3 najlepsze książki Michaela Connelly’ego i nie tylko…

Najlepszym pomysłem jest nie uleganie tendencji fagocytarnej czarna powieść Jeśli chodzi o gatunek policyjny, to policjant to solidna postać, która przewija się przez większość twoich powieści. No proszę, takie mam wrażenie w przypadku starego, dobrego Michael Connelly.

Nie chodzi o to, że dyskredytuje modny od lat gatunek kryminałów. Ale zawsze mile widziane jest znalezienie czystszej powieści detektywistycznej, w której dyżurny inspektor dobrze opisuje przestępców wszelkiego rodzaju i warunków bez konieczności poddawania się torturom, fobie i różnym filias 😛

Ponieważ Mówienie o Connellym oznacza w pierwszej kolejności rozmowę o Harrym Boschu, policjant albo w akcji, albo od późniejszej emerytury, czasami stereotypowy, a innym razem absolutnie awangardowy. Coś w rodzaju współczesnego Sherlocka Holmesa, oddanego sprawie odkrywania najbardziej złowrogich spraw, nie pomijając tego złowrogiego punktu, który zanurza nas w kanałach władzy, pieniędzy, występku lub jakiejkolwiek innej machiny zdolnej wydobyć z życia to, co najgorsze.

Dziennikarz we wczesnych latach, dziś Connelly jest już pisarzem oddanym sprawie komercyjnej, tendencji policji. Ale sprawa nie jest bez zasług. Jest tak wielu pisarzy wrzuconych do tej czarnej fabuły, że udało im się wynieść ich na listach sprzedaży…. Tylko najzdolniejsi robią to poprzez naturalną selekcję gustów czytelników (oczywiście z naciskiem marketingu).

3 polecane powieści Michaela Connelly

ciemne godziny

Rozwidlona powieść, z której nigdy nie wiadomo, czy sprawy w końcu się połączą, by zyskać jeszcze bardziej zaskakujące ostateczne znaczenie. Chodzi o to, że to podwójne śledztwo, które może przeprowadzić tylko ktoś taki jak Harry Bosch. A ja mówię spróbuj, bo kije w koła wkładają czasem ci, którzy najmniej się tego spodziewają. Ale o to właśnie chodzi w dobrej powieści sensacyjnej. Connelly próbuje doprowadzić nas do kompletnej paranoi i czasami mu się to udaje. Z horyzontem, który w końcu nadaje sprawie sens, ta powieść porównuje starego Harry'ego Boscha z najlepszymi policyjnymi znakomitościami.

W sylwestrową noc w Hollywood panuje chaos. Renée Ballard, detektyw z Departamentu Policji Los Angeles, odbiera telefon krótko po północy: właściciel sklepu samochodowego został śmiertelnie ranny kulą podczas ulicznej imprezy.

Szybko dochodzi do wniosku, że ma to związek z innym nierozwiązanym morderstwem, nad którym pracuje detektyw Harry Bosch. W tym samym czasie Ballard tropi parę okrutnych seryjnych gwałcicieli, Midnight Men. Detektyw czuje, że działa pod prąd w zmienionym przez pandemię i niepokoje społeczne wydziale policji, dlatego zwraca się o pomoc do Harry'ego Boscha. Pracując razem, muszą stale patrzeć sobie nawzajem przez ramię. Drapieżnicy, których ścigają, są gotowi zabić, aby ukryć swoje sekrety.

Czarna skrzynka

Źle zamknięte sprawy mogą być dobrym argumentem, za pomocą którego powieść wydaje się otwierać drogę do przeszłości bohatera, sztuczką tego, co zostało pominięte w tej przeszłości, przynętą tego, co mogło być w tamtych odległych czasach. Ale istnieje ryzyko w tego typu propozycjach… nie ma niewielu przypadków, w których nasze wyobrażenia są pełne retrospekcji i kończymy z zawrotami głowy jak kurczaki. Na szczęście tak nie jest.

Pociągnięcia pędzlem z przeszłości, konkretne dane, więź uwolniona od teraźniejszości do przeszłości, która łączy nas od początku do końca. I dlaczego nie powiedzieć tego, szczególnego związku z inną jego powieścią, którą teraz przytoczę jako kolejną z moich najlepszych: Płonący pokój.

Streszczenie: W sprawie obejmującej 20 lat Harry Bosch łączy niedawną kulę morderstwa z aktami z 1992 roku, śmierci młodego fotografa podczas zamieszek w Los Angeles. Harry był odpowiedzialny za śledztwo w pierwszej instancji, ale potem zostało ono przeniesione do wyspecjalizowanej jednostki zajmującej się kłótniami i nigdy nie zostało rozwiązane. Teraz raport balistyczny pokazuje, że nie był to przypadkowy akt przemocy, ale coś bardziej osobistego i związanego z bardziej złożoną intrygą. Jako śledczy przez wrak po katastrofie lotniczej Bosch szuka „czarnej skrzynki”, kluczowego dowodu, który powiąże całą sprawę.

Płonący pokój

Wspomniałem o tym już wtedy, kiedy recenzowałem tę powieść. Nieco przezabawna propozycja, ze świeżym humorem, który po mistrzowsku zdobi całość. Facet, zamordowany z opóźnieniem, szuka sprawiedliwości za zabłąkaną kulę, która dopiero po latach objawiła się...

Streszczenie: Funkcjonariusz policji Harry Bosch zostaje oskarżony o sprawę pomiędzy groteską a śmiesznością. Przynajmniej tak mu się od początku wydawało. To, że facet ginie od kuli dziesięć lat po otrzymaniu go, wydaje się bardziej jak późniejsza naturalna śmierć, niezwiązana z morderczym pociskiem z funkcją pamięci.

Ale śmierć ofiary w końcu jest powiązana z bezpośrednią przyczyną strzelaniny, która objawiła się w tej dekadzie różnicy, więc właściwe jest zbadanie z urzędu, kim może być zdalny morderca. Wraz ze swoją partnerką, detektyw Lucíą Soto, która nie jest przeszkolona w sprawach homocydów ze względu na brak doświadczenia w tej sprawie, Harry rozpoczyna śledztwo w sprawie równie dziwnej, co skomplikowanej.

Ale prawda jest taka zabłąkane kule nie istnieją. Zawsze zostają w ciałach docelowych, kaprysy broni. A Harry zaczyna wyczuwać chęć zabicia ofiary i rozważa powody, dla których ta ofiara nie uczestniczyła w tym czasie w sprawie policji.

W tym momencie w Harrym Boschu iw czytelniku, który do tej pory z pewnością podzielał pewne poczucie komicznego zaskoczenia, budzi się klik dobrego badacza. I rzeczywiście, jest coś więcej, znacznie więcej niż przypadkowa śmierć, z której śladu strzelanina sprzed dziesięciu lat wydaje się być usunięta jako zwykły przypadek bez znaczenia.

W książka Płonący pokój zostaje nam przedstawiony jeden z najbardziej szczególnych, ekstrawaganckich, a zarazem fascynujących przypadków w historii powieści kryminalnej. To, co zaczynasz czytać jako niemal humorystyczną historię o nieznośnym gliniarzu, który wydaje się kpić ze świata. kończy się to ciemnieniem w kierunku magnetycznego sekretu, który w końcu da pełne wyjaśnienie sprawy zmarłego dziesięć lat po tym, jak został postrzelony.

Inne polecane powieści Michaela Connelly’ego…

Droga zmartwychwstania

Tylko Connelly potrafi owocnie przeplatać sagi w obu seriach. Powiedziałbym nawet, że jest to pozytywne dla bohaterów, wokół których krążą te seriale. Ponieważ Harry Bosch w swoim dwudziestym piątym występie i Mickey Haller w siódmym tworzą tandem, z którego autor zawsze może ponownie skorzystać, tworząc zespół, który w fabule jest nie do pobicia.

Harry Bosch, emerytowany detektyw z Departamentu Policji Los Angeles, współpracuje ze swoim przyrodnim bratem, obrońcą Mickeyem Hallerem, aby rozwiązać niemożliwą do rozwiązania zbrodnię. Haller jak zwykle podjął się jednej z najtrudniejszych spraw, w której szansa na wygraną wynosi jeden na milion. Zgadza się reprezentować kobietę przebywającą w więzieniu za zabicie męża, zastępcę szeryfa. Mimo że została skazana cztery lata temu, nadal utrzymuje, że jest niewinna. Wtedy właśnie prosi Boscha o pomoc, a detektyw po zapoznaniu się ze sprawą odkrywa coś, co nie ma ze sobą nic wspólnego i dostrzega chęć biura szeryfa do jak najszybszego rozwiązania morderstwa własnego człowieka.

Droga do sprawiedliwości zarówno dla prawnika, jak i śledczego jest pełna niebezpieczeństw. Ci, którzy nie chcą wznowienia sprawy, nie cofną się przed niczym, aby wyjątkowa ekipa Boscha i Hallera nie odkryła prawdziwych motywów morderstwa zastępcy szeryfa.

gwiazda pustyni

Instynkt Boscha ma swoją szczególną lukę. Może się to zdarzyć, gdy analizuje się coś z najgłębszych wnętrzności. Konieczna jest wtedy zmiana planu, a czasami nowe śledztwo może otworzyć drzwi, których nigdy wcześniej nie widziano…

Minął rok, odkąd detektyw Renée Ballard odeszła z policji, zmęczona mizoginią, demoralizacją i niekończącą się biurokracją. Jednak po tym, jak sam szef policji powiedział mu, że może sam wybrać swój los w wydziale, Ballard odzyskuje swoją odznakę i opuszcza „nocną sesję”, aby przebudować jednostkę do spraw kryminalnych w upragniony wydział rabunków i zabójstw.

Harry Bosch spędził lata pracując nad sprawą, która go dręczy, ale której nie był w stanie rozwiązać: morderstwem całej rodziny z rąk wciąż przebywającego na wolności psychopaty. Ballard składa jej ofertę: jeśli przyjdziesz z nią pracować jako śledczy-wolontariusz w nowej Jednostce Zimnej, będzie mógł ścigać swojego „białego wieloryba” przy wsparciu zasobów policji. Obaj muszą odłożyć na bok stare urazy, aby ponownie współpracować i wytropić niebezpiecznego zabójcę.

Święta noc

Jeśli istnieje bohater powieści kryminalnej, który wyróżnia się szczególną sympatią dla ekscentryka, to jest nim Harry Bosch z Michael Connelly. Ponieważ mamy do czynienia ze starym detektywem, który ma za sobą wielki bagaż jego dwudziestu powieści. A jeśli protagonista jest w stanie przetrwać takie prześwietlenie, to dlatego, że jest naprawdę magnetyczny.

Być może w tej powieści zmaterializował się już rodzaj reliefu. Ponieważ detektyw Renée Ballard nie jest już przypadkiem po tym, jak pojawiła się, wykorzystując swoją poprzednią powieść Sesja nocna. I chodzi o to, że ta policja wskazuje drogi w Hollywood pełnym prawdziwych kontrastów, z którego zawsze można czerpać czarny sok z wszelkiego rodzaju makabrycznych historii.

Kultowe spotkanie Boscha i Ballarda wiąże się z niewygodną przemocą po godzinach wizyty Harry'ego na komisariacie policji w Hollywood. Oczywiście nic tam nie maluje. Może nawet nie być znany wszystkim na swoim byłym posterunku policji w San Fernando. Tak dobry stary Harry zaraz zostanie postrzelony. Ale w końcu wszystko wraca do porządku najlepiej, jak potrafią, aż do wydalenia bez większych represji.

Ale myślę, że Harry bardzo dobrze wiedział, co zrobić, kiedy zostawił na stole stare akta morderstwa Daisy Clayton. Stare sprawy zawsze dręczą policję, gdy były niejednoznaczne.Ballard przegląda te dokumenty w tym zakresie i, jak mogłoby być inaczej, interesuje się skrajnościami tak odrażającej sprawy wokół śmierci dziewczynki w wieku zaledwie piętnastu lat.

Wkrótce po niespodziewanej wizycie na komisariacie Harry odkryje, że jego przynęta przyniosła pożądany efekt. Razem z Ballarem, korzystając z jego młodości, zapału i instynktu, będą szukać nowych dowodów, które mogą zamknąć tę sprawę raz na zawsze.

Piąty świadek

Ratuję tę powieść na podium, ponieważ jest przełomowa w stosunku do reszty pracy Connelly'ego. To rodzaj thrillera sądowego, Styl Johna Grishama. O prawnikach, kryzysie gospodarczym, ludziach w niebezpieczeństwie i poczuciu, że każdy może zakończyć czyjeś życie, przetrwając długi i biedę...

