Było coś lekceważącego w pracy Sinclaira Lewisa i duma z samego autora. On odrzucenie nagrody Pulitzera z 1926 r Ujawnił ten rodzaj buntu wobec jakiegokolwiek publicznego uznania, pochodzącego z tych samych wysokich sfer, który wyśmiewał w wielu swoich powieściach.
Sprawa Nagrody Nobla to inna historia. O ile wiem, z wyjątkiem przypadku Jean Paul Sartretakiego uznania nie odmówił żaden inny autor, ten cieszący się największym światowym prestiżem. W 1930 roku, kiedy Akademia zadzwoniła do niego i poinformowała o swoim wyborze, Sinclair Lewis obgryzał wtedy paznokcie, zanim ostatecznie się na to zgodził.
To się nazywa bycie konsekwentnym. I właśnie prestiżowy pisarz, z przewidywalną etykietą bastionu moralności, zmuszony jest do podejmowania drastycznych decyzji. Tym bardziej, jeśli jego twórczość czasami ma na celu zachwianie fundamentami status quo w kręgach władzy.
Jako motywację dla początkujących pisarzy należy zauważyć, że ten noblista zaczął pisać prawdziwe bzdury. Nie każdy rodzi się uczonym. Rzemiosło można z biegiem czasu wypolerować, jak wszystko.
3 polecane powieści Sinclaira Lewisa
Doktor Arrowsmith
Powieść, w której kryje się postać ojca autora i która jest pretekstem do ujawnienia światopoglądu dziecka wychowanego wśród vademecum. Jednak historia głównego bohatera, Martina Arrowsmitha, nie jest wolna od pewnego rozczarowania ze względu na obecną strukturę społeczną w jego kraju i wizję klasy średniej jako wylęgarni nieszczęścia i frustracji.
Podsumowanie: Jako syn i wnuk lekarzy, Sinclaira Lewisa Posiadał ogromną wiedzę na temat świata medycyny. Książka śledzi życie Martina Arrowsmitha, dość zwyczajnego faceta, który w wieku czternastu lat zetknął się z medycyną jako asystent lekarza w swoim rodzinnym mieście. Lewis w błyskotliwy sposób kronikuje świat firm badawczych i farmaceutycznych, a także skromne ambicje wielu mężczyzn i kobiet, którzy mają wielkie powołanie.
Po mistrzowsku opisuje wiele aspektów świata medycyny, od szkolenia po względy etyczne, i w satyrycznym tonie ukazuje zawiść, presję i zaniedbanie, które czasami kojarzą się z tym światem.
Powieść ta, uważana za prekursorkę licznych seriali telewizyjnych, których głównym tematem jest medycyna i lekarze, doczekała się licznych adaptacji radiowych (jedna z nich z Orsonem Wellesem w roli głównej) i adaptacji filmowych, wśród których wyróżnia się ta stworzona przez Johna Forda w 1931 roku.
Więzienia dla kobiet
W latach trzydziestych Lewis znalazł w roli kobiety wyjątkowy sposób na wyrażenie swojej niezgody jako swojej istoty. Autorka traktuje walkę uwięzionej kobiety jako własną, konfrontując czytelnika z niesprawiedliwościami i codziennymi antybohaterami, których pełno i pojawia się wszędzie.
Podsumowanie: Więzienia dla kobiet to opowieść o życiu współczesnej kobiety; bezwstydna narracja, ponieważ Lewis nienawidzi wszelkiego kłamstwa. Jasne, trzeźwe i eleganckie życie tej postaci dotyka wszystkich skrajności inicjacji i doświadcza wielu ludzkich słabości.
Ann Vickers awansuje w swojej kategorii „pracownika socjalnego” i zna życie w więzieniach, piekło więźniów, arogancję i hipokryzję szefów, cynizm niektórych i konwencjonalne marudzenie innych. W tym zgiełku, w tej skomplikowanej plotce życiowej jest coś w duszy Ann Vickers, co wtapia ją w otoczenie, ale jednocześnie narzuca ją na nie i wynosi do kategorii archetypu, który sama wykuwa.
Marnotrawni rodzice
Struktura burżuazji, zdaniem Lewisa Sinclaira, opiera się na rodzinie jako jądrze wszelkich frustracji i urazów. Na tej wylęgarni autorka odnalazła codzienne historie, które w efekcie zamazały pozorne szczęście rodziny, ciągłą potrzebę rodziny...
Podsumowanie: Fred nienawidzi swoich dzieci, a co za tym idzie, życia, które musiał prowadzić. Bo tak naprawdę było, wszystko go dotknęło, przydarzyło się mu, nie licząc na niego w żadnym momencie. Uświadomienie sobie tego po pięćdziesiątce może być niebezpieczne.
Na szczęście Fred nadal kocha Hazel, swoją żonę. Motywem tej powieści staje się ucieczka, pozbycie się dzieci. Niespodzianki, jakie niesie ze sobą ta decyzja, są tragikomiczne…
