3 najlepsze książki Oscara Wilde'a

Możemy spotkać jednego z najczęściej cytowanych autorów na świecie. Duch Oscar Wilde lekceważący, ale hedonistyczny, homoseksualny, gdy sodomia była przestępstwem, chorobą i dewiacją, i zawsze emocjonalnym i ekscytującym autorem. Narrator i dramaturg jak niewielu innych.

Pisarz, którego życie i twórczość są tak nierozerwalnie związane z kompozycją jego wyobrażonego, ale i roszczącego go aspektu, doszedł w ten sposób do naszych czasów jako najbardziej parafinowana literatura uniwersalna. Nie, żeby mi się to wydawało złe, legendy takie są, ale czytanie Oscara Wilde'a to znacznie więcej niż szukanie jednego z jego cytatów, za pomocą których można by pokazać intelektualne żniwo.

Oscar Wilde czuje i wyobraża sobieWilde stworzył bardzo wyjątkowy świat pomiędzy podziemiami miast, występków i pozorów. Jeśli twój współczesny, rodak, a nawet kochany rywal Bram Stoker był odpowiedzialny za konfigurowanie krwi w ogólnej wyobraźni jako mieszankę terroru i erotyki ze swoim Draculą, był odpowiedzialny za dotarcie do jeszcze głębszych cieni w ludzkiej duszy ze swoim cudownym Dorianem Grayem.

Ponadto Wilde wykorzystał także fikcję i wygodną adaptację satyryki do teatru, aby dobrze wstrząsnąć narzuconą moralnością, kanonami społecznymi tak zaznaczonymi szczególnie w jego przestrzeni i czasie ...

3 polecane książki Oscara Wilde

Obraz Doriana Graya

W pewnym sensie denerwowało mnie cytowanie go w pierwszej kolejności, ze względu na film i inne, ale byłoby niesprawiedliwe nie wywyższać tej powieści, która towarzyszyła mi przez kilka wieczorów niezmiernie przyjemnej lektury.

Czasami mój pokój nabierał obrazu ciemnego dziewiętnastowiecznego pokoju, naładowanego ornamentami, między którymi skrywały się wątpliwości i cienie, i uwolnionymi duszami... Dorian Gray nadal, ponad sto lat po śmierci jego autora, kamień węgielny w debatach między etyką a estetyką, w relacjach podtrzymujących dobro i zło, duszę i ciało, sztukę i życie.

Kierowany przez prawo śmiertelności, Dorian Gray kontynuuje osiąganie celu, który sam Wilde chciał dla swojej książki: „Trudna, jeśli chcesz, ale nie będziesz mógł zaprzeczyć, że jest również doskonała, a doskonałość jest celem, do którego celujemy my artyści ».

Znaczenie nazywania się Ernesto

Dramaturgia jest bardzo bliska scenariuszom uwikłań. A jeśli te skrypty można umiejętnie przełożyć na czytanie z zewnątrz, stają się niezwykle zabawnymi książkami.

Zawsze lubię porównywać tę kreację Wilde'a z Nikt tu nie płaciprzez Darío Fo. Świeże prace, pełne humoru, który rozśmiesza wiele lat po napisaniu. To zabawne, ale literatura wciąż może być humorystyczna, podczas gdy serial lub film poza czasem powstania jest łatwo pozbawiony oryginalnego wdzięku. Rzeczy wyobraźni, zawsze potężniejsze niż ekrany… Stąd ta praca wspięła się na drugie miejsce na mojej liście.

Bo Oscar Wilde też dużo się śmiał, głównie ze świata ograniczonego jego moralnością. Ale ta kpina, odpowiednio zamaskowana jako farsa, może nauczyć publiczność swoich czasów śmiać się z siebie. I kto wie, może dzięki humorowi i takim działaniom mogła nastąpić zmiana. Społeczeństwo, które jest wyśmiewane, ale potrafi się śmiać z samego siebie, jest bardziej podatne na zmiany…

Salome

Ale przed chwałą w teatrze Oscar Wilde już rozkoszował się odrzuceniem w tej sztuce, która zgorszyła wszystkich (przynajmniej z zewnątrz).

Pierwotnie napisana po francusku, chwalona przez Mallarmé i Maeterlincka, została wydana w Paryżu w 1893 roku, a rok później została przetłumaczona na angielski. Prowokacyjna i podpalająca Salomé znała cenzurę i odrzucenie, grana przez Sarah Bernhardt i zakazana w Anglii za reprezentowanie postaci biblijnych. Opera Richarda Straussa spotkała się z ostrą krytyką podczas swojej premiery w Stanach Zjednoczonych, co doprowadziło do odwołania wszystkich jej przedstawień.

Oscar Wilde, skazany na dwa lata robót przymusowych za publiczne zniesławienie przeciwko skromności, nie mógł być świadkiem jego premiery 11 lutego 1896 roku w Théâtre de l'OEuvre w Paryżu.

To wydanie Red Fox Books zawiera nieocenzurowane, nieocenzurowane, oryginalne ilustracje Aubreya Beardsleya, stworzone dla angielskiej edycji pracy, opublikowanej w Londynie w 1894 roku, i zawiera wstępną notatkę napisaną przez Roberta Rossa do wydania z 1907 roku. wykonane przez Rafaela Cansinos Assensa w 1919 roku.