Podsumowanie: Adwokat Mickey Haller jest przyzwyczajony do obrony ludzi w sytuacjach ekstremalnych. A wraz z kryzysem gospodarczym wielu niespokojnych klientów. Zwłaszcza jeśli twoje trudności są związane z bankami i spłatą twoich kredytów hipotecznych.

Tak jest w przypadku Lisy Trammel, która ledwo może utrzymać dom i dziecko po tym, jak ich mąż je opuścił. Dla Lisy sprawy nie układają się dobrze, ale mogą się pogorszyć. Właśnie znaleźli dyrektora banku, który udzielił Lisie kredytu hipotecznego zamordowanego i zostanie oskarżona o przestępstwo. Haller będzie musiał położyć całe mięso na grillu, jeśli chce uchronić swojego klienta przed wpadnięciem w przepaść.

Dwie twarze prawdy

Czarny rynek narkotyków nie jest już tylko kwestią nielegalnego handlu ze statków, które infiltrują duże dostawy kokainy, opiatów lub czegokolwiek, co jest konieczne. Skrytki można teraz przenosić głębiej pod ziemię między etykietami leków.

Y Michael Connelly postanowił zmierzyć się z głębią tego złowrogiego rynku równoległego, naśladując Don winslow czerpiąc inspiracje z najbardziej międzynarodowej przestępczości, ale trzymając się haczyka wieczny Harry Bosch, zawsze w towarzystwie swojego długiego cienia, z tamtej przeszłości jako weteran policji z Los Angeles, w karierze, w której przyjechał z Wietnamu, by wstąpić do policji miejskiej, został wydalony w jakiejś pokręconej sprawie, która zrujnowała jego prestiż, pracując jako detektyw w międzyczasie i wracając do ciała z odnowioną energią, ale wciąż poddaną osądowi wątpliwości.

Mimo wszystko Harry nadal jest otwarty na każdą możliwość, w której ryzyko skupia wszystkie swoje siły, być może po to, by zapomnieć o swoim najbardziej osobistym spisku. W „Dwóch twarzach prawdy" odnajduje nowe pole śledztwa, które pojawia się wraz z intensywnym ryzykiem jego niezbędnej infiltracji, aby dotrzeć do źródła wszystkiego w prężnym biznesie narkotyków. Oczywiście i tak już ryzykowne zaangażowanie jest jeszcze bardziej zagęszczone. kiedy cienie przeszłości powracają w nowej próbie przeniesienia go na zawsze w ciemność. To cena za próbę wsadzenia złych ludzi do więzienia.

Być może jest to prosta konsekwencja, zawoalowana groźba rozpoczęcia śledztwa w jego nowej sprawie... Chodzi o to, że nowe dowody oferują nowe nadużycia w poprzedniej sprawie Boscha. Pamięć tamtych dni hańby, wyrzucona z ciała, nabiera nowego wigoru. Harry myśli, że tym razem jest lepiej przygotowany. Ale po raz kolejny jego towarzysze ignorują możliwą pomoc. Prawda może być wyceniona zbyt wysoko. I przy tej okazji Harry Bosch wyczuwa, że ​​nie chodzi tylko o poszukiwanie wyjścia z ciała, ale także o jego całkowite wymazanie ze sceny.

Pomimo faktu, że te dwie kwestie wydają się równoległymi zbiegami okoliczności, tylko jeśli Harry Bosch będzie w stanie powiązać przyczyny i skutki, działania i konsekwencje, będzie w stanie wymusić konieczny zwrot, aby pojedyncza prawda umknęła cieniom, które próbują pożreć go. Może w końcu zostać pochłonięty przez swój cień, ale można znaleźć promień światła, z którego odciągnie tych, którzy wydają się być w stanie zatopić go na zawsze.

Bogowie winy

Tym razem przyszła kolej na Mickeya Hallera, przyrodniego brata Harry'ego Boscha, a także gwiazdę kilku poprzednich części, wkraczasz w obszerną produkcję Connelly'ego. Haller jest prawnikiem, który na swoim koncie ma kilka fascynujących spraw, w których zawsze omijał ciemną stronę podziemia, czasami licząc, że jego przyrodni brat wyjaśni najbardziej zawiłe aspekty niezbędnych śledztw na rzecz najlepszej obrony lub kontroli nad sprawa.

