Mój pierwszy kontakt z Ramón J. Sender było to, jak w wielu innych przypadkach niezliczonych autorów, przez tę magiczną bibliotekę w domu moich rodziców.
Zauważyłem jeden z tych dni, kiedy zatrzymałem się przed nią i przejrzałem tytuły Nastoletni bandytai bez zbędnych ceregieli zacząłem czytać. Fabuła dotyczyła życia i pracy chłopca Billy'ego i jego antagonisty Patta Garreta, w tej dziwnej dychotomii między dobrem a złem, która w niektórych przypadkach stawia cię po stronie zła. Dzieciak Billy był mordercą, ale z tym mitem na ramionach, który z czasem uczynił go idolem.
Zdaję sobie sprawę, że rozpoczęcie od prawdopodobnie drobnego dzieła wielkiego Ramóna J. Sendera może wydawać się niestosowne dla wielbicieli autora, ale tak właśnie jest. Doświadczenia zaznaczają.
Skończyłem czytać tę książkę i bez aktualnego Internetu zapytałem o autora. Cóż, nie był z Huesca i mieszkał w Tauste, kiedy ja byłam z Ejea! Fascynowało mnie to i stopniowo podążałem jego śladem z innymi dziełami o większej treści, odkrywając autora przytłaczającego w jego dorobku literackim i jakości.
3 polecane powieści Ramóna J. Sendera
Nastoletni bandyta
Przepraszam, że muszę postawić ten osobisty klejnot na pierwszym miejscu. Co do reszty, podstawowy argument dotyczący życia Billy the Kid jest już z grubsza znany, ale ważne jest to, jak każdy autor go odzwierciedla. W przypadku Ramóna J. Sendera napisał cały esej o nieprzewidywalnych, życiowych tęsknotach młodości, wszystko w przebraniu powieści.
Streszczenie: Jest to historia Williama H. Boneya, znanego również jako Billy the Kid, legendarnej postaci, która zaczynała od przestępczości w dzieciństwie i została podziurawiona kulami w wieku dwudziestu dwóch lat.
Zimny, obdarzony odwagą graniczącą z nieświadomością, okrutny i bezwzględny dla swoich wrogów, ale wierny przyjaciel swoich przyjaciół, bandyta z „dziewczyną policzkami” był jednocześnie prymitywny i złożony, a jego postać była amalgamatem brutalnej męskości, morderczej dzikości, szalejące namiętności i rzadkie dostawy.
W życiu Ignacio Smardz
Czasami literatura ma cele. W przypadku Ramóna J. Sendera tym bardziej. Nie chodzi o indoktrynację, ale o towarzyszenie własnymi wrażeniami. Znowu młodość i odkrycie, zaangażowanie i szczerość z samym sobą.
Powieść o wielkiej plastyce i fascynującej „codziennej głębi”. Ignacio Morel przygotowuje się do odkrycia najbardziej intensywnej przygody pełnej zagadek i niespodzianek: samego życia.
Streszczenie: Jest to powieść, która oferuje młodym ludziom zatroskanym o eksperymentowanie i wzorcami nowości. Ale przede wszystkim jest to fascynująca powieść.
Akcja toczy się na przedmieściach Paryża i w żywotnym promieniu młodej nauczycielki Liceum. Autor mówi nam, poprzez doświadczenie Ignacio Morela, że sztuka i prawda mogą i muszą iść w parze.
Kobiety są dla Morela, jak dla wszystkich mężczyzn, decydującym doświadczeniem. Główna bohaterka, Marcelle, jest jedną z wielu kobiet, które spotykamy na każdym kroku w miastach, ale jej relacje z Ignacio należą do gatunku, o którym wcześniej nie wspominano w żadnej powieści.
Sender czasami mówił, że misją powieściopisarza jest uwiarygodnienie rzeczywistości, i tym razem udaje mu się to z trudną prostotą, do której jest przyzwyczajony. W tej powieści wyróżnia się kilka aspektów: oryginalna kompozycja, obszerna obserwacja psychologiczna i olbrzymia projekcja poetycka.
Requiem dla hiszpańskiego wieśniaka
To musi być kuszące, aby pomyśleć o rozciągnięciu dobrej historii, która będzie dla ciebie bardziej jak krótka powieść. Ale kiedy praca jest całkowicie okrągła, ani 20, ani 800 stron, należy ją pozostawić bez zmian.
Tak stało się z tą krótką powieścią o uniwersalnych aspiracjach. Życie i śmierć i dolina łez, po której wszyscy idziemy zdezorientowani. Krótka powieść, która mi przypomina i wiele do… Kronika przepowiedzianej śmierci, który umieściłbym na tej samej wysokości.
Streszczenie: Mosén Millán ma zamiar odprawić mszę w głosowaniu za duszę młodego człowieka, którego kochał za życia jak syna. W oczekiwaniu na asystentów ksiądz rekonstruuje wydarzenia.
Historia jest doskonale trzeźwa, głęboka i szokująca prostota. Narracja jest przytłaczająca swoim ciasnym realizmem, skutecznością symboli i głęboką znajomością mechanizmów świadomości, którą przedstawia nam ewokacja kapłana.
Bez wątpienia Requiem dla hiszpańskiego chłopa jest jednym z najlepszych dzieł Ramóna J. Sendera i definitywną książką o naszej wojnie domowej, daleką od jakichkolwiek intencji broszurowych.
O tej ostatniej powieści powstał bardzo ciekawy tom: Powieści przegranych. Skomponował to, jak mówię: Requiem dla hiszpańskiego chłopa, Imána i pana Witta w Cantó:
