które wciąż się rozwijają i, biorąc pod uwagę to, co widzieliśmy, odkrywają się na nowo.

Miguel i Helena to dwaj starcy na skraju rezygnacji. Jednak gdy spotykają się w rezydencji, stają się dla siebie przeciwwagą. A między przegranymi bitwami a lękami znajdują odwagę, by wspólnie wyruszyć w nowe podróże.

Na szczycie niemożliwych oficerów, którym zwykle ulegamy, w tej magicznej historii znajdujemy również Yasminę, migrantkę, która szuka swojej tożsamości pośród ciągłych i intensywnych przeszkód swoich najbliższych krewnych.

Trzy postacie, zarówno fizycznie odległe, jak i bliskie emocjonalnie i emocjonalnie, przedstawią nam różne aspekty siły, z jaką należy podchodzić do sytuacji życiowych. Wolę, miłość i nadzieję, jak każdy silnik, aby podjąć każdą podróż.

Inne polecane książki Víctora del Árbol

nikogo na tej ziemi

Znaczek Víctor del Árbol nabiera własnej istoty dzięki narracji, która przekracza gatunek noir, aby osiągnąć większe znaczenie w najbardziej nieoczekiwanych skrajnościach. Bo umęczone dusze, które zamieszkują wątki tego autora, przybliżają nas do wydarzeń życiowych jakby zdewastowane okolicznościami.

Postacie, które muszą podążać ścieżką najbardziej zawiłego przeznaczenia, po części wnosząc swój los między żale a drobną zemstę, zwłaszcza na sobie. Wielu bohaterów bibliografii stworzonej przez Víctora del Árbola ma szczególny sentyment do tego typu podziemi, w którym dzieje się wszystko, co złe, co zawsze sprawia, że ​​unikają otchłani, gdy nie wpadają w nie całkowicie.

Chodzi o jak największy suspens, thriller wokół policyjnego śledztwa na służbie. Ponieważ cienie przyciągają cienie jak gigantyczna czarna dziura, w końcu zmaterializowały się z ognisk, do których nikt na tej ziemi nie chciałby się zbliżyć.

Julián Leal jest inspektorem policji w Barcelonie, który nie przeżywa swojego najlepszego momentu. Lekarz wykrył raka i nie daje mu zbyt wiele czasu na życie, został też właśnie oskarżony o pobicie podejrzanego o molestowanie dziecka.

Po wizycie w jego mieście w Galicji zaczynają pojawiać się zwłoki, które mogą być z nim spokrewnione, a przełożony chce go obwiniać o zemstę za przeszłe urazy. On i jego partnerka Virginia zostaną wciągnięci w śledztwo o wiele głębsze i bardziej skomplikowane, niż mogliby sądzić, a to może kosztować ich życie i wszystkich, których kochają. Julian nie będzie musiał rozliczać się tylko ze swoją teraźniejszością, ale także z przeszłością.

podczas gdy świat mówi nie

Nie ma wątpliwości, że Víctor del Árbol miał nie wiem jaki liryzm w swojej scenografii. Wśród najgłębszych podejść pośrednich między noir a egzystencjalizmem, sceny jego powieści zawsze były przenikliwe i zranione. Jego bohaterowie przekazują smutek świata, nadając emocjonalnej, a nawet duchowej pewności fabuły. W ten sposób lepiej można zrozumieć poetycką nutę, która w tym przypadku zaniemówiła nam wszystkim.

Víctor del Árbol zawsze uprawiał pisanie poetyckie, bez nagłaśniania go, jako prywatną emocję, i dzięki temu, w jego pierwszym tomiku wierszy, odkrywamy jasne i bezpośrednie słowo, które porusza zarówno małe, jak i wielkie tematy życia (miłość , dzieciństwo, strata...), uczuć i emocji wszelkiego kalibru, które pojawiają się na przestrzeni lat, poprzez wrażliwość i głębię, które kwestionują nas i przedstawiają. Prawdziwe odkrycie poetyckie.