3 najlepsze książki Toniego Morrisona

Był czas, kiedy używanie męskich pseudonimów dla pisarek było niemal konieczne, aby osiągnąć akceptację społeczną. Tak wyglądały uprzedzenia dotyczące kobiecych umiejętności pisania. Przypadki takie jak ten z isak dinesen o Mary Shelley lub nawet obecnie niektórzy pisarze z zamiłowaniem do dwuznacznych pseudonimów, jak JK Rowling…

Być może z tego powodu pisarka Chloe Ardelia Wofford postanowiła trwać przy swoim pseudonimie Toni Morrison, jako sposób na wywołanie niesprawiedliwości i uprzedzeń wciąż zakorzenionych w niektórych sektorach ze względu na płeć, rasę lub religię. Ponieważ ten afroamerykański autor jako narrację wspierał obecną rzeczywistość amerykańskiego społeczeństwa, uformowanego w ten amalgamat kultur, w którym Afro-Amerykanin czy Latynos wciąż ma pewne wyróżniające piętno.

Literackie powołanie Toni objawiło się późno, wraz z wydaniem pierwszej powieści w wieku, w którym pisarze obecnie patrzą na konsolidację jako autorzy z pewną sławą lub na otchłań przeciętności, która kończy się frustracją powołania literackiego.

Oczywiście, kiedy pojawia się postać taka jak Toni Morrison, ze swoimi walorami literackimi, zjadliwością tematyczną i powołaniem kronikarki związanej z bieżącymi wydarzeniami, stereotypy w końcu zostają wysadzone w powietrze, by w końcu wynieść głos niezbędny do zrozumienia, na czym polega krzyżowanie ras u przedstawiciela społeczeństwa Zachodu, jakim są Stany Zjednoczone.

Najlepsze 3 najlepsze książki Toniego Morrisona:

Ukochany

Biblijny paradygmat rodzica zaproszonego do egzekucji własnego dziecka w celu osiągnięcia pewnego rodzaju zbawienia. Abraham ma zamiar skazać swojego syna Izaaka na śmierć.

Nowoczesna rewizja z elementem piętna bycia kobietą, a także czarną, potępieniem per se. Sethe jest niewolnicą, jej wola staje twarzą w twarz ze ścianą rzeczywistości, gdzie musi tylko schronić się w cieniu lub brutalnie tupać.

Jego ukochana córka napisała ten sam los w cieniu muru, okrutny los i zło, które nawiedza ją od najmłodszych lat.

Kiedy śmierć jest jedynym możliwym rozwiązaniem narzucenia absolutnie okrutnej rzeczywistości, bez wątpienia narracja towarzysząca temu podejściu staje się opowieścią spolaryzowaną między miłością a nienawiścią, między tęsknotami a koszmarami…. Powieść równie niepokojąca, co niepokojąca w swojej namacalnej i rozpoznawalnej surowości w naszym świecie.

Volver

Moment, w którym poddajesz się wartościom narodu, który broni wolności i kolejny moment, w którym musisz założyć, że wszystko jest grymasem ironii.

Nikt nie kazał Frankowi Moneyowi udać się na tę wojnę koreańską, która trwała bezowocnie w latach 1950–1953, przynajmniej tak myślał po powrocie, jako weteran poddany tym samym wcześniejszym rozważaniom, a nawet gorszym.

Ale w głębi duszy Frank potrzebuje przyczyn. Kiedyś była to wojna, w której nic nie namalowała, a teraz jest swoją własną siostrą Cee, porzuconą przez męża i skazaną na mnóstwo nieszczęść za myślenie, że mogłaby uczestniczyć w amerykańskim społeczeństwie otwartym na wszelkiego rodzaju ludzi, niezależnie od inne warunki.

Sprawa kruchego Cee, wspieranego przez Franka, staje się historią o poszukiwaniu niemożliwego zadośćuczynienia za niewyobrażalne szkody...

Poszukiwanie sprawiedliwości w obliczu aberracji, która nie może znaleźć wyroku uwalniającego od kary ofiary.

Noc dziecięca

W Ukochanej domyślano się już szczególnej wrażliwości autorki na dzieciństwo, zwłaszcza gdy zostaje ona poddana okrucieństwu zagrażającemu sytuacją społeczną lub rasową.

Bride była dzieckiem wyrzeczonym, odkąd wyszła z łona matki. Genetyka jest kapryśna, a geny mogą pomijać pokolenia, aż losowo kostki tworzą nieoczekiwaną cechę. Panna młoda jest czarna, jak niektórzy z jej przodków.

Ale nikt nie spodziewał się, że tak będzie. Od dzieciństwa pełnego wyrzeczenia i poczucia winy dochodzimy do dojrzałości zbudowanej na słabości braków.

Udawanie integracji społecznej może działać przez jakiś czas, w zależności od umiejętności społecznych każdej osoby. Ale Panna Młoda czeka na eksplozję rzeczywistości, w której pojawia się poczucie winy i smutek.