Od połowy XIX w. do początku XX w. pisarze mierzyli się ze zmieniającym się światem. Każdy stanął przed tą częścią zobowiązania, które zawsze ma literatura w mniejszym lub większym stopniu, czy to społecznie, politycznie, duchowo, egzystencjalnie, czy po prostu w kategoriach kroniki przeżytych czasów.
Ale, jak mówię, autorzy tamtych czasów rewolucji przemysłowej, konfliktów wojennych, imperializmu, walk społecznych, postępu naukowego, a nawet technologicznego, mieli z czego wybierać, aby w końcu opowiedzieć historię mniej lub bardziej związaną z ludzkimi aspektami zmian świat.
Rudyard Kipling zostało odkryte jako niezwykłym gawędziarzem, który nawet w bajce, przygodzie czy fantazji zawsze wykazywał intencjonalność, chęć przebudzenia humanizmu jako niezbędnego punktu równowagi i świadomości ze środowiskiem naturalnym.
W wielu jego powieściach można dostrzec wrażliwość kogoś, kto był także znanym poetą, a jego indyjskie pochodzenie i duch podróżowania nadają jego opowieściom i opowieściom mistrzowską umiejętność obserwacji, ratując nowatorskie perspektywy na to, co transcendentne w codzienności, kończąc na tworzeniu wyobraźni dzieło zdolne dotrzeć do wszystkich typów czytelników o tej samej wadze literackiej, od najmłodszych do najstarszych.
Top 3 polecane książki Rudyarda Kiplinga
Księga dżungli
Aktualne adaptacje tej wspaniałej powieści mogą zapewnić trywialny wgląd w oryginalną historię. Nie podważając zamiaru dotarcia z postacią Mowgliego do najmłodszych, należy uratować pierwotną propozycję, aby nabrała ona w końcu pełnej wartości.
Nie chodzi tylko o nadanie jej kontekstu historycznego (który też), ale prawda jest taka, że sok tej powieści dociera nawet do percepcji człowieka w jego naturalnym środowisku.
Bo nasza cywilizacja składa się z miast, mniej lub bardziej z góry ustalonych relacji, ról i instytucji, ale tak naprawdę zapominamy, że nasze środowisko naturalne jest inne, że nasze przejście przez ten świat zawdzięczamy tej coraz bardziej zaangażowanej naturze.
I właśnie w tym miejscu Mowgli nabiera szczególnego znaczenia jako młody człowiek, wciąż zdolny do ponownego nauczenia się tak wielu zapomnianych rzeczy o tym, naszym świecie...
Człowiek, który mógł rządzić
Aktualne wydania zwykle podsumowują tę krótką powieść i inne opowiadania publikowane w różnych publikacjach z czasów autora.
Ale prawda jest taka, że ta praca w połowie drogi między opowieścią a powieścią zawsze wyróżnia się podwójnym zamiarem między przygodą a polityką. Bohaterowie opowieści biorą swój wizerunek od Jamesa Brooke, który został radżą starożytnego królestwa Borneo (kolejne królestwo bardziej „podniesione” do imperium hiszpańskiego, ale to już inna historia…) oraz Josiaha Harlana.
Dzięki tym postaciom odkrywamy historię kolonialnych przygód, w których odkrywa się podziw Kiplinga dla tej formy regencji tak wielu angielskich kolonii, zwłaszcza na terenach azjatyckich.
Ale zdolność narracyjna Kiplinga kończy się przedstawieniem nam historii, w której to, co polityczne, jest spychane na dalszy plan na rzecz człowieka, przygody, relacji międzykulturowych, wzbogacenia krzyżowania ras i sprzecznych interesów, które w końcu poruszają fabułę.
Kim z Indii
Jeśli w bibliografii Kiplinga jest postać, która przekracza granice pracy, to jest to Kimball O'Hara. W sierotce odkrywamy przezwyciężenie, iskrę szczęścia jako owoc woli pokonania wszelkiego przeznaczenia.
Bo kiedy Kim odkrywa lamę zdeterminowanego na odnalezienie świętej rzeki, on, który nie ma nic w rękach, również zapisuje się na przygodę.
Poszukiwania rzeki kończą się karatową przygodą, w której symbioza między postaciami zawsze wzbogaca wszystkie scenariusze, przez które muszą przejść. Co więcej, niespodzianki dotyczące fabuły również pozostawiają czytelnika bez słowa...
2 komentarze na temat „Trzy najlepsze książki Rudyarda Kiplinga”