W literaturze rosyjskiej znajdujemy wyjątkową liczbę uniwersalnych autorów. Między Czechowa, Dostojewski, jego współczesny Tołstoj i jego własny Gorky Potrafili pisać opowiadania i powieści, które osiągnęły poziom czołowych dzieł światowej narracji. Wszyscy oni, w jakiś sposób, poprzez całą swoją twórczość stworzyli imaginarium o nieporównywalnym znaczeniu w świecie podlegającym zmianom ekonomicznym, politycznym, a nawet dostosowaniom moralnym czy religijnym.
Warto zauważyć, że trudne czasy, jakie przeżyła Rosja między XIX a XX wiekiem, mogły sprzyjać tej intensywnej, krytycznej, emocjonalnej narracji, skrajnej w ludzkich rysach nędzy, zaostrzonej w chęci oddania głosu światu, który został uciszony najpierw przez carat, a później przez rewolucję.
W przypadku Maksym GorkiCoś podobnego do Dostojewskiego ze Zbrodnią i karą lub Tołstoja z Wojną i pokojem pojawia się w jego powieści Matka. Chodziło o opowiedzenie historii za pomocą postaci, które potrafiły syntetyzować uczucia historycznie ukaranego narodu i których dusze żyły razem ze strachem, odpornością i nadzieją na rewolucję, która w końcu była jeszcze gorsza, bo kiedy potwór potrzebuje innego potwora, aby zostać pokonanym, siła staje się jedynym prawem wynikającym z konfliktu.
Niewiele doświadczeń literackich jest bardziej intensywnych niż lektury tych rosyjskich narratorów.W przypadku Gorkiego zawsze z politycznym uzasadnieniem, mimo że od początków u boku Lenina i powrotu na stronę Stalina były one niewątpliwie przebudzeniem do niemożliwego rewolucji, w której ideologii gorliwie uczestniczył. Niektórzy mówią, że w swoich ostatnich dniach sam cierpiał stalinowskie represje, wobec których nie miał innego moralnego wyjścia, jak tylko stawić czoła…
Top 3 polecanych powieści Maksima Gorkiego
Matka
Jak wiemy, społeczeństwo rosyjskie w XIX i XX wieku podlegało wielkim napięciom politycznym. Wielki kraj stał się wylęgarnią marksizmu skonfrontowanego z luksusem i nieustępliwością carskiego reżimu.
Oczywiście ludzie, którzy najbardziej ucierpieli z powodu jakiegokolwiek konfliktu, byli ludźmi. I z tego miasta rodzi się obraz matki w tej historii, prawdopodobnie matki wszystkich matek, ważniejszy niż sama matka Boga. Pelagia żyje w strachu, jej dusza poddaje się terrorowi i politycznym nakazom męża.
Ale kiedy umiera jej mąż, Pelagia budzi się ze świadomością, że strach jest tylko subiektywnym wrażeniem, które można przezwyciężyć, jeśli założy się, że nie ma w życiu nic gorszego niż śmierć.
Jego syn Pavel również odczuwa ojcowskie wyzwolenie i zaczyna demonstrować przeciwko tak wielu narzucaniom i brakom wolności. Syberia staje się ostatnim celem, w którym matka i syn muszą stawić czoła egzystencji między udręką fizycznego bólu a wyzwoleniem w walce, która bez wątpienia przerodzi się w coś lepszego.
Bezdomny
Gorki, podobnie jak jego przyjaciel Czechow, również kultywował tę historię z zamiarem poszerzenia perspektywy na różne historie ze wspólnym frontem niesprawiedliwości, różnic klasowych, głodu, strachu, zimna i odczłowieczenia najniższych warstw.
W przypadku Gorkiego wiele z tego, co jest napisane, dotyczy pewnych szczególnych doświadczeń w biedzie. Różne wydania zbierają wiele próbek tego zadania narracyjnego w ramach briefu.
Choć kompendium nie dorównuje błyskotliwością Czechowa, który w swoim najkrótszym opowiadaniu potrafi zadrżeć, to prawda, że dostarcza bardziej prymitywnego realizmu, z którego ukazuje nam aspekt romantyczny, że przegrani muszą tylko wygrać...
Malva
Miłość skierowana ku temu tragicznemu i teatralnemu nastrojowi Rosji początku XX wieku. Z typowym dla Gorkiego hiperrealizmem, zdeterminowanym, by opisać każdy szczegół i każde doznanie, dzięki któremu każda scena stanie się kompletną chwilą w wyobraźni czytelnika, Malva, kobieta, w której zakochują się ojciec i syn, porusza się przez historię ze świeżością najlżejszej i najbardziej kapryśnej miłości, podczas gdy osobowości jej kochanków mroczą się, do punktu, w którym w fabule pojawiają się pojęcia o możliwym ojcobójstwie jako jedynej opcji rozwiązania.
Bo zakochany może stawić czoła wszystkiemu, by być z tą kobietą.Malvie zwykle towarzyszą inne opowieści i historie, jak ta zatytułowana Boles, dziwna historia, która momentami zdaje się nabierać zabarwienia erotycznego, by w końcu dryfować w kierunku potwierdzenia samotności i demencji.