Bogowie winy przywołują wielkie poczucie winy, które ciągnęło Hallera, odkąd próbował prosperować w karierze prokuratorskiej, a które zakończyło się pośrednią winą uniewinnienia zatwardziałego mordercy. Ale nowa szykowna sprawa pojawia się jako nowa możliwość wznowienia kariery i odbudowania życia poświęconego alkoholowi. Musisz tylko bronić faceta oskarżonego o zabicie prostytutki.

A jednak imię kobiety pogrąża go z powrotem w nieszczęściu. To Gloria Dayton, którą Conelly pamięta, jak udało mu się odstawić ją od narkotyków… Ale w głębi duszy Gloria zawsze była w niebezpieczeństwie. Była powiernikiem, który mógł powstrzymać wielkiego handlarza. A może z tych błotów te błota...

Czy to możliwe, że Gloria wiedziała za dużo? W jakim stopniu Twój klient jest zaangażowany? To, że sprawa się na niego rozpryskuje, tak bezpośrednio obciąża Mickeya. Obrona twojego klienta może stać się osądem ciebie, twojej przeszłości. Ostatecznie ława przysięgłych zadecyduje o prawdziwości sprawy. A z hipersubiektywnego wyobrażenia, z jakim Mickey Haller zajmie się tą kwestią, jest więcej niż prawdopodobne, że morderstwo Glorii nie ma nic wspólnego z tym, co wydaje się na początku.

Werdykt

Netflix i jego silne zaangażowanie w literaturę jako przestrzeń, w której można znaleźć materiały do ​​scenariuszy za pomocą wiaderka. Z tej okazji gra ta powieść niewysłowionego Harry'ego Boscha, rezygnując z części swojego zwykłego protagonizmu na rzecz sprawy o wydźwięku sądowym, jak wielkie thrillery John Grisham...

Po dwóch latach niepowodzeń, sprawy mają się dobrze dla obrońcy Mickeya Hallera. W końcu jest gotowy do powrotu na dwór. Wtedy otrzymuje podwójną wiadomość: jego kolega Jerry Vincent został zamordowany i ma zająć się obroną Waltera Elliotta, wybitnego magnata filmowego oskarżonego o zamordowanie żony i jej kochanka. Jednak, gdy przygotowuje się do sprawy, która może przyspieszyć jego karierę, Haller dowiaduje się, że zabójca Vincenta również może go ścigać.

Tymczasem detektyw policji z Los Angeles Harry Bosch jest zdeterminowany, aby znaleźć zabójcę Vincenta i nie jest przeciwny użyciu Hallera jako przynęty. W miarę jak rośnie niebezpieczeństwo, ci dwaj samotnicy zdają sobie sprawę, że ich jedyną opcją jest współpraca.

Spadek

Reedycje Connelly'ego są niezliczone. W tym przypadku odnajdujemy fascynującą powieść, taką jak „Downhill”, w której epopeja naszego Harry'ego Boscha wskazuje na niespodziewane odkrycia, które mogą postawić wszystko pod znakiem zapytania. Bo duże błędy prowadzą też do nowych spraw, których nikt nie będzie chciał rozwiązać...

Harry Bosch dostał trzy lata na emeryturę w policji w Los Angeles i jak nigdy dotąd chce zaangażować się w nowe sprawy. Zdobądź dwa jednego ranka.
DNA z gwałtu i morderstwa z 1989 r. odpowiada DNA 29-letniego skazanego gwałciciela. Czy był ośmioletnim zabójcą, czy może coś poszło nie tak w nowym Regionalnym Laboratorium Kryminalnym? Ta ostatnia możliwość może zagrozić wszystkim toczącym się obecnie w sądzie sprawom dotyczącym DNA w laboratorium.
Z drugiej strony Bosch i jego partnerka zostają wezwani na miejsce zbrodni przesiąknięte wewnętrzną polityką. Syn radnego Irvina Irvinga skoczył lub został wypchnięty z okna Chateau Marmont. Irving, stary wróg Boscha, żąda, aby Harry przejął śledztwo. Nieustępliwy w śledztwie w obu sprawach Bosch dokonuje dwóch mrożących krew w żyłach odkryć: mordercy, który działa bez wykrycia od nie mniej niż trzydziestu lat, oraz spisku politycznego, którego początki sięgają mrocznej przeszłości policji.