Trzy najlepsze książki Taylora Caldwella

Najbardziej uznani pisarze XX wieku są z konieczności zorientowani na feministyczne roszczenia w swojej dziedzinie kultury, ponieważ kultura jest taranem dla wszelkiego rodzaju zmian. Kobiecy atak na literaturę szedł już od tyłu, ale nadal wynikał z naturalizacji otwartych przestrzeni we wszystkich typach kręgów społecznych.

Taylor Caldwell przeszła przez ten sam trans, w którym musiała schronić się pod męskimi pseudonimami, aby zyskać poparcie i prestiż, dzięki którym mogła w końcu zaprezentować się jako pisarka, niewątpliwie tak samo zdolna jak każdy inny autor-mężczyzna (brzmi to brutalnie, dopóki nie przytoczy się dowodów). Z Simone de Beauvoir w górę Łucja Berlin, by zacytować dwie tematycznie antagonistyczne postacie końca tysiąclecia, kobiecość w literaturze intensywnie dążyła do równości.

Taylor Caldwell przeszedł przez Marcusa Hollanda lub Maxa Reinera przed „wyjściem z ukrycia” i ujawnieniem się jako pisarka, która łączyła gatunek historyczny ze zamiłowaniem do sag rodzinnych, tego rodzaju szczególnego dryfu, który składa się na historie wewnętrzne, z którymi świat się porusza w każdej fazie naszego życia ewolucja (lub inwolucja, w zależności od tego, jak na to spojrzeć). A prawda jest taka, że ​​jego prestiż zawsze rósł.

Jak na autorkę skupioną na fikcji historycznej, jej propozycje narracyjne zawsze rozwijają się w szalonym tempie, nie popadając w łatwą erudycję tych, którzy wiedzą, o czym jest opowiadana, ani indoktrynującą wolę tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko opowiadania ekscytującej historii w sytuacji historycznej . atrakcyjny.

Zagłębianie się w twórczość Taylora Caldwella zawsze oznacza czerpanie przyjemności z gatunku historycznego, który jako największą zaletę równoważy to, co opisowe i fikcyjne, w zestawie, który ostatecznie wiąże się z przesianiem słomy, czego często brakuje w tego typu, zwykle dłuższych powieściach. Coś jak znalezienie idealnej liczby stron, tak aby każde pociągnięcie lektury zanurzało nas z taką samą intensywnością, jak to, co czytaliśmy dzień wcześniej.

Top 3 polecanych książek Taylora Caldwella

Ja, Judasz

Moje pierwsze podejście do tego autora było spowodowane tą powieścią. Moją uwagę zawsze najbardziej przyciągały pokręcone i ekscentryczne postacie z Historii. Znajomość przyczyn prowadzących do zła pomaga poznać naturę człowieka w jej najpełniejszym wymiarze.

A prawda jest taka, że ​​cieszyłem się tym jak krasnolud. Ponieważ od powieści o wydźwięku historycznym zawsze oczekuje się od autora śledczego całej części, błyskotliwego rozwoju. W tej książce wszystko jest tak doskonale zintegrowane, że ani razu nie spotkasz się z egocentryczną przechwałką.

Wszystko, co zostało powiedziane, służy przyczynie węzła i zakończeniu historii. Humanizowanie Judasza, żmudne zadanie podjęte przez Taylora w ramach pomysłu pamiętnika samego Judasza, uratowanego z zaginionej Biblioteki Aleksandryjskiej przez starożytnego egipskiego mnicha.

Kiedy weźmie się pod uwagę, że to, co wiemy o Judaszu, może być interesującą historią zniekształconą, by znaleźć antagonistę sprawy chrześcijańskiej, czytanie nabiera epickich podtekstów, w których musisz czytać dalej, aby poznać najgłębszą prawdę o fundamentalnym charakterze chrześcijańskiej wyobraźni który nagle wywraca wszystko do góry nogami...

legenda o Atlantydzie

Zdolność narracyjna Taylor graniczy z niemożliwością, gdy okazuje się, że jej pierwszy szkic został napisany w wieku dwunastu lat w swego rodzaju dziecięcym transie. Nigdy nie wiadomo do końca... mity i legendy otaczają barwnych postaci swoimi wątpliwościami i cieniami.

Ale… a jeśli to prawda? I czy ta tajemnicza, przyprawiająca o zawrót głowy kadencja tej autorki wynika z tego, że jej wikliny wyrastają z dzieciństwa, w którym priorytetem jest opowiedzenie czegoś bez zwracania większej uwagi na formy? Biorąc pod uwagę, że inne sformułowania w gatunku historycznym, lżejsze i bardziej intensywne, mit może być prawdziwy.

Rzecz w tym, że ta powieść przenosi nas do czasu zawieszonego w pamięci greckich legend, do tego momentu, w którym prosperująca zagubiona wyspa tętniła życiem iz której rządził światem.

Lekarze ciał i dusz

Egzegetyczny rewizjonizm świętych tekstów chrześcijańskich nie zatrzymał się na postaci Judasza Iskarioty. Ewangelista Lucas był zawsze najbardziej zagadkowym z 4 ewangelistów.

Uczeni wskazują na pewne luki między pismem a badaniami nad postacią, które budzą pytania. A tam, gdzie mogą pojawić się wątpliwości co do sacrum, zawsze pojawi się dobry pisarz, chcący obfitować w apokryficzne pojęcie wszystkiego, co otacza chrześcijaństwo.

Ale najciekawsze w tej historii jest to, że nie szuka sensacyjnej powieści w sensie odkrywczego bestsellera, który ostatecznie trafia do napojów bezalkoholowych.

Tutaj należy zagłębić się w tajemniczego Lucasa, który zdaje się skrywać jakąś tajemnicę i którego ostatecznie, podążając jego śladami, odsłaniamy jako mglistą i magnetyczną legendę jednego z pierwszych lekarzy.